Οδεύοντας προς την ανάληψη της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ για δεύτερη φορά μετά το 2017-21, ο Τραμπ έχει σκιαγραφήσει το κυβερνητικό επιτελείο που θα αναλάβει τα ηνία της αμερικάνικης υπερδύναμης αποτελούμενο από παράγοντες της αγοράς, επιχειρηματίες δισεκατομμυριούχους, πρόσωπα με ισχυρό αντιδραστικό και ακροδεξιό προφίλ και «γεράκια» του στρατιωτικού κατεστημένου και των αμερικάνικων κρατικών και μυστικών υπηρεσιών.

Ιδιαίτερο ρόλο αναλαμβάνει ο Ίλον Μασκ, ιδιοκτήτης μεταξύ άλλων του Χ (πρώην twitter με 200 εκ. και πάνω εγγεγραμμένους), που διευρύνει τη δράση του από τις επιχειρήσεις στην πολιτική, βασικός υποστηρικτής και συνεργάτης του Τραμπ, με ρόλο τόσο στα εσωτερικά των ΗΠΑ όσο και στη διεθνή σκηνή.

Ο Τραμπ εξήγγειλε ως βασικά σημεία της εσωτερικής του πολιτικής την ισχυροποίηση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής των ΗΠΑ και την έναρξη κύκλου μαζικών απελάσεων και εκκαθαρίσεων μεταναστών, (που προεκλογικά αποκαλούσε ζώα) αλλά και ένα νέο υπουργείο, το υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας.

Την ευθύνη για το νέο υπουργείο αναθέτει στον πολυδισεκατομμυριούχο Μασκ μαζί με τον επιχειρηματία Ραμασουάμι, με καθήκον να εξαλείψει «την κυβερνητική γραφειοκρατία, να περιορίσει δραστικά τους υπερβολικούς κρατικούς ελέγχους, να περικόψει τις ανώφελες δαπάνες και να αναδιοργανώσει τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες».

Από τις ανακοινώσεις διαφαίνεται πως ο ρόλος του Μασκ θα είναι άτυπος και ανεξέλεγκτος από τα θεσμικά όργανα και θα συνδυάζεται με την απρόσκοπτη επιχειρηματική του δράση.

Το νέο υπουργείο, σε συνεργασία με το γραφείο Διαχείρισης και Προϋπολογισμού του Λευκού Οίκου, πρέπει με βάση τις ανακοινώσεις «να ηγηθεί ευρείας κλίμακας διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να προσφέρει μια επιχειρηματική προσέγγιση στην κυβέρνηση».

Οι διαρθρωτικές κινήσεις μάλιστα με βάση δηλώσεις του Μασκ περιλαμβάνουν τη μείωση των κρατικών δαπανών κατά το 1/3 περίπου και από 6,5 τρισ. δολ. σε 4,5 τρισ., περιλαμβάνοντας και απολύσεις 100 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα διευρυμένο χτύπημα των κοινωνικών παροχών των εργαζομένων, το δραστικό περιορισμό της κρατικής στήριξης προς την κοινωνία και το μεγαλύτερο άνοιγμα του δρόμου στον ιδιωτικό τομέα για την ανάπτυξη ακόμη πιο διευρυμένης επιχειρηματικής δραστηριότητας των αμερικάνικων μονοπωλίων.
Παράλληλα ο Τραμπ, με αλλεπάλληλες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αναδεικνύονται σε βασικό εργαλείο άσκησης της πολιτικής του παραπέμποντας σε αυτοκρατορικά διατάγματα, ξεδιπλώνει εν όψει της προεδρίας του το προφίλ της νέας διακυβέρνησης και στα διεθνή ζητήματα.

Σε σχέση με την προηγούμενη προεδρία που έληξε πριν από τέσσερα χρόνια, κινείται αφ’ ενός σε ένα διαφορετικό διεθνές περιβάλλον, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα των πολέμων σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή και αφ’ ετέρου βρίσκεται πιο ισχυροποιημένος στο εσωτερικό των ΗΠΑ ελέγχοντας όλα τα βασικά όργανα του αμερικάνικου πολιτικού συστήματος μετά την διευρυμένη εκλογική του επικράτηση.

Το προφίλ που φιλοτεχνεί ο Τραμπ με τις αλλεπάλληλες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι άλλο από αυτό του ακροδεξιού ιμπεριαλιστή καουμπόη και τραμπούκου που, με το όπλο στην παλάμη, ανεβάζει απειλητικά ποσταρίσματα χωρίς όρια και φραγμούς.
Θυμίζοντας ότι οι ΗΠΑ δεν έπαψαν ποτέ να βλέπουν τη νότια Αμερική σαν το δικό τους αυλόγυρο, έχοντας μια μακρά πολιτική διαδρομή αιματηρών επεμβάσεων, πραξικοπημάτων και ανάμιξης, τώρα ο Τραμπ, υπαγορεύει στον Παναμά τη μείωση του κόστους διέλευσης των αμερικανικών πλοίων από τη διώρυγα και απειλεί τη χώρα αυτή με την αποικιοκρατική επαναφορά και έλεγχο της διώρυγας από τις ΗΠΑ.
Υπαγορεύει στη Δανία την πώληση της Γροιλανδίας στις ΗΠΑ θυμίζοντας εποχές φεουδαρχίας και στέλνει το γιο του σε επίσκεψη αστραπή στη Γροιλανδία για την άσκηση πιέσεων προς την κατεύθυνση της εξαγοράς και της ιμπεριαλιστικής αποικιοποίησης της περιοχής αυτής.
Διαμηνύει παράλληλα πως οι ΗΠΑ έχουν ζωτικά συμφέροντα τόσο στον Παναμά, όσο και στην Γροιλανδία και σε σχετική συνέντευξή του δεν αποκλείει τη χρήση στρατιωτικής βίας και στις δυο περιπτώσεις για την υπεράσπιση των αμερικάνικων συμφερόντων.

Σε μία ακόμη ανάρτησή του εξαγγέλλει μονομερώς και περιφρονητικά προς τη γειτονική χώρα του Μεξικού την αλλαγή του ονόματος του κόλπου του Μεξικού, όπως είναι αναγνωρισμένος διεθνώς, σε κόλπο της Αμερικής.

Και με μια πρωτοφανή κίνησή του σε άλλη ανάρτηση, δημοσιεύει χάρτη όπου ο Καναδάς καταργείται ως χώρα και μετατρέπεται σε πολιτεία των ΗΠΑ και διατυπώνει αντίστοιχη πρόταση για την κήρυξή του ως 51η πολιτεία, λέγοντας απειλητικά ότι έτσι μόνο ο Καναδάς θα ξεπεράσει το πρόβλημα των δασμών που θα αποτελέσει πολιτική της κυβέρνησής του το προσεχές διάστημα.

Με το φόβητρο των δασμών ο Τραμπ ασκεί πολιτική παγκόσμιας τρομοκρατίας και απειλεί προς κάθε κατεύθυνση με υπέρογκα νούμερα που φτάνουν το 25 % για τον Καναδά και το Μεξικό, έως το 100% για την Κίνα.

Με το δασμολογικό φόβητρο που θάβει και τα τελευταία ίχνη της περίφημης παγκοσμιοποίησης, που αποτέλεσε το κυρίαρχο ιμπεριαλιστικό αφήγημα τα προηγούμενα χρόνια, ο Τραμπ προξενεί πολιτικές αναταράξεις και στην Ευρώπη.

Την Ευρωπαϊκή Ένωση ο Τραμπ θέλει είτε να τη διαλύσει είτε να την αποδυναμώσει και ασφυκτικότερα να την ελέγξει. Την απειλεί με δασμούς που φτάνουν το 20% και απαιτεί εκβιαστικά να καλύπτει εξ ολοκλήρου τις ενεργειακές της ανάγκες με το πανάκριβο, υγροποιημένο φυσικό αέριο των ΗΠΑ, οδηγώντας την σε μεγαλύτερο οικονομικό γονάτισμα και σε πλήρη ενεργειακή εξάρτηση. Απαιτεί, ταυτόχρονα, οι στρατιωτικές δαπάνες των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ να φτάνουν στο 5% του κρατικού τους προϋπολογισμού, από 2% περίπου που είναι τώρα, κραδαίνοντας το επιχείρημα πως δε θα πληρώνουν οι ΗΠΑ για την ασφάλεια της Ευρώπης!

Απέναντι στην αυξανόμενη πίεση των ΗΠΑ και του Τραμπ, η ΕΕ ζει τη μεγαλύτερη κρίση της μετά τον πόλεμο της Ουκρανίας και την απώλεια της φτηνής ρωσικής ενέργειας. Πολλαπλασιάζονται οι τριγμοί και βρίσκεται σε περιδίνηση, όπου οι διάφορες δυνάμεις ακροβολίζονται, κοιτώντας την επόμενη μέρα καθώς το ευρωπαϊκό οικοδόμημα επισκιάζεται με μαύρα σύννεφα και πελώρια ερωτηματικά.

Η ολόθερμη συνάντηση της Μελόνι και του Τραμπ στη Φλόριντα πριν από λίγες μέρες ακριβώς αυτό δείχνει, υπογραμμίζοντας παράλληλα τη στήριξη του Τραμπ στις ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις της Ευρώπης, τις δυνάμεις του λεγόμενου ευρωσκεπτικισμού και τις δυνάμεις που προβάλλουν φυγόκεντρες τάσεις από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Αιχμή του δόρατος στην πολιτική του τραμπισμού αποτελεί ο Μασκ, του οποίου οι παρεμβάσεις στα ευρωπαϊκά πράγματα παίρνουν το χαρακτήρα μιας ωμής, απροκάλυπτης παρέμβασης στα εσωτερικά των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών.

Σαν σκιώδης εκπρόσωπος της επόμενης κυβέρνησης των ΗΠΑ ο Μασκ πληρώνει με το ίδιο και πολύ μεγαλύτερο νόμισμα τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που στήριξαν φανερά την Καμάλα Χάρις στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση των ΗΠΑ και, διαθέτοντας το όπλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στηρίζει ενεργά στη Γερμανία το ακροδεξιό και νεοφασιστικό AfD εν όψει των γερμανικών εκλογών.

Στο ίδιο μήκος κύματος παρεμβαίνει ωμά στο εσωτερικό της Βρετανίας και ζητά από το βασιλιά Κάρολο να πάψει την νέα κυβέρνηση των εργατικών του Στάρμερ και να κηρύξει νέες εκλογές! Απαιτεί την αποφυλάκιση του Ρόμπινσον, ρατσιστή και στελέχους της ακροδεξιάς και στηρίζει το ακροδεξιό κόμμα του Φάρατζ, από τον οποίο μάλιστα ζητάει να παραιτηθεί και να αναλάβουν την ακροδεξιά ηγεσία νέα πρόσωπα.
Παράλληλα χλεύασε τον Τριντό -που παραιτήθηκε πρόσφατα μετά από εννέα χρόνια πρωθυπουργίας και ο οποίος απάντησε το αυτονόητο, πως ποτέ ο Καναδάς δε θα γίνει πολιτεία των ΗΠΑ- λέγοντας «Κορίτσι μου, δεν είσαι πια κυβερνήτης του Καναδά, οπότε δεν έχει σημασία τι λες».

***

Τα όσα συντελούνται στον πολιτικό χάρτη στις δύο μεριές του Ατλαντικού αποτελούν ένα νέο στοιχείο. Ο τραμπισμός -πολιτική έκφραση των συμφερόντων μεγάλων μερίδων της μονοπωλιακής αστικής τάξης των ΗΠΑ- συμπυκνώνει μια ολοένα και πιο επιθετική ακροδεξιά πολιτική, τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ όσο και διεθνώς, όπου κουρελιάζει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, προσδίδοντας στην ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ ένα ακόμη πιο τυχοδιωκτικό και αλαζονικό πρόσωπο, ωμών εκβιασμών, απειλών και υπαγορεύσεων. Την προσφυγή στην κλιμάκωση του διεθνούς τραμπουκισμού με απώτερο και διακηρυγμένο στόχο της πολιτικής των ΗΠΑ το χτύπημα του βασικού ανταγωνιστή τους, της Κίνας, που απειλεί την παγκόσμια κυριαρχίας τους.

Ο τραμπισμός στις ΗΠΑ αλληλοτροφοδοτείται με τις ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις της Ευρώπης, όπου ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση επιτάχυναν την οικονομική και κοινωνική κρίση και φούντωσαν μια μεγάλη πολιτική κρίση.

Στο επίκεντρό της βρίσκονται οι πολιτικές δυνάμεις που κατείχαν κεντρικό πολιτικό ρόλο στις χώρες της Ευρώπης που διαχειρίστηκαν την υπόθεση του πολέμου στην Ουκρανία και χρεώνονται την εκτίναξη των τιμών της ενέργειας και του κόστους ζωής, την προσφυγή στην πολεμική οικονομία και την πολιτική της αφαίρεσης λαϊκών κατακτήσεων στους τομείς της κρατικής και κοινωνικής στήριξης.

Αυτές τις δυνάμεις, που τώρα γνωρίζουν πλατιά λαϊκή αποδοκιμασία, θέτει στο στόχαστρό του ο Τραμπ από τη μια, επικοινωνώντας από την άλλη με ιδεολογικά νήματα και συμπτύσσοντας μέτωπο με τις δυνάμεις της ακροδεξιάς που δυναμώνουν απ’ άκρη σε άκρη σε όλη την Ευρώπη, φορώντας από κοινού τη μάσκα της ειρηνοφιλίας και δημαγωγώντας για τη λήξη του πολέμου, υψώνοντας αντισυστημικούς τόνους (ποιοι; οι δισεκατομμυριούχοι επιχειρηματίες), κηρύσσοντας τον εθνικισμό, τον αστυνομικό αυταρχισμό και το κυνήγι των μεταναστών ως βασικά στοιχεία της πολιτικής τους.

Αν η ενίσχυση της ακροδεξιάς στις ευρωπαϊκές χώρες προβάλλει ως μια διέξοδος για δυνάμεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου από την εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας και τις καταστροφικές του συνέπειες, αν προβάλλει ως μια διέξοδος από την κρίση που μαστίζει την ευρωπαϊκή οικονομία, για τον Τραμπ και τις ΗΠΑ αποτελεί μοχλό για τη μεγαλύτερη αποδυνάμωση και το μεγαλύτερο έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και η ενίσχυση της ακροδεξιάς αποτελεί ταυτόχρονα στις δυο μεριές του Ατλαντικού για το αμερικάνικο και το ευρωπαϊκό κεφάλαιο πολιτικό εργαλείο για την ενίσχυση και εδραίωση μιας αντιδραστικής πολιτικής στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών για τον περιορισμό και την κατάπνιξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών. Για την επιβολή κλίματος αυταρχισμού και μεγαλύτερης χειραγώγησης των μαζών και βάση για το νέο γύρο του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού που γρήγορα κλιμακώνεται.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος