Όταν λέμε πως «η πολιτική είναι στο τιμόνι» εννοούμε πως οι αντιθέσεις πρέπει να λύνονται με βάση την πολιτική σκέψη και την πολιτική στόχευση. Πολλοί αγωνιστές σε κρίσιμες ώρες κανοναρχούν ως πρώτο κριτήριο επίλυσης των αντιθέσεων δευτερεύοντα πράγματα, προσωπικά γούστα ή ιδεολογικές διαφορές. Το αποτέλεσμα είναι πως αντί να συγκεντρώνουν όλα τα πυρά σ’ έναν στόχο, δηλαδή στον κύριο στόχο, «τσαλαβουτούν» στον ωκεανό μικρών ή μεγάλων ζητημάτων, άσχετων με την ανάγκη.

Ένα θαυμάσιο παράδειγμα της πολιτικής στο τιμόνι αποτελεί η πρακτική του Λένιν στο ζήτημα της θρησκείας, γιατί θεωρούσε πως το κύριο ζήτημα είναι η ανατροπή του τσαρισμού. Σ’ αυτόν το στόχο, σ’ αυτό το κίνημα, είχαν θέση άθεοι, θρήσκοι, σλάβοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, δηλαδή καθένας που επιζητούσε μια καλύτερη μέρα. Ακριβώς έτσι λειτούργησε και ο Μάο Τσετούνγκ στην κινέζικη επανάσταση, με τη γνωστή ρήση «αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν». Σε αντίθετο δρόμο βρέθηκαν πχ οι αναρχικοί της Ισπανίας στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, όταν ασκούσαν βία στις αγροτικές κοινότητες με αφορμή το ζήτημα της πίστης. Αρνητικό παράδειγμα αποτελεί επίσης και η απόφαση του σοσιαλιστικού κράτους της Αλβανίας, στη μέση της δεκαετίας του ’60, όταν κήρυξε τη χώρα ως το πρώτο αθεϊστικό κράτος στον κόσμο, μετατρέποντας μία δευτερεύουσα αντίθεση στους κόλπους του λαού σε κύρια. Αντί της μακρόχρονης διαπαιδαγώγησης του λαού και το ανέβασμα του μορφωτικού επιπέδου, επιλέχτηκε μία διοικητική πράξη!

Αφήνουμε κατά μέρος το φαρισαϊσμό και όλη την υποκρισία των αστών, των τρωκτικών της αγοράς και της αγοραίας συνείδησης, που με το ένα χέρι κάνουν τον σταυρό τους και με τ’ άλλο βουτάνε το πορτοφόλι «της χήρας και του ορφανού». Ακόμα και οι αστοδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ ξέχασαν όσα έλεγαν, και στο δρόμο της Παναγίας Σουμελά του Α. Παπανδρέου, έχουν πιάσει μόνιμα ένα στασίδι και σταυροκοπιούνται ασύστολα!

Στην πραγματικότητα, η αριστερή πολιτική οφείλει να είναι διαχείριση μακράς κλίμακας. Να βλέπει το βασικό κρίκο της αλυσίδας για να τη σηκώνει σωστά. Δεν σημαίνει ότι αυτό γίνεται πάντα και κυρίως δε σημαίνει ότι γίνεται σωστά. Να βάζουμε την πολιτική στο τιμόνι δεν σημαίνει ότι οι αριστεροί παραιτούνται από τις ιδεολογικές θέσεις τους και τις θεωρητικές-φιλοσοφικές αναζητήσεις τους. Αυτό μπορεί να γίνει με ποικίλους τρόπους, με συζητήσεις, εκδόσεις, κλπ. Αλλά στην καθημερινή ζύμωση και προπαγάνδα οφείλουν να ενώνουν -ή τουλάχιστον να προσπαθούν- τον κόσμο στα επίμαχα ζητήματα, που τα κωδικοποιήσαμε ως Εθνική Ανεξαρτησία-Ειρήνη-Δημοκρατία-Σοσιαλισμό. Αλλιώτικα θα είναι αυτοαναφορικοί ή εγωιστές, θα αρέσκονται να αυτοθαυμάζονται στον καθρέφτη και η ταξική πάλη θα τρέχει δίπλα τους σαν ποταμός που δεν τον ανακάλυψαν.

Το να κάνουμε πολιτική, ξεκινάει πρώτα απ’ όλα, από τη γνώση της πραγματικότητας. Όχι για να υποταχθούμε σ’ αυτήν, αλλά για να την αλλάξουμε. Δηλαδή, ξεκινάει από το ρεαλισμό της γνώσης του περιβάλλοντός μας.

Νικηφόρος Ζερβός