γράφει η Νίνα Γεωργιάδου

Με τη φονική Αμερικανο-Ευρωπαϊκή νεοαποικιοκρατία, που ανατέμνει ξανά όλη τη Μέση Ανατολή, με τις χατζάρες του ΙΣΙΣ μεταμφιεσμένες με κουστούμια, με τη ξέφρενη χαρά και τους άγριους βομβαρδισμούς των σιωναζί στη Δυτική Συρία, με τις νέο-Οθωμανικές βλέψεις να έχουν αέρα στα πανιά τους και τα πηχτά βοθρολύματα των ΜΜΕ, είναι αυτό που βλέπει κανείς, κοιτώντας τη Συρία.

Αξιωματικοί και κληρωτοί του Συριακού στρατού, παραδόθηκαν αμαχητί.

Εξήγηση, η εξαγορά τους, η γενικευμένη διαφθορά της χώρας, οι στερήσεις μετά από μακρόχρονο εμπάργκο της Δύσης, η εξάντληση και η ηττοπάθεια, μετά από πολυετή πόλεμο;

Όπως και να ‘χει η άνευ όρων παράδοση, είναι δύσκολα εξηγήσιμη.

Η φονική Αμερικανο-Ευρωπαϊκή νεοαποικιοκρατία έχει εγκατασταθεί, από καιρό, στις πετρελαιοπηγές της Συρίας και λυμαίνεται τον βασικό πόρο της εθνικής της οικονομίας, ελέω των Κούρδων, που – τι θλίψη – συμμάχησαν με το θηρίο, ξεχνώντας πως όποιος συμμαχεί με το διάβολο, πρέπει να περιμένει την κόλαση.

Η συμμαχία των νεοαποικιοκρατών, που διαμέλισε τη Λιβύη και την μετέτρεψε σε απέραντο σκλαβοπάζαρο και πυροδότησε, μέσα από τα έγκατα της CIA, τις πορτοκαλί «επαναστάσεις» -από την Ουκρανία ως τη Γεωργία- θα ρημάξει μια ιστορική χώρα, με προεκτάσεις, που θα φτάσουν, από την ολοσχερή γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης, ως τις νέο-Οθωμανικές βλέψεις στο Αιγαίο.

Τα βοθρολύματα των ΜΜΕ έφτασαν -κατά παραγγελία- στην απόλυτη κατάντια, να αποκαλούν «αντάρτες» τους πιο άγριους φονταμενταλιστές, μέσα στις τάξεις των οποίων δρουν και δυτικοί ποινικοί εγκληματίες, ως μισθοφόροι. Να καταπίνουν αμάσητη την ισλαμοφοβία, με την οποία ως τώρα τάιζαν τα πιο καθυστερημένα, ακροδεξιά, αντιπροσφυγικά στοιχεία και να θριαμβολογούν για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» στη Συρία.

Όσο για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, που εξέφρασε επίσημα τη χαρά της, για τη «δημοκρατία» στη Συρία, παρακάμπτοντας το γεγονός πως νικητές πάνω στην καθημαγμένη Συρία, είναι – εκτός από τους νεοαποικιοκράτες και τους σιωναζί – και ο ασυγκράτητος νέο-Οθωμανισμός, ισχύει το «γλείψε-γλείψε, ποτέ δεν έκανε το σκατό, γλειφιτζούρι».