Στίχοι

Σ’ είδα να ντύνεσαι με φώτα κάθε νύχτα

και με σκοτάδια να γεμίζεις το πρωί

Σε είδα μάγισσα κι αρχαία χαρτορίχτρα

 να κανονίζεις την ανθρώπινη ζωή

Σ’ είδα να κυνηγάς τα ίδια τα παιδιά σου

να γκρεμίζεις ότι έχτισες μαζί τους

Και να τα διώχνεις κάθε μέρα από κοντά σου

λες και σου φταίξανε που ήσουν η αρχή τους.

Σ’ είδα στα σπίτια του Θησείου τα παλιά

να δακρύζεις απ’ το κλάμα της λατέρνας

Σε είδα ξυστά απ’ του εχθρού την ντουφεκιά

να τη γλυτώνεις στο υπόγειο της ταβέρνας.

Είδα τους δρόμους να ενώνεις με φωνές

από τα δίκια φοιτητών κι απλών ανθρώπων

Στα χαρακώματα και τις βουνοκορφές

και στον ιδρώτα των ηρωικών μετώπων.

Σ’ είδα στα χέρια ενός άστεγου παππού

να κάνεις προσευχές για ελαφρύ χειμώνα,

Σε είδα απάνω στο σουγιά του μαστροπού

Σε είδα κάτω και στη φλέβα ήσουν βελόνα.

Είδα τους νέους να σε σπάνε σε κομμάτια

αφού είχες σπάσει πρώτα εσύ τα όνειρά τους

 είδα να χτίζεις στους προδότες σου παλάτια

για να πλουτίζουνε και τα τρισέγγονά τους.

Σε είδα γύφτισσα τσιγγάνα με στολίδια

 και να μου λες ότι ανήκουμε στη Δύση

σε είδα να ψάχνεις φαγητό απ’ τα σκουπίδια

σε τοκογλύφους να ικετεύεις για μια λύση.

Είδα να στήνεις με τους μπάτσους νταλαβέρια

είδα να κάνεις ότι τάχα μου δε ξέρεις.

Να μετατρέπεις τους ρουφιάνους σε ξεφτέρια

και να το χαίρεσαι πολύ που υποφέρεις.

Σ’ είδα το βράδυ στις ειδήσεις των οκτώ

να προσπαθείς πολύ σκληρά να μας τρομάξεις

Είδα στις βόλτες μου όταν σε περπατώ

πως ξεχωρίζεις συνοικίες με τις τάξεις.

Σε είδα σε όλες τις ασπρόμαυρες ταινίες

Σ’ ερωτεύτηκα στα μάτια της Καρέζη

Στα θέατρα σου και σ’ όλες τις συναυλίες

 κι εκεί που φλόγα της καρδιάς μας τρεμοπαίζει.

Σε έχω δει και θέλω πάντα να σε βλέπω

να σου πετώ στο τζάμι ένα πετραδάκι

κι εσύ να ανοίγεις το παράθυρο ν’ ακούσω

απ’ το ραδιόφωνο σου λίγο Χατζηδάκι