.

Στο δελτίο τύπου του ΕΚ Σάμου για τις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις μεταξύ άλλων γίνεται αναφορά «για τις «καταγγελίες» στην Ικαρία». Με δεδομένο ότι για την ουσία του θέματος έχουμε τοποθετηθεί επανειλημμένα, σε σχέση και με αφορμή τα όσα αναφέρονται είναι σκόπιμο να σταθούμε συνοπτικά στα εξής:

1. Όποιος διεκδικεί κάτι για τον εαυτό του, οφείλει να το αναγνωρίζει ως δικαίωμα και στους άλλους. Ή ανάποδα,  όταν απαιτεί κάποιος να τοποθετηθεί ως εκπρόσωπος παράταξης σε συγκεντρώσεις που διοργανώνουν άλλα σωματεία και φορείς, δεν μπορεί ως πολιτικός χώρος  να μην αναγνωρίζει αυτή τη δυνατότητα για κάθε αντίστοιχη συγκέντρωση.

2. Πολύ περισσότερο αν μιλάμε για την συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, για την οποία όπως προκύπτει από το δελτίο τύπου το ΕΚ Σάμου ενοχλείται εσχάτως και από την παρουσία κομματικών πανό. Για το Μ-Λ ΚΚΕ η Πρωτομαγιά είναι αναπόσπαστα δεμένη με την ιστορία και τους αγώνες του κομμουνιστικού κινήματος και έχει κάθε λόγο, ειδικά την συγκεκριμένη μέρα, με όποιο τρόπο κρίνει να μνημονεύει και να τιμά και αυτή την πλευρά.

3. Όμως σε ότι μας αφορά, ζητήθηκε ο λόγος για χαιρετισμό στην συγκέντρωση από την εκπρόσωπο της ΕΡΓ.Α.Σ. Και όχι με κάποια άλλη ιδιότητα. Και επειδή σε αυτό τον μικρό τόπο γνωριζόμαστε όλοι καλά… Όσοι ψάχνουν «διάττοντες αστέρες» ας τους αναζητήσουν αυτοκριτικά στα χρόνια του ζόφου και των χουντικής έμπνευσης απαγορεύσεων που επέβαλε η κυβέρνηση της ΝΔ με πρόσχημα την πανδημία. Τότε που ο Χρυσοχοΐδης απαγόρευε την κυκλοφορία μετά την 6^η απογευματινή και  τις συναθροίσεις άνω των τριών. Σε εκείνη τη δύσκολη περίοδο που το ΕΚ Σάμου και πρωτοβάθμια σωματεία του δεν έκαναν ούτε ένα δημόσιο αγωνιστικό κάλεσμα στο λαό… «για να σώσει το λαό». Τότε που ελάχιστα σωματεία, παρατάξεις και οργανώσεις (ανάμεσα σε αυτές η ΕΡΓΑΣ και το Μ-Λ ΚΚΕ) έπαιρναν την ευθύνη αυτών των αναγκαίων καλεσμάτων και πάντως σίγουρα όχι το ΠΑΜΕ. Τότε που στελέχη του ΠΑΜΕ και του ΕΚ, ως «διάττοντες αστέρες»  έρχονταν στις συγκεντρώσεις που κάποιοι έπαιρναν την ευθύνη, κόντρα στις απαγορεύσεις, να καλέσουν δημόσια και απαιτούσαν να χαιρετίσουν. Και έβγαζαν λόγους για «λαϊκούς ξεσηκωμούς» ως εκπρόσωποι κομματικών ή συνδικαλιστικών παρατάξεων σε συγκεντρώσεις στις οποίες δεν καλούσαν. Και ο λόγος τους δίνονταν από τους διοργανωτές. Όχι βέβαια επειδή εκείνες οι δύσκολες συγκεντρώσεις ήταν… «πασαρέλες». Αλλά επειδή υπάρχει τελείως διαφορετική αντίληψη για τη δημοκρατία στο κίνημα.

Σε ό,τι μας αφορά για τα υπόλοιπα που αναφέρονται έχουμε ξεκαθαρίσει τη θέση μας.

Για την ΕΡΓΑΣ και το Μ-Λ ΚΚΕ, Πετράκη Κατερίνα