Φοιτητική Πορεία

Ανακοίνωση της Φοιτητικής Πορείας για τη Γενική Συνέλευση (16/5)

του Συλλόγου Μεταπτυχιακών και ΥΔ Πανεπιστημίου Κρήτης

Η Φοιτητική Πορεία είναι μία αριστερή φοιτητική παράταξη που παρεμβαίνει στις σχολές με βασικό στόχο την αγωνιστική ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος και του κινήματος της νεολαίας γενικότερα. Κεντρικός γνώμονας της σκέψης μας είναι ότι ολοένα και επιτακτικότερα προβάλλει η ανάγκη για συντονισμένη, δημοκρατική οργάνωση του φοιτητικού κινήματος, η ανάγκη για αγωνιστική ανασυγκρότηση των φοιτητικών οργάνων και συλλογικών διαδικασιών, η ανάγκη για ζωντανή, μαζική, ενωτική έκφραση των διεκδικήσεών μας.

Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι, παρά τη βάναυση επίθεση τεράστιας έντασης που δέχεται σήμερα το φοιτητικό κίνημα και τα δικαιώματα της φοιτητικής νεολαίας, η απάντηση του φοιτητικού κινήματος είναι το λιγότερο αναντίστοιχη του μεγέθους της επίθεσης που δέχεται. Αντιλαμβάνεται κανείς πόσο αρνητική επίδραση ασκούν στο σώμα του φοιτητικού κινήματος πολιτικές δυνάμεις όπως η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, ένθερμοι υποστηρικτές της αντιλαϊκής πολιτικής και όλων των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, με την αποχή τους από κάθε συλλογική διαδικασία, με τον υπονομευτικό έως και ανοιχτά εχθρικό ρόλο τον οποίο παίζουν κάθε φορά που οι φοιτητές ξεσηκώνονται και διεκδικούν, με το γενικότερο κλίμα απάθειας και μοιρολατρίας που καλλιεργούν μέσα στους συλλόγους.

Από την άλλη, η ΠΚΣ, η «πρώτη δύναμη» όπως αναμασά μονότονα δύο χρόνια τώρα είναι πρώτη μόνο στην αποσυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, στην ψηφοθηρία και τη μετατροπή των συλλόγων σε παραταξιακούς βραχίονες της ΚΝΕ. Γιατί σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα που διεξάγεται από τους φοιτητικούς συλλόγους, η ΠΚΣ είναι η «πρώτη» που θα τον κλείσει, όπως χαρακτηριστικά έγινε φέτος με τον αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, «πρώτη» έκλεισε το μάτι στην ηλεκτρονική εξεταστική, ένα κανονικότατο αντιπαιδαγωγικό μέτρο καταστολής του αγώνα του φοιτητικού κινήματος. «Στο πλευρό των φοιτητών που ξεσηκώνονται για την Παλαιστίνη» γράφει η ΠΚΣ, μα στους συλλόγους που είναι «πρώτη δύναμη» εδώ και δύο χρόνια δεν παίρνει την παραμικρή πρωτοβουλία για να γίνουν συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και δράσεις αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό, παρά μόνο στενού παραταξιακού χαρακτήρα πρωτοβουλίες.

Αντίστοιχα η ΕΑΑΚ, διασπασμένη και κατακερματισμένη πλέον, αφού οι δυνάμεις που την συγκροτούσαν τα προηγούμενα 30 χρόνια ακολουθούν πια η καθεμία τον δικό της δρόμο, πληρώνει με τη διάσπασή της τις ρεφορμιστικές αυταπάτες που όλο αυτό το διάστημα καλλιεργεί. Εντυπωσιοθηρικές ενέργειες, «ηχηρά» συνθήματα, προσπάθεια μετατροπής των συλλόγων σε προέκταση των οργανώσεών τους, τραμπουκισμοί, ξυλοδαρμοί και άλλα εκφυλιστικά φαινόμενα, και στο βάθος …συμβιβασμός και υπόκλιση μπροστά στις δυσκολίες του αγώνα για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Μαζί με την ΠΚΣ, οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ έκλεισαν τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος, επιδιώκοντας να τον εξαργυρώσουν πολιτικά στις φοιτητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, ξεπλένοντας τον Βαρουφάκη και τους πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Φοιτητική Πορεία παλεύει για ενεργούς, μαζικούς και αγωνιστικούς συλλόγους, καθώς μέσα από την οργανωμένη και συλλογική πάλη μπορεί να ανατραπεί η αντιλαϊκή επίθεση, μόνο μέσα από ένα πεδίο διαλόγου, πάλης, αντιπαράθεσης και σύνθεσης απόψεων καθώς και ανοιχτών και δημοκρατικών διαδικασιών μπορούν να ξεσπάσουν και να αναπτυχθούν αγώνες, να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος, το συντηρητικό από το προοδευτικό, το παλιό από το νέο, μέσα μόνο από ενιαίους, ενεργούς, μαζικούς και αγωνιστικούς συλλόγους, για ελεύθερο, δημοκρατικό και ανεμπόδιστο φοιτητικό συνδικαλισμό. Η Φοιτητική Πορεία θεωρεί, στην ίδια βάση, ότι οι φοιτητές πρέπει να θέσουν στην πρώτη γραμμή της πάλης τους τα αιτήματα για την πραγματοποίηση Πανσπουδαστικών Συνεδρίων, για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ σε αγωνιστική κατεύθυνση.

Θεωρούμε ότι οι φοιτητές πρέπει να συσπειρώνονται στη βάση των κοινών τους αιτημάτων. Στον αγώνα για τα συγγράμματα, τη σίτιση και τη στέγαση, στον αγώνα για το γκρέμισμα των αντιεκπαιδευτικών νόμων, για την προάσπιση των δημοκρατικών φοιτητικών κεκτημένων, για την ανατροπή της πολιτικής των ταξικών φραγμών είναι που θα διεξαχθεί και η πάλη για τον ευρύτερο πολιτικό προσανατολισμό και τη γενική προοπτική του φοιτητικού κινήματος. Έτσι, η πάλη για τη διασφάλιση των «αυτονόητων», είναι σήμερα αναγκαία και αποτελεί κύριο κομμάτι της παρέμβασής μας στους συλλόγους. Η πάλη δηλαδή για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την υποβάθμιση των σχολών μας, για δωρεάν συγγράμματα, αναλώσιμα και μεταφορές, για ποιοτικές και αξιοπρεπείς Εστίες και επαρκή δωρεάν στέγαση, για αποκλειστικά δωρεάν σίτιση χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για το πέταγμα έξω από τις σχολές των εργολάβων και των ιδιωτικών εταιρειών, για την κατάργηση των νόμων-πλαισίων Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου-Γαβρόγλου-Κεραμέως/Χρυσοχοϊδη, ενάντια στις συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και σχολών, για την προάσπιση του Ασύλου στα Πανεπιστήμια και τις Εστίες, όπως και συνολικά για την προάσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών των φοιτητών, ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία και την αστυνομική παρουσία στις σχολές, ενάντια στην ηλεκτρονική είσοδο και τις ηλεκτρονικές κάμερες, ο αγώνας ενάντια στην υποβάθμιση των πτυχίων, τις απλήρωτες πρακτικές, την αυστηροποίηση των όρων σπουδών και τα εντατικοποιημένα προγράμματα, ενάντια στην ανεργία και την εξαθλίωση της νεολαίας. Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και ΥΔ ακόμα πρέπει να παλέψουμε συλλογικά για αμειβόμενη και ασφαλιζόμενη έρευνα, που να καλύπτει την αξιοπρεπή διαβίωση και έρευνα, καθώς και ενάντια στο καθεστώς της εργασιακής εκμετάλλευσης και επισφάλειας των απλήρωτων και ανασφάλιστων διδακτορικών και μεταπτυχιακών. Παράδειγμα του άγριου χτυπήματος των εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων των ΥΔ, καθώς και των ταξικών φραγμών στους ΥΔ, αποτέλεσε ο ωμός εκβιασμός του ΙΚΥ απέναντι στους υποτρόφους του, καθώς απαίτησε το σύνολο της υποτροφίας πίσω, που έφτανε εώς περίπου τα 27.000€ από τους υποτρόφους, σε περίπτωση μη υποβολής της διδακτορικής διατριβής. Ακόμα, είναι αναγκαίο να συνεχιστεί ανυποχώρητα ο αγώνας ενάντια στην αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα, των απαράδεκτων πολιτικών της τηλεκπαίδευσης και της τηλεξεταστικής , των κουτσουρεμένων και επιστημονικά υποβαθμισμένων προγραμμάτων σπουδών και της δημιουργίας φοιτητών πολλών ταχυτήτων και διαβαθμισμένων πτυχίων.

Ο αγώνας αυτός και οι παραπάνω διεκδικήσεις των φοιτητών δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ξέχωρες από τον αγώνα του εργατικού και λαϊκού κινήματος ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, που χτυπά τις αιματοβαμμένες κατακτήσεις της εργατιάς και του λαού, καθώς η αντιεκπαιδευτική πολιτική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αντιλαϊκής πολιτικής, ούτε και από τον αγώνα για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για το διώξιμο όλων των αμερικανο-νατοϊκών βάσεων, για την ανατροπή του καθεστώτος της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας άρχουσας τάξης και για την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Από τη συνθήκη της Λισαβόνας μέχρι την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, από την Μπολόνια μέχρι τα μνημόνια, βλέπει κανείς πως οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις που επιχειρήθηκαν τα τελευταία χρόνια, όπως και αυτές που έρχονται, όπως και η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, αποτελούν τμήμα της πολιτικής της εξάρτησης και της υποτέλειας. Όπως επίσης, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από την Λιβύη και την Συρία μέχρι την Ουκρανία, τα καραβάνια των χιλιάδων κατατρεγμένων και εκτοπισμένων προσφύγων, η σφαγή του παλαιστινιακού λαού από το φασιστικό-σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ με τη στήριξη των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, η σκληρή και βάρβαρη πολιτική λιτότητας που επιβλήθηκε σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, αποκάλυψε με τον πιο καθαρό τρόπο τον φιλοπόλεμο και αντιδραστικό χαρακτήρα οργανισμών όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Αμίμητο παράδειγμα για τον αγώνα κάθε λαού και των φοιτητών κάθε χώρας πρέπει να αποτελεί η ηρωική πάλη του παλαιστινιακού λαού για το δίκιο, για την ανεξαρτησία και τη λευτεριά του, για να σταματήσουν να δολοφονούνται γυναικόπαιδα κατά δεκάδες χιλιάδες, μιας πάλης που εμπνέει τους λαούς όλου του κόσμου να παλέψουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μαντρόσκυλά του. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κλιμακωθούν και οι αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων στη χώρα μας για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Αμερικανών εμπρηστών του πολέμου, να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου που στοχοποιούν τη χώρα και υποσκάπτουν την ασφάλεια και την ειρήνη, για να σταματήσει κάθε ελληνική εμπλοκή και συνέργεια με το γενοκτόνο κράτος του Ισραήλ, να επιστρέψει η φρεγάτα «Ύδρα» από τη Μέση Ανατολή, να σταματήσει κάθε συνεργασία των ελληνικών πανεπιστημίων, όπως το ΠΑΜΑΚ, το ΑΠΘ, το ΕΜΠ και το ΠΑΔΑ, με τα ισραηλινά ιδρύματα που προωθούν την πολιτική του εποικισμού και της γενοκτονίας στα παλαιστινιακά εδάφη. Σε εκατοντάδες πανεπιστημιακά ιδρύματα στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ, καθώς και σε πολλές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου οι φοιτητές έχουν προβεί σε κινητοποιήσεις αλληλεγγύης προς τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού και καταδίκης της γενοκτονικής επίθεσης που εξαπέλυσε ο σιωνιστικός φασισμός στη Γάζα, δείχνοντας το δρόμο της αντίστασης και της αλληλεγγύης προς ένα λαό που παλεύει ανυποχώρητα για το δικαίωμα για μια λεύτερη και ανεξάρτητη πατρίδα.

Η Φοιτητική Πορεία επιδιώκει να αναδείξει την ανάγκη ενίσχυσης μιας άλλης αριστεράς που έχει ανάγκη το φοιτητικό κίνημα. Μιας πραγματικής αριστεράς, που θα μάχεται σταθερά και αταλάντευτα μέσα από τους συλλόγους και δίπλα στους φοιτητές για δημόσια και δωρεάν παιδεία, όχι πέρα και πάνω από αυτούς. Που θα θέλει να ενώσει τους φοιτητές πάνω στα κοινά τους αγωνιστικά αιτήματα, στα ενιαία πανό των συλλόγων τους, σε ενιαίες κινητοποιήσεις, όχι να τους διασπά σε χωριστά πλαίσια, χωριστά πανό, χωριστές κινητοποιήσεις. Που θα αγωνίζεται για να ανατραπεί ο νόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και συνολικά η αντιεκπαιδευτική πολιτική και όχι «να μην εφαρμοστεί». Που θα παλεύει για την ανασύσταση της ΕΦΕΕ, για τη δημοκρατική και ζωντανή λειτουργία των συλλόγων. Που θα κάνει πράξη το σύνθημα «Φοιτητές-Εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά», μέσα από την ουσιαστική σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό και λαϊκό κίνημα, με τους λαϊκούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες. Για ένα φοιτητικό κίνημα μαζικό, αγωνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό.