Η Ελευθερία, μετεξεταστέα στα Αρχαία είχε χαθεί στις περισπωμένες, διαβάζοντας για τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου 2024. Βιαστικά, κοίταξε το πρόγραμμα της εξεταστικής στο 2ο Γυμνάσιο Ταύρου «Αθηνά Χατζηεσμέρ».

Στην προμετωπίδα της ιστοσελίδας του σχολείου ο Διονύσιος Σολωμός ήταν παρών:

« …μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» .

Τις λέξεις δεν τις καταλάβαινε εκτός από τα parex που φορούσε και της άρεσαν. Ωστόσο, ο Ποιητής ήταν με το μέρος της έφηβης Ελευθερίας επικρίνοντας τον Σοφολογιότατο.

«Δεν υποφέρεσαι πλέον! Εσύ ομιλείς για ελευθερία; Εσύ, οπού έχεις αλυσωμένον τον νουν σου από όσες περισπωμένες εγγράφηκαν από την εφεύρεση της ορθογραφίας έως τώρα, εσύ ομιλείς για ελευθερία; Είδαμε το όφελος οπού εκάματε με τα φώτα σας εις την επανάσταση της Ελλάδας». (Διονυσίου Σολωμού, Τα Πεζά, Διάλογος )

Η μικρή Ελευθερία, το όνομα της Αθηνάς που έφερε το σχολείο της, το έβλεπε καθημερινά στην εντοιχισμένη μαρμάρινη αναθηματική πλάκα της αυλής και γνώριζε για την Ταυριώτισσα Επονίτισσα που εκτελέστηκε στην Καισαριανή, το ξημέρωμα της 5ης Σεπτέμβρη 1944, όταν

«Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη

και κυλάει στη λαγκαδιά,

και το αθώο χόρτο πίνει

αίμα αντίς για τη δροσιά» ( Στροφή 72 «Ύμνος εις την Ελευθερίαν»).

Η Αθηνά Χατζηεσμέρ καλωσόρισε τους μετεξεταστέους, τους πρώτους μαθητές της νέας σχολικής χρονιάς. Μερικοί από αυτούς περίμεναν στα θέματα της γλώσσας να «πέσει» Σολωμός.

Το σχολικό έτος 2023-2024 ήταν η χρονιά του Ποιητή και τα διακόσια χρόνια από τη συγγραφή του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν», στο Λόφο του Στράνη ( Μάιος 1823).

Η Αθηνά τους έκλεισε το μάτι.

Ογδόντα χρόνια πριν, στο «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς» τα μάτια της ήταν ορθάνοιχτα, κοιτάζοντας κατάματα τον ηττημένο φασισμό.

Μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα ακούστηκε :

« Φιλώ τα χέρια μ`και γλυκά το στήθος μ`αγκαλιάζω.

Ανοιχτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου». (Διονύσιος Σολωμός, Ο Πόρφυρας)

Την επόμενη μέρα, πολλοί ήταν οι μετεξεταστέοι στην Ιστορία που όφειλαν να μελετήσουν τα επετειακά γεγονότα του 2024 και όχι μόνο τα «sos» του σχολικού βιβλίου για να «περάσουν» την τάξη. Αυτά τα γεγονότα καθόρισαν και προσδιόρισαν την ταυτότητα του Νέου Ελληνισμού, του παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος καθώς και την ιστορία του σχολείου:

Διακόσια χρόνια από την πρώτη έκδοση του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν» στο Μεσολόγγι.

Εκατό χρόνια από τον θάνατο του Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ (Λένιν).

Εκατό χρόνια από τη γέννηση της Αθηνάς Χατζηεσμέρ.

Αχάραγα και πριν εμφανιστούν οι μετεξεταστέοι της Ιστορίας, Επονίτισσες πέταξαν τρικάκια στην αυλή του σχολείου με συνθήματα. «Η Αθηνά Ζει παλεύει τους Ναζί», «Με την Αθηνά και πάλι, Αντίσταση και πάλη», «Σχολειό αληθινό, μορφώνει το λαό».

5 Σεπτέμβρη 2024 και η Χατζηεσμέρ Εσθήρ Αθηνά προσδοκούσε στο σχολείο της να μιλήσουν για την Ιστορία, για την ΕΠΟΝ και το ΕΑΜ, τους διαχρονικούς αγώνες για τη Λευτεριά της Πατρίδας, τον Διονύσιο Σολωμό και τον Λένιν.

Η Ιστορία συνεχίζεται…

Ανδριανή Στράνη