Μπορεί η ηγεσία της Χρυσής Αυγής να καταδικάστηκε για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, τα απομεινάρια της όμως, καθώς και κάθε είδους νεοφυείς ακροδεξιές ομαδοποιήσεις, συνεχίζουν να δηλητηριάζουν το λαό και τη νεολαία. Το παλιό απατηλό αφήγημα περί «αντισυστημικής ψήφου» και «εναντίωσης στο σύστημα», η προπαγάνδα του «όλοι ίδιοι είναι» που πατάει πάνω στη διάχυτη αγανάκτηση απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΝΔ, τόσο κατά την περίοδο του κορονοϊού όσο και πιο πρόσφατα, επανέρχεται, ιδιαίτερα ενόψει των εκλογών της 21ης Μάη.
Οι ανακατατάξεις, οι συγκολλήσεις και οι… τσακωμοί στους κόλπους της ακροδεξιάς είναι γεγονός εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Οι παραδοσιακοί νεοναζί Κασιδιάρης, Λαγός, οι ακροδεξιοί Τζήμερος και Φαήλος Κρανιδιώτης, οι τάχα «μοντέρνοι» alt right Μπογδάνος και Λατινοπούλου που τσακώνονται στο TikTok και το Twitter, ψάχνουν στα θολά νερά της αγανάκτησης για να χύσουν το δηλητήριό τους και να «ψαρέψουν» ψήφους. Όλοι τους ευαγγελίζονται τη δήθεν εναντίωσή τους στο «σύστημα» -κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε- παρά τις παραπάνω από εμφανείς σχέσεις τους με επιχειρηματίες, δικαστές, δημοσιογραφικό κατεστημένο, παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο που φτάνει μέχρι τη ΝΔ, σώματα ασφαλείας κλπ. που στελεχώνουν άλλωστε τα κόμματα του συγκεκριμένου χώρου. 
Το απέδειξε άλλωστε και η τοποθέτηση του πρώην αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κανελλόπουλου ως εκλογικού επικεφαλής του μορφώματος του φυλακισμένου Κασιδιάρη. Ένας καθ’ όλα συστημικός πρώην ανώτατος δικαστικός μετατρέπεται σε «αχυράνθρωπο», μια καλογυαλισμένη βιτρίνα, και αναλαμβάνει υποτίθεται το τιμόνι της συμμορίας ενός καταδικασμένου νεοναζί που ονειρεύεται να αναβιώσει τις σκοτεινές εποχές που οι ροπαλοφόροι μαχαιροβγάλτες χρυσαυγίτες σουλατσάριζαν στους δρόμους τρομοκρατώντας λαό και νεολαία. Παρόλ’ αυτά τίποτα δεν εμποδίζει το ίδιο μόρφωμα να πλασάρεται τάχα ως «αντισυστημικό». 

Από τη «σοβαρή Χρυσή Αυγή» στον νέο κίνδυνο του Κασιδιάρη

Ήδη από την περίοδο της επιβολής των μνημονίων το 2010 – 2012 τα συστημικά ΜΜΕ «παπαγάλιζαν» ότι αφού η Χρυσή Αυγή είχε μπει στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας θα ήταν «καλύτερα να την έχουμε στη Βουλή για να την ελέγχουμε». Παράλληλα, όχι μόνο προέβαλαν το αφήγημα ότι τάχα οι νεοναζί ήταν «αντιμνημονιακοί», παιδιά της διπλανής πόρτας που «είναι ενάντια στο σύστημα», αλλά ταυτόχρονα την παρουσίαζαν ως μια… «οργάνωση – πρόσκοπο» που βοηθούσε ηλικιωμένες στα ΑΤΜ και μοίραζε τρόφιμα και οι lifestyle φωτογραφίες του Κασιδιάρη με τις σβάστικες έδιναν και έπαιρναν. «Σοβαροί» δημοσιολόγοι, όπως ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, βουλευτής της ΝΔ πλέον, μιλούσαν για… «σοβαρή Χρυσή Αυγή» που θα μπορούσε να συμμετάσχει ακόμα και στη διακυβέρνηση της χώρας, όταν η ΝΔ τα βρήκε «σκούρα» και είχε απέναντί της τον λαϊκό παράγοντα. 
Πλήρης ήταν η κάλυψη των χρυσαυγιτών από την αστυνομία, ακόμα και η αγαστή συνεργασία με τμήματα του μηχανισμού της, την ώρα που κομμάτια του «βαθέως κράτους» παρείχαν απροκάλυπτα στήριξη στους νεοναζί. Στήριξη που έμμεσα προερχόταν ακόμα και από τη ΝΔ – βλ. βίντεο Κασιδιάρη με Τάκη Μπαλτάκο, χαριεντισμούς Παναγιώταρου με Ντόρα Μπακογιάννη κλπ. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη ρητορική του, έμοιαζε να είχε βολευτεί με το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή έκοβε ψήφους από τη ΝΔ. Έτσι, οι χρυσαυγίτες, πραγματοποιούσαν σχεδόν ανενόχλητοι επιθέσεις σε εργαζόμενους, μετανάστες, νεολαίους, μαχαίρωναν, ξυλοκοπούσαν.  Από τότε μέχρι σήμερα συνέβησαν πολλά. Όμως η κυβερνώσα παράταξη της ΝΔ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εξακολουθεί να τροφοδοτεί την ακροδεξιά πτέρυγα του αστικού πολιτικού συστήματος με κάθε λογής επίδοξους πολιτικάντηδες. Από τα διάφορα τοπικά στελέχη που μετακινούνται συχνά-πυκνά προς τα ακροδεξιά μορφώματα μέχρι τον Μπογδάνο και τη Λατινοπούλου που είναι και τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Με υποτιθέμενο «αντισυστημικό» λόγο, παρουσιάζουν σαν «μοντέρνες» μερικές από τις πιο αναχρονιστικές, σκοταδιστικές, ρατσιστικές και αντιδημοκρατικές ιδέες που έχουν τις ρίζες τους στο ναζισμό και τον φασισμό και στο εμφυλιοπολεμικό κράτος. Και οι δυο ακολουθούν τα χνάρια της alt right ακροδεξιάς σε ΗΠΑ και Ευρώπη, της ακροδεξιάς της «υπεροχής της Λευκής Φυλής», της οπλοκατοχής, της συνωμοσιολογίας, της περιστολής των δημοκρατικών, ακόμα και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Την ίδια ακροδεξιά που ως «αντισυστημική» τροφοδοτείται και στηρίζεται από τον Τραμπ, τη Λεπέν και όλον τον καθ’ όλα συστημικό ακροδεξιό εσμό.
  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν και με φόντο τις επικείμενες εκλογές του Μάη διάφοροι «αντισυστημικοί» από την ακροδεξιά πολυκατοικία προσπαθούν να ψαρέψουν ψήφους μέσα στη νέα περίοδο που διανύουμε. Μια περίοδο μετά την πανδημία του κορονοϊού και την τραγική διαχείριση από την κυβέρνηση της ΝΔ, μια περίοδο νέας αντιλαϊκής λαίλαπας, με αντεργατικά μέτρα, νέα επίθεση σε όσα εργασιακά δικαιώματα παραμένουν ακόμα ανέγγιχτα, με ακραία υποβάθμιση της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας, μέσα σε μια εργασιακή ζούγκλα, με εργαζόμενους – λάστιχο, μισθούς ψίχουλα, ακρίβεια σε όλα τα αγαθά και ταυτόχρονα καταστολή και προσπάθεια φίμωσης του εργατολαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος που προβάλλει διεκδικήσεις για τα αυτονόητα.
  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η λαϊκή οργή και αγανάκτηση ξεχειλίζει. Και όσο η αυθόρμητη αυτή τάση δεν μετατρέπεται σε πολιτικό αγώνα με πλατιά χαρακτηριστικά τόσο η ακροδεξιά θα εκμεταλλεύεται το κενό και θα βρίσκει έδαφος να χύνει το δηλητήριο της. Ιδιαίτερα μάλιστα σε μια περίοδο έντονης προσπάθειας αποπολιτικοποίησης της νεολαίας, με ταυτόχρονη επιβολή της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στα ιδρύματα, με επίθεση στον ίδιο τον χαρακτήρα των φοιτητικών συλλόγων και προσπάθεια μετατροπής τους σε πελατειακά δίκτυα που το έργο τους θα θα εξαντλείται στη διοργάνωση ημερίδων, καθώς και στην ευρύτερη καλλιέργεια της κουλτούρας του «δεν υπάρχει εναλλακτική» και «όλοι ίδιοι είναι».   Αυτή τη συνθήκη που διαμορφώθηκε την τελευταία δεκαετία αξιοποιεί και ο Κασιδιάρης που το τελευταίο διάστημα κάνει ιδιαίτερο ντόρο για το αν θα κατέβει στις εκλογές. Κι αν η ΝΔ, με ρύθμιση που κατέθεσε ο ακροδεξιός πρώην τσεκουροφόρος Βορίδης, προσπαθεί να αποτρέψει την κάθοδο του μορφώματος αυτού στις εκλογές, δεν το κάνει από κάποια δημοκρατική ευαισθησία, αντίθετα προσπαθεί να αποτρέψει τη διαρροή ψηφοφόρων από το στρατόπεδό της. 

Η πολιτική του συστήματος, βασικός τροφοδότης της ακροδεξιάς 

Βασικοί τροφοδότες της ακροδεξιάς, του ναζισμού και του φασισμού είναι η πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης που πέφτει στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, είναι η πολιτική της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών, των φραγμών στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, στο δικαίωμα στην απεργία και τη διαμαρτυρία, ακόμα και η λογική των «εκπτώσεων» στο ποιος μπορεί να έχει δικαιώματα που δηλητηριάζει συνειδήσεις. Είναι η κανονικοποίηση της αστυνομοκρατίας και η προσπάθεια επιβολής και εμπέδωσης της καταστολής σε κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας. Είναι το ξεπούλημα της χώρας από την ντόπια ολιγαρχία στους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ και η υποδούλωσή της στην πολεμοκάπηλη πολιτική του ΝΑΤΟ που κινδυνεύει να βάλει για μια ακόμα φορά φωτιά σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.  
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο εθνικισμός που πλασάρει η κυρίαρχη αστική τάξη που από τη μια συγκαλύπτει την εξάρτηση από τους ξένους ιμπεριαλιστές και από την άλλη προσπαθεί να αποκρύψει τον ταξικό χαρακτήρα των αντιλαϊκών πολιτικών τροφοδοτεί απροκάλυπτα την ακροδεξιά, τον ναζισμό και τον φασισμό. Το αβγό του φιδιού εκκολάπτεται ουσιαστικά από την κυρίαρχη πολιτική, σπάει και στη συνέχεια το φίδι σπέρνει το δηλητήριο του στο λαό και ιδιαίτερα στη νεολαία.  Η ακροδεξιά δεν είναι αντισυστημική, γεννιέται απʼ του συστήματος την πολιτική. Μια πολιτική που μπορούν να τσακίσουν μόνο αγώνες λαϊκοί, μέσα από την οργάνωση του λαού και της νεολαίας στους χώρους δουλειάς, στις σχολές, μέσα από ένα πλατύ κίνημα αντίστασης στην αντιλαϊκή λαίλαπα.

Γιώργος Β.
Από το νέο τεύχος του περιοδικού Πορεία

πηγή: poreia.net