Πέρασε ένας χρόνος από την 5η Σεπτέμβρη του 2023, όταν η Θεσσαλία μέσα σε ελάχιστες ώρες πνίγηκε στα λασπόνερα. Ήταν τότε που για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε η απόλυτη ένδεια του κρατικού μηχανισμού σε ό,τι αφορά ζητήματα πρόληψης, διάσωσης, αρωγής και κάθε άλλης ενέργειας και δομής από αυτές που αφορούν την πραγματική πολιτική προστασία. Τότε που ακόμη και αυτό το πολυδιαφημισμένο «εργαλείο» αποθέωσης της ατομική ευθύνης, το 112, ήχησε (στις 7 Σεπτέμβρη), όταν τα νερά σε πολλά χωριά είχαν ήδη φτάσει τα 2 μέτρα ύψος. Τότε που κάθε ενέργεια -που σε κατάσταση πανικού επιχειρούσε ο κρατικός μηχανισμός- όχι απλά δεν βοηθούσε, αλλά επιδείνωνε την καταστροφή, όπως συνέβη με τις τραγικές παρεμβάσεις στα αναχώματα του Πηνειού.

Τότε που για την απομάκρυνση των εγκλωβισμένων οι κάτοικοι επιστράτευσαν κάθε είδους πλωτό μέσο που μπορούσε να βρεθεί στον κάμπο και σήκωσαν, για μια ακόμη φορά, μόνοι το βάρος της απουσίας της κρατικής μηχανής. Τότε που χρειάστηκε, για μια ακόμη φορά, οι πολίτες να οπλιστούν με την αλληλεγγύη για να προστατευτούν από την ίδια ανάλγητη καταστροφική πολιτική, που έχει αφήσει το λαό έρμαιο και την χώρα ανοχύρωτη απέναντι σε κάθε βροχή, χιονόπτωση, φωτιά και κάθε άλλο φυσικό φαινόμενο που με την προπαγάνδα τους παρουσιάζουν πάντα ως… «θεομηνία».

Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και χωρίς κανένα βήμα πλέον στα κεντρικά ΜΜΕ, αγρότες, κτηνοτρόφοι και αλιείς, οι κάτοικοι των περιοχών που πλήγηκαν παλεύουν ακόμα να βγουν από τις λάσπες, χωρίς καμία ουσιαστική κρατική συνδρομή. Έναν ολόκληρο χρόνο μετά και πολλά χωριά παραμένουν ακόμα και σήμερα σχεδόν άδεια από κατοίκους, κάποια γεμάτα ερείπια, με πολλές από τις αγροτικές εκτάσεις (το ¼ των καλλιεργήσιμων εκτάσεων του θεσσαλικού κάμπου είχε μετατραπεί σε λασπότοπο) να παραμένουν ακαθάριστες και χέρσες. Οι αποζημιώσεις πενιχρές σε σύγκριση με το μέγεθος της καταστροφής, η όποια κρατική βοήθεια τελείωσε μαζί με την αποχώρηση των τηλεοπτικών καμερών, ενώ η κάλπικη προπαγάνδα τους για τα περίφημα έργα «οχύρωσης» σαπίζει τώρα μαζί τα νεκρά ψάρια στα μολυσμένα νερά του Παγασητικού.

Χωριά φαντάσματα και τοπία απόκοσμα

Στο χωριό Σωτήριο -ένα από αυτά που βυθίστηκαν κυριολεκτικά στη λάσπη- από τις περίπου 60 οικογένειες που κατοικούσαν εκεί πριν τις 7/9/2023 σήμερα έχουν επιστρέψει μόλις οι 14 από αυτές. Τα νερά άρχισαν να υποχωρούν μόλις τον περασμένο Ιούνιο, περιουσίες, αγροτεμάχια και σπίτια παραμένουν χωμένα στις λάσπες, ενώ οι αποζημιώσεις προχωρούν με το σταγονόμετρο. Στο Κεραμίδι δεν έχουν ακόμα απομακρυνθεί ερείπια από τα 250 σπίτια που κατέρρευσαν ή κρίθηκαν ακατάλληλα, με αποτέλεσμα να έχουν μετατραπεί σε εστίες μόλυνσης. Στην Φαρκαδόνα οι κάτοικοι πριν λίγες ημέρες δημοσίευσαν βίντεο για να παρουσιάσουν την ίδια χαοτική κατάσταση, σε «ένα χωριό που ερημώνει» με ερείπια, με σχολεία και μαγαζιά να κλείνουν, με τους αγρότες να επανεκκινούν αργά και επί της ουσίας μόνοι, την καλλιέργεια των χωραφιών τους. Αντίστοιχες οι εικόνες και τα προβλήματα στην Πηνειάδα, τη Φανερωμένη, τους Γεωργανάδες και σε δεκάδες ακόμη χωριά των νομών της Θεσσαλίας.

Η Θεσσαλία στην ίδια κατάσταση, με μπόλικο… «στρατηγικό σχεδιασμό»…

Σε αυτές τις συνθήκες η επετειακή επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Θεσσαλία ήταν λογικό να προσθέσει οργή και αγανάκτηση. Σε μια ακόμη προσπάθεια εξωφρενικής διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, ο Μητσοτάκης επιχείρησε να παρουσιάσει στη Θεσσαλία μια κρατική μηχανή που λειτούργησε από την αρχή μέχρι το τέλος, έργα αποκατάστασης και πρόληψης που δεν έχουν καν ξεκινήσει και ένα «στρατηγικό σχέδιο θωράκισης της Θεσσαλίας» που στην ομιλία του φρόντισε να προϊδεάσει ότι την ολοκλήρωση των έργων του θα εγκαινιάσει μια άλλη κυβέρνηση στο μέλλον.

Αποφεύγοντας την παραμικρή δυσάρεστη συνάντηση με κατοίκους των κατεστραμμένων χωριών και υπό την ασφάλεια της υγειονομικής ζώνης που δημιουργούσαν γύρω του κάθε στιγμή τα ΜΑΤ, ανέλυσε τις πλευρές του «Στρατηγικού σχεδίου για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας – φράγματα, υποδομές και έργα υδρονομίας». Μακριά από τα γνωστά παραμύθια για έργα και σχεδιασμούς προς όφελος των πολλών, ο καθένας καταλαβαίνει ότι όσα δισ. τελικά αποδοθούν στα περίφημα έργα αυτού του σχεδιασμού θα γίνουν με βασικό κριτήριο την εξυπηρέτηση αδηφάγων συμφερόντων πρώτα και κύρια των μεγάλων εταιρειών του κατασκευαστικού κλάδου.

Μάλιστα, εξοργιστική ήταν η προ­σ­πάθεια του Μητσοτάκη να παρουσιάσει την επιχορήγηση εταιρείας διοδίων με 16 εκατομμύρια ευρώ, ως «επιστροφή χρημάτων στην τοπική κοινωνία». Επειδή αυτό το ποσό που αποδόθηκε στην εταιρεία θα υπολογιστεί στις εισπράξεις των διοδίων, ώστε από 1η Οκτωβρίου έως τα τέλη του 2025 (σύμφωνα πάντα με τον πρωθυπουργό) να υπάρξει μια μικρή έκπτωση στα ούτως ή άλλως υπέρογκα διόδια της εθνικής οδού στη Θεσσαλία. Στην πραγματικότητα πίσω από αυτή τη μικρή έκπτωση για όσους διασχίσουν την εθνική οδό στο ύψος της Θεσσαλίας, κρύβεται η προείσπραξη ενός τεράστιου ποσού για την εταιρεία η οποία ως γνωστόν -είτε η εθνική είναι ανοιχτή είτε κλειστή- έχει σύμβαση που…. κερδίζει.

Έξω όμως από το δημαρχείο του Κιλελέρ που διεξαγόταν αυτή η εκδήλωση, η πραγματικότητα του θεσσαλικού κάμπου έχει εντελώς άλλη εικόνα από αυτή που παρουσιάζει η καλοστημένη προπαγάνδα τους. Οι εικόνες της καταστροφής παραμένουν, κάτοικοι των χωριών -πολλοί από αυτούς ακόμα εκτοπισμένοι- εξακολουθούν να βρίσκονται σε απόγνωση και κανένα ουσιαστικό έργο πρόληψης και αντιπλημμυρικής προστασίας δεν έχει ξεκινήσει. Ακόμη και για εκείνα τα έργα αποκατάστασης των σιδηροδρομικών και οδικών δικτύων που θα ξεκινούσαν «άμεσα», τα χρονοδιαγράμματα και η έναρξή τους αναβάλλονται διαρκώς. Το μόνο που υπήρχε και υπάρχει έξω από την αίθουσα του δημαρχείου του Κιλελέρ είναι κάποια αμφιβόλου αποτελέσματος προσωρινά και εξαιρετικά πρόχειρα έργα που «επιμελήθηκε» η περιφέρεια. Το μόνο διαφορετικό που υπάρχει για τους κατοίκους της Θεσσαλίας έναν χρόνο μετά είναι η «κυβερνητική υπόσχεση» ότι το σύστημα προειδοποίησης του 112 θα λειτουργήσει, όχι αφού πλημμυρίσουν οι κατοικημένες περιοχές, αλλά 20 ώρες πριν. Με μοναδικό πραγματικό «στρατηγικό σχεδιασμό»… την εκκένωση.

…και η συνέχεια της κυβερνητικής τραγωδίας

Συνέβαινε όμως και κάτι ακόμα έξω από την αίθουσα του δημαρχείου του Κιλελέρ την μέρα της εκδήλωσης. Τερατώδες για την ιστορία της Θεσσαλίας και της χώρας. Συγκλονιστικά μεγάλο και σημαντικό για να αγνοηθεί τόσο προκλητικά από τον πρωθυπουργό και όσους άλλους συναθροίστηκαν κάτω από την ομπρέλα του «στρατηγικού σχεδίου θωράκισης». Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, οι κάτοικοι του Βόλου και των παράκτιων οικισμών του Παγασητικού, ακριβώς λόγω της ακραίας κυβερνητικής προχειρότητας των «προσωρινών έργων» του «στρατηγικού σχεδίου», βιώνουν τη συνέχεια της τραγωδίας. Πνιγμένοι σε χιλιάδες τόνους νεκρών ψαριών, αντιμέτωποι με μια νέα καταστροφή και με τον κίνδυνο εξάπλωσης της μόλυνσης και των ασθενειών. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πραγματική εικόνα του κυβερνητικού «στρατηγικού σχεδιασμού».

Τέλη Αυγούστου, με την Θεσσαλία να μετράει ακόμα πληγές από τον περασμένο Σεπτέμβρη, με τις εικόνες της κυβερνητικής αναλγησίας να πνίγουν ακόμη τον κάμπο και με το φόβο των επερχόμενων βροχοπτώσεων, οι άριστοι της ΝΔ φόρτωσαν ένα ακόμη έγκλημα στην πολύπαθη περιοχή. Στην «επιτελικά» σχεδιασμένη προσπάθεια διοχέτευσης υδάτων της πλημμυρισμένης περιοχής της Κάρλας μέσω σήραγγας προς τον Ξηριά και τον Παγασητικό, συνέβη η τελευταία πράξη της καταστροφής. Αν και η απομάκρυνση υδάτων σχεδιάστηκε από την περιφέρεια Θεσσαλίας με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, ούτε αυτή αλλά ούτε κανείς άλλος φορέας του «στρατηγικού σχεδιασμού» των αρίστων δεν μπόρεσε να προβλέψει ότι η πτώση της στάθμης των υδάτων -καθώς και η μετακίνηση των υδάτινων όγκων μέσω της σήραγγας- θα οδηγούσε στο θάνατο εκατομμύρια ψάρια, που είχαν πολλαπλασιαστεί ταχύτατα στο ευνοϊκό οικοσύστημα που δημιουργήθηκε στις πλημμυρισμένες παραλίμνιες περιοχές. Και ήταν τόσο «έτοιμος» για μια ακόμη φορά ο κρατικός μηχανισμός, που χρειάστηκε να περάσουν πολλές μέρες από την έναρξη του φαινομένου, ώστε να κλείσουν τα υδατοφράγματα προς τη σήραγγα και να μπει δίχτυ για να εμποδιστεί η συνεχιζόμενη κάθοδος των νεκρών ψαριών στον Παγασητικό.

Έτσι, την ώρα που ο Μητσοτάκης επαιρόταν για τη γνωστή -σε περιπτώσεις αντιμετώπισης φυσικών φαινομένων- κρατική μηχανή της ΝΔ και παρουσίαζε σχεδιασμούς και θαύματα για τη Θεσσαλία, οι κάτοικοί της ήταν και είναι αντιμέτωποι για μια ακόμη φορά με την καταστροφή. Με την καταστροφή της αλιείας αυτή τη φορά, με την απροσδιόριστων συνεπειών μόλυνση των θαλάσσιων και παράκτιων οικοσυστημάτων και με απειλές για την υγεία τους. Κοινός παρανομαστής και της περσινής και της φετινής τραγωδίας η ίδια ανάλγητη και εγκληματική πολιτική, που μοναδικό στόχο έχει την αδιατάρακτη εξυπηρέτηση των πιο αδίστακτων κερδοσκοπικών συμφερόντων σε όλους τους τομείς της παραγωγής, της οικονομίας και της κοινωνίας. Αυτός είναι και ο μόνος «στρατηγικός σχεδιασμός» που με συνέπεια υπηρέτησαν και υπηρετούν. Αγνοώντας προκλητικά τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής τους και τα θύματά της.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος