Πάψε με ευχές να ελπίζεις
οι θεοί πως θα λυγίσουν

Αυτή και δύο. Κυριακές. Οι κάλπες, οι πρώτες ή οι δεύτερες, θα βγάλουν μαύρη δεξιά ή ροζ δεξιά. Τόσα χρόνια γαλβανίζουν το μυαλό των ανθρώπων. Με το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα. Το αστικό κράτος φόρεσε τα κουρέλια του και παριστάνει τη Δημοκρατία.
Αφού καμώθηκαν τον έντιμο, αφού κατηγόρησαν ο ένας τον άλλο με ό,τι πιο σκανδαλωδώς βρομερό, ανακοίνωσαν τα ψηφοδέλτια των «αρίστων», των «άφθαρτων», των νεολαίων, των γυναικών, των λαϊκών, των επιστημόνων με βαριές περγαμηνές. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Λες και με τόσες εκλογικές αναμετρήσεις, μέχρι σήμερα, με τα ανάλογα «ποιοτικά» ψηφοδέλτια, είδαμε χαΐρι. Λες και οι βιασμένες και σκοτωμένες γυναίκες λιγόστεψαν, το ψωμί στο τραπέζι αυγάτισε, οι νεολαίοι βρήκαν σταθερή δουλειά αξιοπρέπειας και δεν πήραν το δρόμο της ξενιτιάς, τα άγουρα σχολιαρόπαιδα δεν στήνουν συμμορίες, οι άρρωστοι βρήκαν την υγειά τους.

Δεν πρέπει να έχουμε καμιά αυταπάτη. Τα πρόσωπα θα αποτελέσουν το άλλοθι και τον κυματοθραύστη της αυριανής λαϊκής αγανάκτησης. Τη μέρα των εκλογών στις 21 Μάη, τα αστικά κόμματα θα μετρούν τα κουκιά που έπεσαν στην κάλπη τους, μετρώντας το ποιος είναι καταλληλότερος για κυματοθραύστης. Καταλληλότερος για να εξαπατήσει το λαό. Θα χρησιμοποιήσουν τα κουκιά του λαού για να συνεχίσουν να καταβροχθίζουν τον πλούτο της χώρας. Για να την ρίξουν σε μεγαλύτερη ακόμα φτώχεια, ερήμωση, εξάρτηση από τους ισχυρούς, σε πολέμους που δεν την αφορούν.

Και μιας και μιλάμε για κουκιά. Στην αρχαία Αθήνα η εκλογή των Αρχών -πχ των 500 βουλευτών- γινόταν με χρήση «κυάμων», δηλαδή κουκιών. «Βουλή η από κυάμου». Σε αντίθεση με την ψηφοφορία στα δικαστήρια που γινόταν με όστρακα (μικρά πετραδάκια) από το οποίο προέρχεται ο εξοστρακισμός, η ποινή της εξορίας για τους Αθηναίους πολίτες. Οι ψήφοι, τα κουκιά λοιπόν, μας έρχονται από πολύ παλιά. Υπήρχαν δε κατά την ψηφοφορία λευκά κουκιά για τη θετική ψήφο και μαύρα κουκιά για την αρνητική, σύμφωνα με τις πηγές. Στη νεώτερη Ελλάδα, το 1892, όπως εξαιρετικά και με τρυφερότητα ηθογραφεί την προεκλογική περίοδο, στους «Χαλασοχώρηδες», ο Παπαδιαμάντης, οι κάλπες είχαν το όνομα του κάθε βουλευτή και οι ψηφοφόροι ψήφιζαν με λευκά και μαύρα μολυβένια σφαιρίδια που ονομάζονταν επίσης κουκιά ή βόλια. Τα κουκιά, το «μαύρισμα» ή το «ρίχνω μαύρο» επομένως αριθμούν χιλιάδες χρόνια ζωής.

Πίσω πάλι στα εκλογικά. Κάθε τέσσερα χρόνια ο «κυρίαρχος λαός μιλάει» και την επομένη περιμένει στις ουρές στα νοσοκομεία και εξαρτά τη ζωή του από τα «κοινωνικά» δωράκια και τα καλάθια της συμφοράς. Α! Και να μη ξεχνάμε. Κάθε τέσσερα χρόνια έχουμε δημοκρατία και ο καθένας μπορεί να δημοσιέψει τη γνώμη του. Το σύστημα αφήνει φιλευσπλάχνως και τους «μικρούς», της Αριστεράς, να πουν την άποψή τους. Αφού τους έχει βουλώσει το στόμα για όλο τον προηγούμενο χρόνο, λίγο πριν τις εκλογές, τους …παραχωρεί τέσσερα τηλεοπτικά δεκάλεπτα, συμμετοχή σε «πάνελ» μαζί με τα φασισταριά και κάποια ομιλία, κρατώντας τη μερίδα του λέοντος του τηλεοπτικού χρόνου για τους εκπρόσωπούς του.
Και τι κάνετε εσείς το Μ-Λ ΚΚΕ, σε αυτή την αθλιότητα; Μας ρωτάνε. Εμείς, το Μ-Λ ΚΚΕ, θα εκμεταλλευτούμε και την παραμικρή χαραμάδα που αφήνει το σύστημα για να κάνουμε γνωστές τις θέσεις μας, όσο μπορούμε. Ξέρουμε πως η επόμενη μέρα των εκλογών είναι Αγώνας.
Και τη χαραμάδα;
Και τη χαραμάδα!

Με το «ΓΙΑΤΙ Μ-Λ ΚΚΕ», παραμάσχαλα στις γειτονιές, στη δουλειά, στη σχολή, θα είμαστε εκεί. Και αφού το ρίξουμε δαγκωτό Μ-Λ ΚΚΕ εκείνη την Κυριακή, από Δευτέρα στον αγώνα ξανά. Όλοι.

Καλό βόλι. Για να κυριολεκτούμε.

Καλούς Αγώνες! όλοι εσείς οι απλοί, που θα συνεχίσετε τον καλόν αγώνα για την ανθρωπιά, τη συντροφικότητα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σε πείσμα της σαπίλας τους, της απανθρωπιάς τους, του ατομικισμού και του ανθρώπινου εξευτελισμού.

Τάνια Ζωγράφου

πηγή: Λαϊκός Δρόμος