Γραφείο Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ

Υψηλού (ακρο)δεξιού συμβολισμού η επιλογή Μητσοτάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Προσπάθεια συμμαζέματος της (φαιο)γαλάζιας πολυκατοικίας

Για μια ακόμη φορά, η έντονη προεδρολογία που «απασχολεί» κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση, η κάθε μια για τους δικούς της λόγους, βρίσκεται μακριά και καμία σχέση δεν έχει με τα πραγματικά λαϊκά προβλήματα. Άλλωστε, σε μια κατ’ επίφαση προεδρευομένη αστική δημοκρατία, με αντιδραστικούς, αντιδημοκρατικούς θεσμούς και νόμους που αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο τη βάρβαρη κατασταλτική δικτατορία της οικονομικής ολιγαρχίας, το δημοκρατικό προσωπείο έχει προ πολλού καταρρεύσει.

Σε κάθε περίπτωση -και επειδή η ονοματολογία έδωσε και πήρε το προηγούμενο διάστημα- πέρα από τις εφήμερες μικροπολιτικές σκοπιμότητες που περιστρέφονται γύρω από μια δημαγωγική αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, το πρόβλημα είναι το πώς θα διασφαλίσουν τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, πώς θα εγγυηθούν την αδιατάραχτη συνέχιση της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και πώς θα δημιουργήσουν πιο ισχυρά αναχώματα για να ανακόψουν τη γενικευμένη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Ακόμη και αυτή η εκδοχή της πολιτικής κρίσης έχει απομακρυνθεί με την αλλαγή στο σύνταγμα του τρόπου της προεδρικής εκλογής το 2019, επιβάλλοντας εκλογή με σχετική πλειοψηφία.

Κάπως έτσι καταλήγουμε στην επιλογή Τασούλα, του προέδρου της βουλής, από την μεριά της κυβέρνησης της ΝΔ, οπότε και τα κεντροαριστερά σενάρια κατέρρευσαν. Η Κ. Σακελλαροπούλου αποχωρεί κατά πως φαίνεται, έχοντας υπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο το σύστημα και την κυβερνητική πολιτική και αφήνοντας αλγεινές παρακαταθήκες. Η πρόταση της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει σαφή απεύθυνση και περιεχόμενο. Μετά τις φυγόκεντρες τάσεις που μπορεί να υπάρξουν με τη διαγραφή Σαμαρά, για τη διασφάλιση των καραμανλικών και το μάντρωμα των κεντροδεξιών, η πρόταση για τον Κ. Τασούλα, έναν υποψήφιο με βαρύ αντικομουνιστικό-δεξιό παρελθόν, επιδιώκει μέσα και από αυτή την κοινοβουλευτική εκλογική διαδικασία να εξασφαλίσει την ενότητα της δεξιάς παράταξης και να κερδίσει και ψήφους ανεξάρτητων βουλευτών και της φασιστικής ακροδεξιάς, όπως των «Σπαρτιατών» που ανακοίνωσαν αμέσως ότι θα τον ψηφίσουν.

Ο Κ. Τασούλας, αφού υπηρέτησε πολλά χρόνια το «γεφυροποιό» της χούντας ακροδεξιό Ε. Αβέρωφ και μετέτρεψε τη δολοφονία-εκτέλεση Μπελογιάννη από τον μοναρχοφασισμό σε «θάνατο» διαφωνώντας με τις τιμές που του αποδόθηκαν το 2017 στη Βουλή, θα γίνει ο νέος αχυράνθρωπος του Μητσοτάκη. Μακριά από τις πολύμηνες προπαγανδιστικές φλυαρίες, περί ενός προσώπου «εγγυητή της δημοκρατίας» που θα «συμβολίζει την ενότητα», η επιλογή Τασούλα σηματοδοτεί ένα ακόμη βήμα και άνοιγμα προς την ακροδεξιά.

Σε κάθε περίπτωση, η κρίση που μαστίζει το πολιτικό σκηνικό δεν μπορεί να παρέχει μακροπρόθεσμες προβλέψεις. Με τη φτώχεια, την ακρίβεια, την καταστολή, την υποτέλεια, τα ελληνοτουρκικά και τις διεθνείς εξελίξεις να είναι στο προσκήνιο και το λαό μας να κατανοεί ότι η προεδρική εκλογή δεν θα δώσει μια φιλολαϊκή φιλειρηνική απάντηση, ας εντείνουμε την αντίστασή μας, ας δώσουμε τις μάχες που θα χαράξουν μια άλλη προοπτική.