Ανταπόκριση από ελληνική κοινότητα Νέας Υόρκης 

Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να έχω κάτι ενδιαφέρον να σας πω από μια εκδήλωση της ομογένειας για τα Τέμπη. Διαψεύστηκα πανηγυρικά. Η εκδήλωση της κεφαλονιτικης κοινότητας (να τιμήσουμε και την καταγωγή της γιαγιάς Κλεονίκης) εξελίχτηκε μέσα σε ένα τετράωρο σε προωθημένη συνελευσιακή διαδικασία με εξεγερσιακά χαρακτηριστικά. Ειλικρινά αν μου λέγατε αυτή την ιστορία, θα πίστευα ότι τη βγάλετε από το κεφάλι σας. Όμως να τι συνέβη: 200 άτομα περίπου σε μια φιλόξενη αίθουσα. Ξεκινά ο πρόεδρος μια προσπάθεια να εξισορροπήσει, να μη δυσαρεστήσει δεξιά μέλη της κοινότητας, μιλώντας δυστυχώς για “ανθρώπινα λάθη”, ότι δεν είμαστε ειδικοί εδώ να αποδώσουμε συγκεκριμένες ευθύνες, καλύτερα να είμαστε ενωμένοι, να αποφύγουμε τις κομματικές ταυτότητες κλπ. Κάνει κάποια στιγμή κι ένα φάουλ κάνοντας χιούμορ για κόμματα, σε αναλογία με ποδοσφαιρικές ομάδες. Πετάγονται από άσχετες μεριές νεαρές ηλικίες και διαμαρτύρονται. Διεκδικούν το μικρόφωνο, σχεδόν με το ζόρι. Αλλάζει τούμπα όλο. Καταλήγει ο κόσμος να χειροκροτάει, να φωνάζει “Παραιτήσου”, “Δολοφόνοι”. Τόσο που τους λυπήθηκα τους διοργανωτές κάποια στιγμή. Γιατί πράγματι είχαν τη διάθεση να δώσουν το λόγο σε όλους και ο εκπρόσωπος του συλλόγου για τα Τέμπη είχε ήδη μιλήσει για δημόσια αγαθά και άλλα πολιτικά ζητήματα. Είχε πει καθαρά ότι η σταθερότητα που επικαλείται η κυβέρνηση είναι αστάθεια για μας. Η μητέρα ενός από τα θύματα σε σύνδεση στο σκάιπ εξηγεί μετά με ηρεμία και μεθοδικότητα όλους τους λόγους, για τους οποίους όχι μόνο πρέπει να αποδοθούν ποινικές ευθύνες και να αρθεί η υπουργική ασυλία αλλά να συνδεθούν όλα αυτά με τις πολιτικές που οδήγησαν στις ιδιωτικοποιήσεις των υποδομών. Χωρίς ξύλινη γλώσσα, ούτε μια λέξη απωθητική. Σα να είχαν ρευστοποιηθεί οι διαχωριστικές γραμμές. Κάμπτονταν οι προκαταλήψεις, δεν μετρούσε πια ποιος είναι τι στην αίθουσα. Κόσμος άκουγε, εξέφραζε καταπίεση χρόνων. Δασκάλα έλεγε πως δεν θέλει άλλο να συμμετέχει σε φτιαχτές παρελάσεις – τσίρκουλα, να τιμάει τον έναν και τον άλλο παράγοντα. ΑΡΚΕΤΑ. Άλλος έλεγε για το νέο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα στις ΗΠΑ. Άνθρωποι που φεύγουν συνεχώς ενώ δεν θέλουν (μαντέψτε ποια φίλη σας χειροκρότησε εκεί). Η σύνθεση έχει αλλάξει. Παλιά οι Έλληνες μετανάστες ασχολούνταν με real estate και επιδίωκαν να φορέσουν ρόλεξ, τώρα δουλεύουν σε πανεπιστήμια επειδή στη χώρα δεν… Όσα και να σας πω είναι λίγα, θα σταματήσω κάπου εδώ. Λίγο εργαλειακά, θα έλεγα πως “πήραμε” de facto τη συνέλευση. Πιο ανθρώπινα, λέω ότι είμαι πιο αισιόδοξη, πιο περήφανη. Οι άνθρωποι δίπλα μου δεν κοιμούνται όρθιοι, όπως νόμιζα. Είναι ακόμα ζωντανοί, πιο ζωντανοί από ποτέ.

Από το προφίλ Kleo Alexopoulou