Αέρα στα πανιά της εργοδοτικής ασυδοσίας έχει δώσει ο νόμος Χατζηδάκη και ο νεοψηφισθείς νόμος Γεωργιάδη

Εργαζόμενος στο Green Park συμμετέχει στις 21 Σεπτεμβρίου στην πανεργατική απεργία για το νομοσχέδιο Γεωργιάδη. Επίσης ζητά από τον εργοδότη του να πληρώνεται κανονικά δώρα, επιδόματα, άδειες και λαμβάνει την απάντηση «το μαγαζί δεν βγαίνει”. Δύο εβδομάδες αργότερα λαμβάνει την απόλυσή του.

Κι αυτά συνέβησαν, ενώ οι εργαζόμενοι το προηγούμενο διάστημα μέσα στο καλοκαίρι, για “να βγει το μαγαζί” είδαν σπαστά ωράρια, 13ωρα, μέχρι και 17 ώρες δουλειά, δουλειά από το άνοιγμα του μαγαζιού μέχρι το κλείσιμο! Δεν ήταν λίγες οι φορές που εργαζόμενοι κοιμήθηκαν στο μαγαζί κατά τη διάρκεια του διαλείμματος από το σπαστό. Εργασιακές συνθήκες γαλέρας, ενώ τα δώρα και τα επιδόματα -στην μεγάλη πλειοψηφία- άφαντα.

Όμως, όλη αυτή η βίαιη καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν αρκεί στους εργοδότες και προχωρούν στην απόλυση του εργαζόμενου.

Απόλυση ξεκάθαρα εκδικητική μιας και ο απολυμένος είχε διεκδικήσει τα νόμιμα δεδουλευμένα του, συμμετείχε στην απεργία και μέσα στο χώρο εργασίας του παρότρυνε τους συναδέλφους του να μην δέχονται να δουλεύουν τα εξαντλητικά ωράρια που αναγκάζονταν από την εργοδοσία.

Απόλυση, ταυτόχρονα, τρομοκρατική για τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Που δεν πρέπει να διανοηθούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Που δεν πρέπει να διανοηθούν να απεργήσουν.

Όμως τώρα χρειάζεται οι συνάδελφοι του απολυμένου απεργού να αντιδράσουν συλλογικά και ενωμένα.

Να απαιτήσουν την ανάκληση της απόλυσης.

Να συσπειρωθούν στο σωματείο τους και να απαιτήσουν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και αξιοπρεπείς απολαβές που να τους βοηθούν να αντιμετωπίσουν το κατακόρυφα αυξημένο επίπεδο διαβίωσης.

Και το σωματείο πρέπει να σταθεί δίπλα στον απολυμένο και δίπλα στους συναδέλφους του.

Σ’ αυτή τη λαίλαπα που ήδη έχει ενσκήψει με τους αντεργατικούς νόμους της κυβέρνησης, κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να μένει μόνος.