Μια μέρα μετά την Εργατική Πρωτομαγιά, η TaskUs προχώρησε στην απόλυση μιας εργαζόμενης. Η αιτιολογἰα-δικαιολογία εκ μέρους της εταιρείας ακολούθησε την «πεπατημένη οδὀ» περί χαμηλής αποδοτικότητας και μη επίτευξης των στόχων. Βέβαια, τα πραγματικά αίτια της απόλυσης βρίσκονται στο γεγονός ότι η εργαζόμενη συμμετείχε την 1η Μαΐου στη Γενική Απεργία. Ακόμη είχε συμμετάσχει και στις προηγούμενες δύο απεργίες που είχαν προκηρυχθεί στις 8 και 16 Μαρτίου για το έγκλημα στα Τέμπη, ενώ παράλληλα ήταν από εκείνους τους εργαζόμενους που εξέφραζαν με θάρρος την άποψή της για τα κακώς κείμενα της εταιρείας και κρατούσε μια διεκδικητική στάση όσον αφορά τα εργασιακά δικαιώματα. Μάλιστα, η απόλυση έγινε 10 ημέρες πριν συμπληρώσει έναν χρόνο εργασίας στην εταιρεία, έτσι ώστε να μην μπορέσει να κατοχυρώσει το δικαίωμα της αποζημίωσης.

Από όλη αυτήν την ιστορία προκύπτουν ή μάλλον καλύτερα επαναβεβαιώνονται δυο βασικά στοιχεία:

α) Ότι η αξιολόγηση στους χώρους δουλειάς δεν έχει πραγματικό στόχο τη βελτίωση της απόδοση των εργαζομένων, αλλά κατά κύριο λόγο την ενταντικοποίηση της εργασίας και τη δημιουργία ενός μόνιμου αισθήματος ανασφάλειας λόγω της επίτευξης των επαγγελματικών στόχων, οι οποίοι έχουν δομηθεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι απλησίαστοι για τους εργαζόμενους, όσο σκληρά και να δουλεύουν. Ακόμη, αποδείχθηκε περίτρανα, παρά τα όσα υποστηρίζουν οι εταιρείες γενικότερα, ότι αξιολόγηση αποτελεί ένα σημαντικό όπλο στα χέρια της εργοδοσίας προκειμένου να δικαιολογεί τις απολύσεις, σε περίπτωση που ένας εργαζόμενος δεν «κάθεται φρόνιμα» και έχει το «χούι» να διεκδικεί τα δικαιώματά του.

β) Η TaskUs, όπως και κάθε άλλη μεγάλη εταιρεία, δεν επιθυμεί να έχει στο δυναμικό της άτομα που έχουν διεκδικητική στάση. Θέλει εργαζόμενους που θα σκύβουν το κεφάλι, ευλογώντας θα ανέχονται τις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας και την εντατικοποίηση της εργασίας τους. Εξάλλου, στο ίδιο project με την εργαζόμενη που απολύθηκε, άλλες εργαζόμενες παραιτήθηκαν λόγω burnout (ψυχολογική εξάντληση). Τέτοια φαινόμενα μόνο μεμονωμένα δεν είναι κι ενισχύονται κι από το υπάρχον νομικό πλαίσιο, όπως ο νόμος 4808/21 (Χατζηδάκη) που επιτρέπει τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και καταργεί ουσιαστικά το 8ωρο!

Η απόλυση της συναδέλφισσας είναι εκδικητική! Έχει σκοπό να τρομοκρατήσει όποιον/α τολμάει να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η μόνη απάντηση απέναντι σε τέτοια περιστατικά από την πλευρά των εργαζομένων είναι η οργανωμένη πάλη μέσα από τα σωματεία μας, συλλογικά, τόσο για το δικαίωμά μας στην απεργία όσο κι ευρύτερα. Με οργανωμένη δράση μέσα από τα σωματεία μας να διεκδικήσουμε:

•Να ανακληθεί η απόλυση και να επιστρέψει άμεσα η συναδέλφισσα στη δουλειά

•Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος ζωής