Εξόχως αποκαλυπτική ήταν η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Κασσελάκη στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος -σημειωτέον- ακόμα «συνηθίζει» τον τίτλο του, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε αμέσως πριν ξεκινήσει την ομιλία του, εμφανίστηκε μπροστά σε μεγαλοβιομήχανους και επιχειρηματίες, σε όλη την ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία, όχι ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντίθετα, και χωρίς να το κρύψει ούτε στιγμή, παρουσιάστηκε και αυτοσυστήθηκε ως ένας «από αυτούς», ως ένας από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, ως ένας από τους εκπροσώπους της εργοδοσίας και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου, ως ένας «αριστερός επιχειρηματίας», όπως ο ίδιος αυτοπροσδιορίστηκε χωρίς ίχνος ντροπής. Με άλλα λόγια τοποθέτησε τον εαυτό του στην ίδια πλευρά με αυτούς που απαιτούν και επιβάλλουν τους πιο στυγνούς όρους εκμετάλλευσης των εργαζομένων, που καταπατούν κάθε εργασιακό δικαίωμα και κατάκτηση, που επιβάλλουν συνθήκες εργοδοτικής τρομοκρατίας στους εργασιακούς χώρους.
Ταυτίστηκε με όλο το αντιδραστικό μπλοκ της ντόπιας ολιγαρχίας που χαιρέτισε την κατάργηση του οκτάωρου, που έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση όταν η κυβέρνηση της ΝΔ με τους νόμους «Χατζηδάκη» και «Γεωργιάδη» επέφεραν σκληρά πλήγματα στα συνδικάτα ποινικοποιώντας τη συνδικαλιστική δράση και την απεργία, όταν καταδίκαζαν τους εργαζόμενους να εργάζονται σε συνθήκες ακραίας φτώχειας με μισθούς πείνας, 12 και 13 ώρες την ημέρα.
Δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για την αντεργατική πολιτική που εφαρμόζει με αδιάκοπη ένταση η κυβέρνηση της ΝΔ, κατεδαφίζοντας όσες εργατικές κατακτήσεις έμειναν όρθιες από τη μνημονιακή λαίλαπα. Ούτε μια λέξη για την καλπάζουσα ακρίβεια που σαρώνει τα λαϊκά εισοδήματα και για τα ψίχουλα, τα επιδόματα (pass) ελεημοσύνης που μοιράζει η κυβέρνηση της ΝΔ και τα τρύπια «καλάθια». Για τους πενιχρούς μισθούς που λεηλατούνται βάναυσα, έτσι που ακόμα και οι ελάχιστες αυξήσεις που δόθηκαν να εξανεμίζονται εν ριπή οφθαλμού.
Αντίθετα είχε να πει πολλά και να τείνει χείρα φιλίας προς τους εκπροσώπους του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου. Η ομιλία του συνιστούσε έναν προκλητικό εξωραϊσμό του καπιταλισμού, μια αναπαραγωγή των γνώριμων ρεφορμιστικών αυταπατών για τον «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο». Διότι, τί άλλο θα μπορούσε να σηματοδοτεί η αποστροφή του λόγου του πως «δεν δαιμονοποιεί το κεφάλαιο», μια φράση που έριξε λάδι στη φωτιά της εσωκομματικής αντιπαράθεσης.
Η ομιλία του Κασσελάκη ούτε τυχαία, ούτε αφελής ήταν. Ήταν μια συνειδητή και καλοστημένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει την έμπρακτη στήριξη της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης. Ο «αριστερός» επιχειρηματίας και εσχάτως αλεξιπτωτιστής – πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του στους βιομήχανους με την ελπίδα να εισπράξει ως αντάλλαγμα τη στήριξή τους, υποσχόμενος πως θα υπηρετήσει αδιατάρακτα τα συμφέροντά τους.

Σε ελεύθερη πτώση

Ο Κασσελάκης βρέθηκε στο βήμα της συνέλευσης του ΣΕΒ μόλις ελάχιστα εικοσιτετράωρα πριν από το δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών και ενώ προηγουμένως είχε σπεύσει να διακηρύξει τη στήριξη των «προοδευτικών δυνάμεων» καλώντας ανοιχτά τα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουν τους υποψηφίους δημάρχους του ΠΑΣΟΚ κατά κύριο λόγο. Και όλα αυτά πρωτίστως για να ενισχύσει τη διακηρυγμένη θέση του περί κοινής εκλογικής καθόδου ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές του 2024.
Την ίδια στιγμή, με αυτή τη στάση ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να συγκαλύψει τη δική του παταγώδη αποτυχία και σε αυτή την τρίτη -κατά σειρά- εκλογική αναμέτρηση. Οι μετεκλογικοί πανηγυρισμοί για τη νίκη των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ αποτέλεσαν μια ευκαιρία για το ΣΥΡΙΖΑ να κρύψει -όσο μπορεί- την ελεύθερη πτώση στην οποία βρίσκεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τη διαρκή του συρρίκνωση, αλλά και για να στρώσει το έδαφος ασκώντας πίεση προς το ΠΑΣΟΚ για μια μελλοντική συνεργασία των λεγόμενων «κεντροαριστερών» δυνάμεων.
Αυτή άλλωστε είναι και η θέση όχι μόνο του Κασσελάκη αλλά και μερίδας κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σαν τον Σπίρτζη ο οποίος πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών, εγκατέλειψε το «πλοίο», παραιτούμενος από την Πολιτική Γραμματεία (ΠΓ), και κάλεσε δημόσια σε κοινή εκλογική κάθοδο στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Αυτή η δήλωση είναι που τροφοδότησε ακόμα περισσότερο την εσωκομματική κόντρα, βάθυνε ακόμα πιο πολύ το ρήγμα ανάμεσα στις δύο πτέρυγες. Η δήλωση – απάντηση του Σκουρλέτη προς το Σπίρτζη πως η «συγχώνευση ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ» θα αποτελέσει την «ληξιαρχική πράξη θανάτου» είναι ενδεικτική της εσωτερικής κατάστασης που επικρατεί. Η εσωτερική σύγκρουση κλιμακώθηκε ακόμα περισσότερο έπειτα και από τη δημοσίευση του κειμένου της αποκαλούμενης «Ομπρέλας» προς την ΠΓ το οποίο κατατέθηκε μπροστά στη συνεδρίασή της και με το οποίο βάλλουν ευθέως κατά του Κασσελάκη. Το κείμενο που υπογράφουν κορυφαία στελέχη, ανάμεσά τους οι Φίλης, Σκουρλέτης και Τσακαλώτος, κατηγορεί τον Κασσελάκη για «πραξικοπηματικές μεθόδους» στην πορεία προς το συνέδριο. Του καταλογίζουν -και όχι άδικα- πως οι θέσεις του, όπως αυτές εκφράστηκαν και στην πρόσφατη ΓΣ του ΣΕΒ, ταυτίζονται με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υιοθετεί και εφαρμόζει η ΝΔ.
Τέλος του τραβούν το αυτί για τη θέση των ίσων αποστάσεων που κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ στο παλαιστινιακό ζήτημα. Μια θέση προκλητική και ανιστόρητη, που έμοιαζε να υπαγορεύτηκε απευθείας από ξένα κέντρα, με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ξέπλυνε προκλητικά τη δολοφονική στάση του ισραηλινού φασιστικού καθεστώτος και τα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού. Απέναντι σε αυτή την τοποθέτηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η «ομπρέλα» υποχρεώθηκε να ψελλίσει ορισμένα μισόλογα υπέρ των Παλαιστινίων και αυτά με πλεόνασμα υποκρισίας, καθώς η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 προχώρησε σε στροφή 180 μοιρών, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, χαράσσοντας δρόμους ανοιχτής συνεργασίας και ολόπλευρης υποστήριξης του ισραηλινού φασιστικού κράτους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της μαινόμενης σύγκρουσης ο Τσακαλώτος, με δήλωσή του αμέσως μετά τη συνεδρίαση της ΠΓ, επιβεβαίωσε πως η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι εύθραυστη και δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Στο ίδιο μήκος κύματος ο Βίτσας προανήγγειλε την έξοδό του από το ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζοντας τη ριζική του διαφωνία με τις δεξιές και νεοφιλελεύθερες θέσεις του Κασσελάκη στο ΣΕΒ.
Εν κατακλείδι, οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ επισφραγίζουν την πορεία προς τα δεξιά που έχει χαράξει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το «νέο στάδιο» της αποκαλούμενης «ιστορικής πορείας» στο οποίο έχει περάσει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό του μετασχηματισμού του σε ένα καθαρόαιμο αρχηγικό κόμμα – υπηρέτη των συμφερόντων της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και των ξένων αφεντικών του. Αν θα πορευτεί ενιαία ή διασπασμένος σε κομμάτια σε αυτή τη «νέα ιστορική πορεία» μένει να φανεί.

πηγή: Λαϊκός δρόμος