Φωτό: Ο ΕΛΑΣ μπαίνει στη Θεσσαλονίκη

Συμπληρώθηκαν φέτος 80 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί, στις 30 Οκτώβρη 1944. Κι ενώ κανείς θα περίμενε ότι αυτό θα αποτελούσε μια μεγάλη επέτειο για την πόλη, με κεντρικούς και τοπικούς φορείς να το γιορτάζουν, αυτό δε συνέβη. Οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές αρνήθηκαν προκλητικά κάθε πρόταση που κατατέθηκε για εορτασμό αυτής της επετείου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μπορεί η Θεσσαλονίκη να απελευθερώθηκε το 1944, αλλά ο πρώτος επίσημος εορτασμός της απελευθέρωσής της από θεσμικές αρχές οργανώθηκε το…1983. Και μόνο για τρία χρόνια. Από το 1986 παύουν ξανά οι θεσμικές εκδηλώσεις τιμής του γεγονότος. Το 2014 θα παρθεί και πάλι απόφαση για πραγματοποίηση εκδηλώσεων από τη δημοτική αρχή. Θα τοποθετηθεί αντίστοιχα μια αναθηματική πλάκα δίπλα από τον Λευκό Πύργο, με τη Χρυσή Αυγή να διαφωνεί. Ακόμα και αυτή η μικρή πλάκα θα γίνει στόχος φασιστικών ομάδων.

Η ντόπια ολιγαρχία, τα κόμματά της και αρχές της στην περιοχή πρέπει να θάψουν αυτήν την επέτειο. Γιατί τη Θεσσαλονίκη, την απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ. Κόντρα στη συμφωνία της Καζέρτας. Κόντρα στους χιλιάδες ταγματασφαλίτες-συνεργάτες των Ναζί που έδρευαν στη Θεσσαλονίκη. Κόντρα στη «συμφωνία κυρίων» που είχαν κάνει οι Άγγλοι με τους Γερμανούς Ναζί, ώστε να μην τους πειράξουν κατά την αποχώρησή τους. Γιατί μόνο ο ΕΛΑΣ έμεινε να δίνει τη μάχη της απελευθέρωσης, σώζοντας κυριολεκτικά όλη την πόλη, καθώς οι Ναζί αποπειράθηκαν να ανατινάξουν σημαντικές υποδομές της. Για αυτό, στις 30/10/1944, ήταν ο ΕΛΑΣ που έκανε παρέλαση μέσα στην πόλη και όλος ο λαός της Θεσσαλονίκης βγήκε στους δρόμους να τον υποδεχτεί.

Αυτό το γεγονός αποτελεί τον κορυφαίο σταθμό μιας σειράς γεγονότων. Η «Φεντερασιόν» έφερε τις επαναστατικές ιδέες στην πόλη πριν το 1917. Τον Μάη του 1936, η εργατική εξέγερση τρίζει για μερικές ημέρες την αστική εξουσία στη Θεσσαλονίκη. Τον Μάη του 1941, ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά την εισβολή των Ναζί, με πρωτοβουλία του Μακεδονικού Γραφείου του -επαναστατικού τότε- ΚΚΕ, το οποίο έμεινε ασύλληπτο, δημιουργείται η εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση «Ελευθερία». Η «Ελευθερία» ήταν μια μικρογραφία του μετέπειτα ΕΑΜ, στο οποίο και προσχώρησε. Θα εκδώσει την ομώνυμη εφημερίδα, η οποία τυπωνόταν στην Ξηροκρήνη της δυτικής Θεσσαλονίκης. Η οργάνωση «Ελευθερία» θα αποτελέσει την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση στην κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη. Η ομώνυμη εφημερίδα της ήταν η πρώτη αντιστασιακή εφημερίδα επίσης σε όλη την Ευρώπη. Η απελευθέρωση της πόλης από τον ΕΛΑΣ κορυφώνει μια παράδοση που συνδέει έντονα την πόλη της Θεσσαλονίκης με το κομμουνιστικό κίνημα και που μάλιστα, σε ορισμένες στιγμές, την έφερε στην πρωτοπορία του αγώνα. Αυτή η παράδοση έπρεπε να σπάσει και για αυτό έπρεπε από τότε να θαφτεί η επέτειος της απελευθέρωσης της πόλης από τον ΕΛΑΣ.
Η ντόπια ολιγαρχία είτε συνεργάστηκε με τους Ναζί στην Κατοχή είτε έφυγε από τη χώρα. Οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές έστησαν το μεταπολεμικό κράτος με τους συνεργάτες των Ναζί. Οι πολιτικοί απόγονοι των αστών, τα σημερινά αστικά κόμματα, οι τοπικές αρχές στη Θεσσαλονίκη και στη Μακεδονία πρέπει να σβήσουν από τη μνήμη του λαού ότι οι μόνοι που πάλεψαν για τον λαό και την πατρίδα ήταν οι κομμουνιστές. Γιατί για να περάσουν σήμερα την αντιλαϊκή τους πολιτική, για να συκοφαντήσουν σήμερα το κομμουνιστικό κίνημα και τους λαϊκούς αγώνες, πρέπει είτε να αποκρύπτουν ιστορικά γεγονότα είτε να τα παραχαράσσουν. Γιατί αν οι επίσημες αρχές σιωπούν στα 80 χρόνια της απελευθέρωσης, η επίσημη αναφορά για αυτήν μέσα στον Λευκό Πύργο, την οποία διαβάζουν καθημερινά εκατοντάδες πολίτες της χώρας, παιδιά και ξένοι τουρίστες, είναι ότι αυτή επήλθε «λόγω της νίκης των Συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Τον Οκτώβρη του 1944 καμία «νίκη των Συμμάχων» δεν υπήρχε. Αντίθετα υπήρχε ακόμη ένας μεγάλος πόλεμος που θα τελείωνε μόνο τον Μάη του 1945 με τον Κόκκινο Στρατό στο Βερολίνο. Ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη σε μια στιγμή που ακόμα δεν είχε κριθεί ο πόλεμος. Και αυτή η αλήθεια πρέπει να θαφτεί.

Στη φετινή συγκυρία πρέπει να θαφτεί και μια ακόμα πλευρά. Ότι αυτοί που καμώνονται σήμερα ότι είναι «ενάντια στον αντισημιτισμό» και ένεκα τούτου στηρίζουν το Ισραήλ και τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από τους σιωνιστές είναι όλοι πολιτικοί απόγονοι αυτών που οργάνωσαν την τότε γενοκτονία σε βάρος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή η γερμανική πρεσβεία -εκπρόσωπος του ιμπεριαλιστικού κράτους της Γερμανίας-, τα κόμματα και οι τοπικοί εκπρόσωποι των Ελλήνων αστών, οι οποίοι, αφού έδιωξαν και σκότωσαν τότε τους Εβραίους, τους έκλεψαν τις περιουσίες.

Ήταν το ΕΑΜ και οι Έλληνες κομμουνιστές που πάλεψαν τότε απέναντι στα ίδια τέρατα για να σώσουν τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης και των Ιωαννίνων.
Αντίθετα, ο λαός πρέπει να υπερασπιστεί την ιστορική αλήθεια. Πρέπει να συνεχίζει να παλεύει ώστε η επέτειος της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης να τιμάται πλατιά. Γιατί η ιστορική αλήθεια αποτελεί οδηγό στις μάχες του σήμερα. Αποτελεί οδηγό στην ταξική πάλη σήμερα και θυμίζει πώς κερδίζεται το δίκιο.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος