Συνεχίζουν μαχητικά την απεργία τους οι 33.000 εργατοτεχνίτες του αεροναυπηγικού κολοσσού της ΒOEING συσπειρωμένοι στο συνδικάτο τους (Διεθνής Ένωση Μηχανολόγων και Εργατών Αεροδιαστημικής- ΙΑΜ). Η ιστορική απεργία τους (πρώτη στον όμιλο από το 2008) αφορά κυρίως μονάδες στο Σιάτλ, το Πόρτλαντ, το Όρεγκον και τη Νότια Καλιφόρνια. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν αύξηση 40% σε διάστημα 4 ετών και αποκατάσταση της «σύνταξης καθορισμένων αποδοχών» που καταργήθηκε εκβιαστικά στη συλλογική σύμβαση που υπογράφτηκε πριν δέκα χρόνια.

Η διοίκηση της BOEING απέσυρε εκδικητικά την προσφορά αύξησης των μισθών κατά 30% στα επόμενα 4 χρόνια. Αρνήθηκε επίσης να διαπραγματευθεί οτιδήποτε αφορά τις άδειες διακοπών, τις αναρρωτικές καθώς και το καθεστώς εξέλιξης των εργατοτεχνιτών. Ο πρόεδρος του συνδικάτου IAM σχολίασε δηκτικά (κάτω από την αγωνιστική πίεση των εργαζομένων που αποφάσισαν να μην αποδεχτούν τις εκτονωτικές προτάσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας για συναίνεση στις αυξήσεις-ψίχουλα στους μισθούς που «προσέφερε» η εταιρεία) και κατόπιν εορτής τα εξής: «Η διοίκηση της BOEING προσπαθεί να πάρει εύσημα για μια πολύ μικρή, πολύ πενιχρή κίνηση που δεν άγγιζε πραγματικά τα μεγάλα ζητήματα. Οι τομείς όπου δεν έκαναν βελτιώσεις είναι κραυγαλέοι».

Από την πλευρά της η εργοδοσία κατηγόρησε ξετσίπωτα τους εργαζομένους για «αθέμιτη εργασιακή πρακτική(!)…οι αυξήσεις που ζητά το σωματείο είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που μπορούν να γίνουν αποδεκτές, αν θέλουμε να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί ως επιχείρηση». Αποκαλύπτοντας παράλληλα τον καθαρά προσχηματικό χαρακτήρα που είχαν οι ως τώρα συνομιλίες με τη διοίκηση της IAM, η διευθύνουσα σύμβουλος του εμπορικού τμήματος, Σ. Πόουπ, κατέληξε πως «περαιτέρω διαπραγματεύσεις δεν έχουν νόημα σε αυτό το σημείο». Ωστόσο ο αγώνας των εργατοτεχνιτών ασκεί ήδη σοβαρές πιέσεις παραλύοντας ουσιαστικά και καθυστερώντας την παραγωγή και την παράδοση αεροσκαφών τύπου 737 MAX.

Να θυμίσουμε πως το «κύρος» του πολυεθνικού κολοσσού έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα μετά τα απανωτά περιστατικά πτώσεων και καθήλωσης αεροσκαφών που ξεθωριάζουν την εικόνα που πασχίζει να φιλοτεχνήσει η εργοδοσία περί «άριστων προδιαγραφών και συστημάτων ασφαλείας». Ιδιαίτερα μετά από το συμβάν του περασμένου Γενάρη, όταν προκλήθηκε έκρηξη ενός πίνακα σε αεροσκάφος 737 MAX λίγο μετά την απογείωση, η εταιρεία πέρασε υπό τον έλεγχο του Κογκρέσου. Αν και το «κόστος» της απεργίας εκτιμάται από την Wall Street σε 1,5 δισ. δολάρια τον μήνα, η διοίκηση της BOEING είναι πρωταθλήτρια στις επαναγορές μετοχών, ενώ και τα μερίσματα που προσφέρει είναι γενναιόδωρα.

Με φόντο τις αρνητικές εκθέσεις οίκων αξιολόγησης, όπως του STANDARD AND POOR’S που απειλεί την εταιρεία με υποβάθμιση «αν η απεργία παραταθεί», τα μεγαλοστελέχη κλιμακώνουν τις πιέσεις, τις απειλές και τους εκβιασμούς προς τους εργαζόμενους. Ανακοίνωσαν λοιπόν πως η BOEING θα μειώσει το εργατικό δυναμικό κατά 10% περικόπτοντας 17000 θέσεις εργασίας, παράλληλα με τις καθυστερήσεις στην παραγωγή αεροπλάνων και τις μειώσεις στον βραχίονα κατασκευής όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού.

Νίκη των Λιμενεργατών

Για τρεις μέρες παρέλυσαν κυριολεκτικά οι θαλάσσιες μεταφορές εμπορευμάτων από την ιστορική απεργία των λιμενεργατών (πρώτη μετά το 1977). 36 λιμάνια κατά μήκος της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ και στον κόλπο του Μεξικού έμειναν κλειστά, διακόπτοντας το 25% του διεθνούς εμπορίου της υπερδύναμης (από μπανάνες μέχρι ενδύματα και αυτοκίνητα). Οι 45000 εργάτες κατέβηκαν σε απεργία την 1/10 μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για μια νέα σύμβαση εργασίας, καθώς δεν ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά τους.

Πιο συγκεκριμένα, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της εργοδοσίας (USMX) και του σωματείου ILA των λιμενεργατών διακόπηκαν αρχικά τον περασμένο Ιούνη, όταν και η μεγαλοεργοδοσία (ιδιοκτήτες των λιμανιών και μεγάλων μεταφορικών εταιρειών) προέβη σε πραξικοπηματική παραβίαση της προηγούμενης σύμβασης με την εισαγωγή αυτοματισμού σε κάποια λιμάνια. Στη συγκυρία οι λιμενεργάτες ζητούσαν αύξηση 77% για τη νέα εξαετή σύμβαση εργασίας, παλεύοντας παράλληλα να μην περάσει η «αυτοματοποίηση» στα λιμάνια που θα οδηγούσε σε μείωση των θέσεων εργασίας. Η συμμαχία των εργοδοτών προσέφερε αύξηση περίπου 50%. Για την κατασυκοφάντηση της απεργίας κινητοποιήθηκαν από την πρώτη στιγμή τα παπαγαλάκια των ναυαρχίδων της ενημέρωσης σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα από κοινού με τους «έγκυρους» αναλυτές- διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Το μαύρο μέτωπο των μιντιαρχών, μεγαλοεκδοτών κτλ σύμπηξε μια ανίερη συμμαχία, ρίχνοντας απροκάλυπτα την ευθύνη για τον πληθωρισμό και τις υποτιθέμενες βαριές ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης στους απεργούς. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια καλλιέργειας κλίματος κοινωνικού αυτοματισμού, το κανάλι FOX NEWS της Δεξιάς κατηγόρησε απροσχημάτιστα τους αγωνιζόμενους λιμενεργάτες για «μπλοκάρισμα της οικονομίας».

Όμως το αρραγές μέτωπο των εργατών συνέτριψε τελικά την αλαζονεία και αδιαλλαξία της μεγαλοεργοδοσίας, κατορθώνοντας να αποσπάσει αύξηση κατά 62%, που θα βελτιώσει το ωρομίσθιο από τα 39 στα 63 δολάρια στο τέλος της εξαετίας. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της επιτυχίας του αγώνα πρέπει να τονιστεί πως η αρχική αμοιβή των λιμενεργατών σύμφωνα με την προηγούμενη σύμβαση ήταν μόλις 20 δολάρια την ώρα. Μετά από αυτήν την πρώτη νίκη, οι λιμενεργάτες αποφάσισαν αναστολή της απεργίας ως τις 15 Γενάρη προκειμένου «εργοδοσία και εργαζόμενοι να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να συζητήσουν όλα τα άλλα ζητήματα που εκκρεμούν» (διάβαζε το ζήτημα της αυτοματοποίησης στα λιμάνια).