(Απόσπασμα από την ομιλία του νεαρού Αφρικανού ηγέτη, Ibrahim Traoré, αρχηγού του κράτους της Μπουρκίνα Φάσο, ενώπιον Αφρικανών ηγετών, στη σύνοδο κορυφής Ρωσίας-Αφρικής, στην Αγία Πετρούπολη)

«Τα ερωτήματα που κάνει η γενιά μου είναι τα εξής: αν μπορώ να το συνοψίσω, δεν είναι να καταλάβω πώς η Αφρική, με τόσο πλούτο κάτω από το έδαφος μας, με γενναιόδωρη φύση, νερό, ήλιο και αφθονία, η Αφρική είναι σήμερα η πιο φτωχή ήπειρος.

Η Αφρική είναι μια πεινασμένη ήπειρος.

Και πώς γίνεται και οι αρχηγοί κρατών της περιφέρονται στον κόσμο ζητιανεύοντας.

Αυτά είναι ερωτήματα που θέτουμε στον εαυτό μας και για τα οποία δεν έχουμε απάντηση.

Σήμερα έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε νέες σχέσεις και ελπίζω ότι αυτές οι σχέσεις μπορούν να είναι οι καλύτερες για να δώσουν ένα καλύτερο μέλλον στους λαούς μας.

Σήμερα εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τις πιο βάρβαρες και βίαιες εκδηλώσεις νεοαποικιοκρατίας και ιμπεριαλισμού.

Τη δουλεία που ακόμα τείνουμε να μας επιβάλλουμε, οι προκάτοχοί μας μας δίδαξαν ένα πράγμα: “Ένας σκλάβος που δεν είναι επαναστάτης δεν αξίζει έλεος. “Η Αφρικανική Ένωση (ΗΑ) πρέπει να σταματήσει να καταδικάζει τους Αφρικανούς που αποφασίζουν να πολεμήσουν ενάντια στα δικά τους καθεστώτα  μαριονέτες της Δύσης”.

Το πρόβλημα είναι να βλέπουμε Αμερικάνους αρχηγούς κρατών που δεν προσφέρουν τίποτα στους λαούς που πολεμούν και τραγουδούν το ίδιο πράγμα με τους ιμπεριαλιστές, αποκαλώντας μας μηδενιστές και αποκαλώντας μας άνδρες που δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Προσβάλλουμε τους εαυτούς μας.

Εμείς, οι αρχηγοί κρατών, πρέπει να σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν μαριονέτες που χορεύουν κάθε φορά που οι ιμπεριαλιστές τραβούν τα νήματα.

Στους λαούς μας που αγωνίζονται:

Δόξα στους λαούς μας!

Αξιοπρέπεια στους λαούς μας!

Νίκη στους λαούς μας!

Πατρίδα ή Θάνατος!

Θα νικήσουμε!

Ευχαριστώ σύντροφοι».

Ανάρτηση Maria Kanata στο fb

*Ο Thomas Isidore Noël Sankara, 21 Δεκεμβρίου 1949 – 15 Οκτωβρίου 1987) ήταν μαρξιστής επαναστάτης και Παναφρικανιστής, μια χαρισματική και εμβληματική φιγούρα της επανάστασης. Διατέλεσε Πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο από το 1983 έως τον δολοφονία του. Η εξωτερική του πολιτική επικεντρώθηκε στον αντιιμπεριαλισμό. Η εσωτερική του πολιτική επικεντρώθηκε στην πρόληψη του λιμού, την αγροτική αυτάρκεια, τη μεταρρύθμιση της γης και την αναστολή των αγροτικών φόρων, καθώς και σε μια εθνική εκστρατεία αλφαβητισμού, σε πρόγραμμα εμβολιασμού κατά της μηνιγγίτιδας, του κίτρινου πυρετού και της ιλαράς, στην κατασκευή σχολείων, κέντρων υγείας, δεξαμενών νερού και έργων υποδομής, στην καταπολέμηση της ερημοποίησης φυτεύοντας πάνω από 10 εκατομμύρια δέντρα. Δημιούργησε Λαϊκά Επαναστατικά Δικαστήρια για τη δίωξη δημοσίων αξιωματούχων που κατηγορούνταν για πολιτικά εγκλήματα και διαφθορά.

Τα επαναστατικά προγράμματα του Σανκάρα για την αφρικανική αυτάρκεια τον έκαναν σύμβολο για πολλούς από τους φτωχούς λαούς της Αφρικής.