Μιχάλης Παναγιωτάκης

«Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να είναι απεργοσπάστης όσο υπάρχει μια λίμνη με νερό αρκετά βαθιά για να πνιγεί, ή ένα σχοινί για να κρεμαστεί»

Οι νέες εργασιακές παρεμβάσεις της κυβέρνησης, νέες αθλιότητες επί των παλαιότερων αθλιοτήτων, που φαίνεται πως έχουν σαν εργασιακό πρότυπο τις χώρες της Νότιας Ασίας, περιλαμβάνουν και μέτρα νομιμοποίησης της απεργοσπασίας και προστασίας των απεργοσπαστών. Ιστορικά μιλώντας ο απεργοσπάστης, ανά τον κόσμο θεωρείται μιαρό πρόσωπο, ο άνθρωπος που για ένα κομμάτι ψωμί θα πάρει το κομμάτι ψωμί από το τραπέζι του συναδέλφου του (και με βάση τους μισθούς στη χώρα μας, ελάχιστα περισσότερο από ένα κομμάτι ψωμί). Από την κυβέρνηση Μητσοτάκη εορτάζεται και προστατεύεται.

Η απαξίωση του προσώπου του απεργοσπάστη ήταν γενική και οικουμενική: από την Γαλλική Δυτική Αφρική, στα ορυχεία των ΗΠΑ και από τα εργοστάσια της Κορέας έως τη Νότια Αφρική, όπου η εργοδοσία προσπαθούσε να σπάσει απεργίες χρησιμοποιώντας απεργοσπάστες, υπήρχε και οργή εναντίον τους. Είναι μια απέχθεια που ξεπερνά τα σύνορα και τους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο

Παρακάτω μεταφράζουμε ένα μικρό κείμενο του διάσημου συγγραφέα Τζακ Λόντον από το 1917, ως μικρό φόρο τιμής στην εργασιακή και πολιτισμική οπισθοδρόμηση που επιχειρεί ο τηλεπλασιέ-υπουργός να επιβάλλει (με τα συνδικάτα σε καθεστώς βαριάς ύπνωσης), με τίτλο Ode to a Scab (Ωδή σε έναν απεργοσπάστη).

Αφού ο Θεός έφτιαξε τον κροταλία, τον βάτραχο και τον βρικόλακα, του έμεινε μια απαίσια ουσία με την οποία έφτιαξε τον απεργοσπάστη. Ο απεργοσπάστης είναι ένα δίποδο ζώο με ψυχή τιρμπουσόν, νερουλό εγκέφαλο και μια σπονδυλική στήλη φτιαγμένη από συνδυασμό ζελέ και κόλλας. Εκεί που οι άλλοι έχουν καρδιά, αυτός κουβαλάει έναν καρκινικό όγκο από σαπισμένες αξίες.

Όταν ένας απεργοσπάστης κατεβαίνει στο δρόμο, οι άνθρωποι του γυρίζουν την πλάτη, οι άγγελοι κλαίνε στον ουρανό και ο διάβολος κλείνει τις πύλες της κόλασης για να τον κρατήσει έξω. Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να είναι απεργοσπάστης όσο υπάρχει μια λίμνη με νερό αρκετά βαθιά για να πνιγεί, ή ένα σχοινί αρκετά μακρύ για να κρεμαστεί. Ο Ιούδας Ισκαριώτης ήταν κύριος συγκριτικά με έναν απεργοσπάστη. Για το γεγονός ότι πρόδωσε τον Δάσκαλό του, είχε αρκετή ευπρέπεια να κρεμαστεί μόνος του. Ένας απεργοσπάστης δεν την έχει.

Ο Ησαύ πούλησε τα πρωτοτόκιά του για ένα πινάκιο φακής. Ο Ιούδας Ισκαριώτης πούλησε τον σωτήρα του για τριάντα αργύρια. Ο Μπένεντικτ Άρνολντ πούλησε την πατρίδα του επειδή του υποσχέθηκαν μια θέση στον βρετανικό στρατό. Ο σύγχρονος απεργοσπάστης πουλάει το φυσικό του δικαίωμα, την πατρίδα του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τους συνανθρώπους του για μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση από τον εργοδότη του, το τραστ ή την εταιρεία του.

Η αλληλεγγύη κερδίζει