Αμετανόητοι ρεφορμιστές! Αισιοδοξούν, λένε, ότι η νίκη του Μελανσόν «μπορεί να ενισχύσει σημαντικά τις αγωνιστικές διαδικασίες για να μπει τέλος στις ευρωπαϊκές πολιτικές της άγριας λιτότητας, της βάρβαρης απορρύθμισης των σχέσεων εργασίας και των πληγμάτων στην δημοκρατία». Τίποτε δεν διδάχθηκαν, τίποτε δεν κατάλαβαν.

Δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία ότι ο Τσίπρας τους πρόδωσε ενώ ο Μελανσόν δεν θα γίνει Τσίπρας.

Αμετανόητοι ρεφορμιστές! Έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ «κωλοτούμπα»; Η στάση του ήταν κεραυνός εν αιθρία ή προδοσία όπως λένε κάποιοι, για παράδειγμα η ΛΑΕ του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη;

Η σταθερή προσήλωση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στη στρατηγική της πρόσδεσης και παραμονής της Ελλάδας στην Ε.Ε., την Ευρωζώνη και το ευρώ και στο γενικότερο αμερικανονατοϊκό πλαίσιο εξάρτησης με το περίφημο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», είναι η βάση που όποιος στηρίζεται σ” αυτήν, οδηγείται αναπόφευκτα στην υποχώρηση, τη συνθηκολόγηση και την υποταγή στις ορέξεις των ιμπεριαλιστών. Είναι μονόδρομος για όποιον ορκίζεται πίστη και προσήλωση στην Ε.Ε., την Ευρωζώνη και το ευρώ να γίνεται τελικά υπηρέτης των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.

Και αυτή η σταθερή προσήλωση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε μια τέτοια στρατηγική κατεύθυνση δεν προέκυψε τον τελευταίο μήνα ή το τελευταίο εξάμηνο, αλλά αποτέλεσε θεμελιακό, αναντικατάστατο και «αδιαπραγμάτευτο» στοιχείο του χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας του από την πρώτη μέρα της δημιουργίας του το 2004, και πολύ πιο πριν αντίστοιχα του ΣΥΝ, που αποτέλεσε την κυρίαρχη δύναμη στα πλαίσιά του.

Από την άποψη αυτή ήταν ζήτημα χρόνου να αποδειχθεί, ύστερα από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία, πως «το τέλος των μνημονίων και της τρόικας» ήταν η μεγάλη πολιτική απάτη του καιρού μας και να αποκαλυφθεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ψευτοαριστερή διακυβέρνησή του είναι μια πολύτιμη πολιτική εφεδρεία του κυρίαρχου συστήματος, κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις και τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας ολιγαρχίας.

Πολύτιμη πολιτική εφεδρεία, γιατί αν και ένθερμος υπερασπιστής και θιασώτης της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, διανθίζει την πολιτική του με ένα πλήθος από ρεφορμιστικά τροπάρια, όπως «η Ευρώπη των εργαζομένων», «η πάλη ενάντια στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη», «για έναν άλλο κόσμο εφικτό», τα οποία αποτελούν το αριστερό περιτύλιγμα μιας σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής που συγκαλύπτει και εξωραΐζει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ε.Ε., σκορπά επικίνδυνες πλάνες και συγχύσεις και παραδίδει τον εργαζόμενο λαό αφοπλισμένο στους δυνάστες και εκμεταλλευτές του.

Δεν είναι, ασφαλώς, αυτή η κατάληξη αποκομμένη από τις πολιτικές και ιδεολογικές κατευθύνσεις που ασπάζεται από γεννησιμιού του ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, ακριβώς, ο πικρός καρπός αυτών των κατευθύνσεων. Γιατί όταν έχεις ορίσει σαν αμετάθετο προγραμματικό στοιχείο σου το «μέσα από την Ε.Ε.», είναι επόμενο όταν η Ε.Ε. σφίξει τα χαλινάρια και ασκήσει τους ιμπεριαλιστικούς εκβιασμούς της η πλάστιγγα θα γείρει στο «πάση θυσία μέσα στην Ε.Ε.».
Όπως έκανε, ακριβώς, η κυβέρνηση Τσίπρα… Όπως ακριβώς θα έκανε και ο Μελανσόν εάν έπαιρνε την πλειοψηφία.

Γιατί κ. Παναγιώτη Λαφζάνη αν είσαι σε λάθος τρένο σε όποιο σταθμό κι αν κατεβείς, είτε με τον Τσίπρα είτε με τον Μελανσόν, θα είναι λάθος.