Νόρα Ράλλη

Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς. Πώς βλέπεις κάτι σκυλιά που τα βγάζουν βόλτα κάτι Φιλιππινέζες εκεί στους δρόμους του Κολωνακίου και βαριούνται να περπατήσουν και τα στηλώνουν; «Come, come» να τους λένε οι εν λόγω, που δεν μπορώ να φανταστώ ότι το όνειρο της ζωής τους ήταν να σκυλοβολτάρουν τα βαριεμόσκυλα της κάθε Κολωνακιώτισσας, αλλά ένεκα που αυτά έχει η ζωή κι ο καπιταλισμός κι εμείς είμαστε πολύ καλά μέσα σ’ αυτό, καθώς είμαστε στην από ‘δω μεριά και όχι στην από ‘κει, οπότε ποιος νοιάζεται για το σκυλί της αλληνής, έτσι λοιπόν κι αυτές οι κοπελιές έφτασαν να παρακαλάνε το κάθε σκυλί του καναπέως να περπατήσει, αλλά αυτό ούτε καν, γιατί είναι του καναπέως και βαριέται, αχ πώς βαριέται τώρα να υπακούει σε εντολές και μάλιστα αλλοδαπής, αυτά μεγάλωσαν με σολομό Σκοτίας και γαρδούμπα Ιμαλαΐων και αν θέλει η αλλοδαπή να περπατήσουν, ας τα σηκώσει στα χέρια! Ε, κάπως έτσι, ώρες ώρες τα στηλώνω κι εγώ.

Ξέρω τι πρέπει να κάνω, αλλά δεν. Βρε, δεν ‘πα να ουρλιάζει ο εγκέφαλος ότι πρέπει να και πρέπει να… Αμα με πιάσει αυτή η ρημάδα η αναβλητικότητα, μόνο το «θα» επικρατεί: θα κάνω, θα δείξω, θα ρημάξω… Βέβαια, ακόμα και για τους αναβλητικούς (και τους πότε πότε σαν ελόγου μου, και τους γκάγκανους, τους κατοικοεδρεύοντες στην αναβλητικότητα) η επιστήμη έχει δώσει την εξήγηση: ο άνθρωπος, σου λέει, καθυστερεί γιατί θέλει να ευχαριστηθεί. Να μην αγχωθεί, να ξεστρεσαριστεί, να απολαύσει τη ζωή!

Αυτά είναι! Αν δεν το έχω πει με κάθε τρόπο έως τώρα, το λέω ευθύς αμέσως: σπουδαίο πράμα η επιστήμη! Ειδικά αυτή, των αστών (κι ο Φρόιντ που τα είπε τα παραπάνω, αστός ήταν και αστούς ασθενείς είχε), που δικαιολογεί τ’ αδικαιολόγητα. Τι ομορφιά! Τι ωραιότης! Τώρα, μάλιστα. Τώρα εξηγούνται πολλά…

Δεν έκανε, σου λέει, ο Πάτσης σωστό «πόθεν έχθες». Δεν το έκανε κι ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κ. Τσιάρας. Ε, θα το κάνουν κάποια στιγμή. Ωχού κωλοπιλάλα που μας έπιασε ξαφνικά! Αφού τα είπε μόνος του ο «θα ‘μαι πάντα ο Ανδρέας π’ αγαπούσες μια φορά»-Πάτσης: όλοι ήξεραν τι έκανε. Και τα έκανε για χρόνια! Τι έκανε; Ανέβαλλε. Ανέβαλλε (να πει) αυτό που είχε κάνει χθες, ώστε να φανεί ότι δεν το έκανε ποτές. Γιατί; Το ‘πε ο Φρόιντ: για να το ευχαριστηθεί!

Είχε ένα μικρό κομπόδεμα το 2018 (επί ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή), μόλις 34.700 ευρώ μαζί με τη σύζυγό του (μια ξανθιά με ένα κοκοράκι στο μαλλί και μια γλώσσα διόλου αναβλητική – είναι να μην πέσεις στο στόμα της τουτέστιν), από επιχειρηματικές δραστηριότητες μόλις 12,94 ευρώ (αυτό πάλι; Τι επιχειρηματική δραστηριότητα είναι αυτή για 12 ευρώ; Χειριστής αυτόματης τέντας ήταν;) και από κάτι εταιρείες είχε ένα μερίδιο γύρω στα 160.000 ευρώ. Ωστόσο ο Ανδρέας περίμενε. Θα έκανε ό,τι εν τέλει έκανε, την κατάλληλη στιγμή. Ε, ήρθε η κατάλληλη στιγμή: βγήκε η Ν.Δ. πρώτο κόμμα (που ν’ αγιάσουν τα χεράκια των ψηφοφόρων της) και ξαφνικά, πήρε δάνειο από την Πειραιώς γύρω στα 4 εκατομμύρια (τα 12 ευρώ έβαλε εγγύηση άραγε;) ώστε ν’ αγοράσει «κόκκινα» δάνεια, πάλι από την Πειραιώς, 62 εκατομμυρίων ευρώ. Καλό; Μέγιστο! Γιατί αυτός; Γιατί είχε μουστάκι και γυναίκα με φραντζάκι-κοκοράκι, ξέρω κι εγώ… Πάντως ο άνθρωπος ήξερε να περιμένει, ανέβαλλε τα όνειρά του, μέχρι που ήρθε η σωστή η ώρα.

Γιατί η μόνο σωστή ώρα είναι της αναβολής η ώρα και γι’ αυτό κι ο Κυριάκος αναβάλλει τις εκλογές, έως να έρθει η στερνή η ώρα, που θα πάρει φόρα και δεν θα μείνει ούτε τώρα! Και θ’ αναβάλει και τις αυτοδιοικητικές, άμα λάχει, ώστε να προλάβει ο Μπακοζάν να αποτελειώσει την αβάσταχτη εικόνα της πρωτεύουσας. Θ’ αναβάλω κι εγώ να γράψω χρονογράφημα με θέμα «ο θεός κι ο Κούγιας» για μίαν ετέραν φορά… Προς ώρας, ας απολαύσουμε κι ας απολαυτούμε – σήμερα δεν έχουμε, αύριο θα έχουν.

πηγή: efsyn.gr