Ένα τραγούδι μια ιστορία

Ο  σύντροφος Julian Grimau Garcia

(Μαδρίτη, 18 Φεβρουαρίου 1911 – 20 Απριλίου 1963 )

Ποίηση: Βολφ Μπίρμαν – Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος από τη συλλογή «Πολιτικά τραγούδια»

Αχ αδερφοί, στης Μαδρίτης τη γκρίζα αυγή

την ώρα που σε μας οι άνδρες ακόμα κοιμούνται

Πεθαίνει ο Χουλιάν Γκριμάου…

Αχ αδερφέ, στης Μαδρίτης τη γκρίζα αυγή

την ώρα που σε μας ο ήλιος από αίμα βγαίνει

Πεθαίνει ο Χουλιάν Γκριμάου…

Αχ μάνα, στης Μαδρίτης τη γκρίζα αυγή

προτού κανείς εδώ διαβάσει την εφημερίδα

Πεθαίνει ο Χουλιάν Γκριμάου…

Σύντροφοι, στης Μαδρίτης την κόκκινη αυγή

Ο Χουλιάν Γκριμάου μαζί μας ζει

Ζει κι ωστόσο είναι νεκρός…

Λίγα λογία για τον Χουλιάν

Μέλος του ΚΚΙ από το 1936.Το 1959 επέστρεψε στην Ισπανία για να οργανώσει την παράνομη δουλειά. Συνελήφθη από την αστυνομία του Φράνκο το 1963, δικάστηκε σε δίκη παρωδία και εκτελέστηκε, γεγονός που προκάλεσε μια χιονοστιβάδα διαμαρτυριών κατά της δικτατορίας του Φράνκο. Έγιναν μαζικές διαδηλώσεις σε πρωτεύουσες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής. Περισσότερα από οκτακόσιες χιλιάδες τηλεγραφήματα στάλθηκαν στη Μαδρίτη για να απαιτήσουν τη διακοπή μιας στημένης δίκης. Σήμερα, υπάρχουν δρόμοι σε πολλές πόλεις που φέρουν το όνομά του.

Εμφύλιος πόλεμος

Ως νεαρός ο Γκριμάου υπηρέτησε στη Δημοκρατική Αριστερά, μέχρι που τον Οκτώβριο του 1936 εντάχθηκε στο Κ.Κ. Ισπανίας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Γκριμάου βρισκόταν στη Βαρκελώνη όπου διευθύνει το τμήμα παρακολούθησης της αστυνομίας της κυβέρνησης των δημοκρατικών. Με την ενεργό συμμετοχή του ξεσκεπάζονται πολλές αντεπαναστατικές και κατασκοπευτικές-σαμποταριστικές ομάδες.

Η Εξορία

Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου σαν πολιτικός πρόσφυγας εγκαταστάθηκε αρχικά στη Λατινική Αμερική και μετά στη Γαλλία. Στο V συνέδριο του ΚΚΙ εκλέγεται μέλος της ΚΕ. Στις αρχές του 1958 πραγματοποιείται ο κρυφός πόθος τού Γκριμάου: η ΚΕ τον έστειλε στην Ισπανία σαν εκπρόσωπό της για να ελέγξει και να βοηθήσει τις παράνομες οργανώσεις του κόμματος στη χώρα. Ο Γκριμάου δεν κάθεται σε ένα μέρος. Δουλεύει σε πολλές επαρχίες της χώρας, και τον τελευταίο καιρό στη Μαδρίτη.

Ο Γκριμάου δούλεψε σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Τον κυνηγούσαν τα λαγωνικά της ασφάλειας, αλλά ήταν θαυμάσιος συνωμότης. Χρόνια ολόκληρα η αστυνομία ένιωθε την παρουσία του, αλλά δεν μπορούσε να τον βάλει στο χέρι. Από το 1959 ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος στο «εσωτερικό», δηλαδή εντός της Ισπανίας, παραμένοντας σε σκληρή παρανομία.

Η σύλληψη και η δίκη παρωδία Grimau

Ο Γκριμάου συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1962. Μεταφέρθηκε αμέσως στη Γενική Διεύθυνση. Αφού τον ανέκριναν και τον βασάνισαν απάνθρωπα, οι αστυνομικοί πέταξαν τον Γκριμάου από το παράθυρο του 2ου ορόφου με χειροπέδες, προκαλώντας κατάγματα στο μέτωπο και τους καρπούς του. Η δικαιοσύνη του Φράνκο δεν κατηγόρησε τον Γκριμάου για την παράνομη μαχητική δράση, για την οποία θα μπορούσε να τον καταδικάσει μόνο σε φυλάκιση, αλλά επειδή ενεργούσε ως αστυνομικός στη ζώνη των Δημοκρατικών κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Σύμφωνα με τη νομοθεσία του Φράνκο, όλοι οι άνθρωποι που είχαν ασκήσει καθήκοντα δημόσιας διοίκησης στη δημοκρατική ζώνη ήταν ένοχοι για το έγκλημα της στρατιωτικής εξέγερσης και ο νόμος περί Πολιτικών Ευθυνών του 1938 μπορούσε να εφαρμοστεί γι’ αυτούς και επομένως να τους καταδικάσει σε θάνατο.

Η δίκη εναντίον του Γκριμάου, που διεξήχθη στο στρατοδικείο, ξεκίνησε στη Μαδρίτη στις 18 Απριλίου 1963, με την αίθουσα γεμάτη δημοσιογράφους. Προφανώς, δεν προέκυψαν στοιχεία σχετικά με τις κατηγορίες που απαγγέλθηκαν σε βάρος των κατηγορουμένων.

Μόλις έγινε γνωστό ότι ο Γκριμάου είχε καταδικαστεί σε θάνατο, υπήρξαν  εκατοντάδες εκκλήσεις και κινητοποιήσεις στην Ισπανία και σε όλο τον κόσμο, αλλά το φασιστικό καθεστώς  έμεινε ανένδοτο. Του χρειαζόταν ο νεκρός τού Γκριμάου. Η εκτέλεση του Γκριμάου έπρεπε να τρομοκρατήσει τις λαϊκές μάζες και να σταματήσει την πορεία της αποσύνθεσης του Φρανκικού καθεστώτος, συνδέοντας τους οπαδούς του με τη συνενοχή στο έγκλημα και στο χυμένο αίμα.

Την αυγή της 20ης του Απρίλη οδηγήθηκε ο Χουλιάν Γκριμάου για εκτέλεση και μπροστά στο θάνατο στάθηκε γενναίος κι ακλόνητος, όπως προηγούμενα μπροστά στους πράχτορες της ασφάλειας και μπροστά στο δικαστήριο. Όταν έφτασε στον τόπο της εκτέλεσης πέταξε στα μούτρα των δημίων τούτα τα λόγια: «25 χρόνια ήμουν κομμουνιστής και θα πεθάνω κομμουνιστής». Δε δέχτηκε να εξομολογηθεί στον παπά. Όταν  δοκίμασαν να του δέσουν τα μάτια του, ο Γκριμάου του είπε: «Μη μού δένετε τα μάτια. Είμαι κομμουνιστής και πάντα αντίκρυζα χωρίς φόβο το θάνατο. Δε φοβάμαι και τώρα. Τα εγκλήματα που μού αποδίνουν είναι ανυπόστατα. Δεν έκανα ποτέ κανένα έγκλημα. Με σκοτώνουν μόνο και μόνο γιατί αφιέρωσα τη ζωή μου στην υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού». Ο Julián Grimau εκτελέστηκε από μισθοφόρους σε ένα πεδίο βολής στα περίχωρα της Μαδρίτης στις πέντε το πρωί στις 20 Απριλίου 1963.

  Γ. Μ.