Γιώργος X. Παπασωτηρίου

Για «λαϊκισμό» μίλησε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. 

Η χρήση του όρου την εμπλέκει άμεσα στην τρέχουσα πολιτική αντιπαράθεση και μάλιστα με τον βίαιο* τρόπο των νεοφιλελεύθερων “ακροκεντρώων”, καθώς εντάσσεται στην προσπάθεια δημιουργίας νέων όρων του πολιτικού παιγνίου και αντικατάστασης του δίπολου «αριστερά-δεξιά» με το δίπολο «λαϊκιστές-αντιλαϊκιστές».

Οι «Αντι-λαϊκιστές» είναι εκείνοι (δεξιοί και ακροκεντρώοι) που υποστηρίξουν τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ως ένα πολιτιστικό και ιδεολογικό έργο, με στόχο την πλήρη αναδιάρθρωση του πολιτικού χώρου και τη δημιουργία νέων «συγκλίσεων», όπως προέτρεψε και η κα. Κ. Σακελλαροπούλου στην ομιλία της!

Σ’ αυτή τη λογική, η τοποθέτηση των συστημικών πολιτικών παραγόντων δεν οργανώνεται πλέον γύρω από την πόλωση “αριστερά-δεξιά” και την κάθετη οικονομική αντίθεση μεταξύ των «πάνω» και των «κάτω», αλλά γύρω από δευτερεύουσες αντιθέσεις, όπως αυτές μεταξύ φιλο-ευρωπαϊστών και εθνικιστών, κοσμοπολιτών και ταυτοτικών, ρατσιστών και αντιρατσιστών, «ακροκεντρώων αντιλαϊκιστών» (εκείνων που είναι υπέρ της συμμόρφωσης με τη νεοφιλελεύθερη μετάβαση) και «λαϊκιστών»(εκείνων που είναι αντίθετοι στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις).

Σ’ αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται και η απαξίωση του όρου “λαός” από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Γι’ αυτό η οποιαδήποτε κριτική στην κυβέρνηση, οποιοσδήποτε λόγος υπέρ των «από κάτω» θεωρείται λαϊκισμός.

Λαϊκισμός η επίκληση της ισονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, λαϊκισμός η έκφραση της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας στους πρόσφυγες.

Λαϊκισμός και η αναφορά στον εργασιακό μεσαίωνα.

Η έκβαση της αντιπαράθεσης σχετικά με τη διαμόρφωση του νέου πολιτικού πεδίου θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα των παραγόντων που αντιτίθενται στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις (αυτών που αποκαλούνται «λαϊκιστές», δηλαδή οι αριστεροί) να πάψουν να επηρεάζονται από την στρατηγική των αντιπάλων τους, να σταματήσουν να παίζουν στο νέο γήπεδο που διαμορφώνει ο αντίπαλός τους, και να φέρουν στο επίκεντρο της πολιτικής σύγκρουσης τις συγκεκριμένες συνέπειες των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων: επισφάλεια της μισθολογικής εργασίας, έκρηξη των ανισοτήτων, μείωση της κοινωνικής προστασίας, υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία κ.ά.). Η αμφισβήτηση της ηγεμονίας του νεοδεξιού μπλοκ και η ήττα του περνάει μέσα από την αποτελεσματική οργάνωση της αμφισβήτησης αυτής.

*Ο “λαϊκισμός” ορίζεται από την Χάνα Άρεντ, ως ο πολιτικός τρόπος του ομιλείν και πράττειν κάποιου στους δημόσιους χώρους χωρίς να σκέφτεται, να διαλογίζεται και να διαλέγεται επιχειρηματολογώντας, αλλά συνθηματολογώντας, χρησιμοποιώντας εκφράσεις κλισέ, ευφημισμούς, λέξεις που δεν έχουν ως στόχο το διάλογο αλλά τον πόλεμο και την ψυχολογική εξόντωση του αντιπάλου. Ο λαϊκισμός υπ’ αυτή την έννοια είναι μια μορφή βίας. Γι’ αυτό όταν θέτεις σε κάθε κριτική την ετικέτα του «λαϊκισμού», τότε δεν είσαι παρά ένας βίαιος «λαϊκιστής».

πηγή: artinews.gr