Εργαζόμενοι-ες

H παγκόσμια οικονομική κρίση βυθίζει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στην βαθειά φτώχεια, στην μάστιγα της ανεργίας, στην άγρια εκμετάλλευση και φέρνει το κοινωνικό πισωγύρισμα σε ένα νέο εργασιακό Μεσαίωνα. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου συνεχίζουν την επίθεση τους ενάντια στις δυνάμεις της εργασίας, θησαυρίζοντας συνεχώς και αυξάνοντας το οικονομικό χάσμα που τις χωρίζει από την πλειοψηφία της ανθρωπότητας.

Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κλιμακώνουν την μεταξύ τους αντιπαράθεση και τις επεμβάσεις τους σε κάθε σημείο και γωνιά του πλανήτη. Οι πολεμικές μηχανές τους εξοπλίζονται ασταμάτητα και ανάβουν πολεμικές φλόγες ενώ ο οικονομικός και εμπορικός ανταγωνισμός τους γίνεται σκληρός και ανελέητος. Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός απλώνει την επίθεση του από τον Ειρηνικό και την Κίτρινη Θάλασσα ως την Μέση Ανατολή και από τα Βαλκάνια ως την Λατινική Αμερική. Στη Βενεζουέλα έχει ξεκινήσει μια ωμή επέμβαση για να επιβάλει μια μαριονέτα του σαν κυβέρνηση. Από την Ουκρανία και τα Βαλκάνια ως την Ανατολική Μεσόγειο οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιδιώκουν να ενισχύσουν την γεωστρατηγική τους θέση απέναντι στον ρώσικο ιμπεριαλισμό και στις κινήσεις οικονομικής επέκτασης της Κίνας. Στηρίζουν προκλητικά τα δολοφονικά σχέδια του Ισραήλ, αναγνωρίζοντας την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του και τα συριακά υψώματα του Γκολάν ως έδαφος. Εκτοξεύουν διαρκώς επιθετικές απειλές ενάντια στο Ιράν ενώ το μέτωπο του πολέμου στην Συρία παραμένει ανοικτό.

Η ΕΕ εφαρμόζει μια πολιτική που πλήττει άγρια την εργατική τάξη της Ευρώπης και υποβάλει σε οικονομική λεηλασία χώρες, όπως η Ελλάδα, που της πέρασε τον ζυγό των μνημονίων. Στρέφεται με απάνθρωπο τρόπο ενάντια στους πρόσφυγες και μετανάστες που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, ενώ μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ καταστρέφει χώρες, όπως η Λιβύη. Πάνω στο έδαφος αυτής της πολιτικής μέσα στην ΕΕ έχουν εκδηλωθεί βαθιές αντιθέσεις, και αναπτύσσεται μια επικίνδυνη τάση δυναμώματος των ακροδεξιών, εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων. Η ΕΕ είναι ένας δυνάστης της εργατικής τάξης και των λαών της ΕΕ, οι οποίοι όλο και περισσότερο βλέπουν, με τις βαριές συνέπειες που ζουν από την πολιτική της, πως το αίτημα «έξω από την ΕΕ» είναι εκείνο που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα τους.

Μέσα σε αυτή τη διεθνή γκρίζα κατάσταση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με νέα απατηλά κηρύγματα ότι η Ελλάδα «αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο στην περιοχή», προσπαθεί να καλύψει ποιό είναι το πραγματικό αποτέλεσμα της πολιτικής της: ότι μετατρέπει την χώρα σε μία απέραντη στρατιωτική νατοϊκή βάση, σε πρόθυμο υπηρέτη των νατοϊκών επιδιώξεων στα Βαλκάνια, με πολιτικές, όπως αυτή που εκφράζει η συμφωνία των Πρεσπών, όπως αυτή που έχει φτιάξει «άξονα» συμμαχίας με το κράτος-δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού και τη φιλοαμερικάνικη δικτατορία της Αιγύπτου

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά κοροϊδεύει πως «βγήκαμε από τα μνημόνια» ενώ όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των εννέα χρόνων της επιτροπείας από ΕΕ και ΔΝΤ μένουν απείραχτα. Καυχιέται για μια «ανάπτυξη» που, τάχα, έρχεται, που δεν είναι, όμως, παρά ανάπτυξη της λεηλασίας και της εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Μιλά για «προοδευτικό» μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά και το φασισμό, την ίδια ώρα, που συγκυβέρνησε 4 χρόνια με το ακροδεξιό κόμμα του Καμένου ενώ έχει κάνει και κάνει κινήσεις που διευκολύνουν τη φασιστική Χρυσή Αυγή. Συκοφαντεί προκλητικά το όνομα της Αριστεράς.

Ταυτόχρονα η ΝΔ δεν κρύβει ότι αν ξαναγίνει κυβέρνηση θα συνεχίσει απαρέγκλιτα την πολιτική των αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων» και της παροχής των πρόθυμων υπηρεσιών στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ

Απέναντι σε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, που στηρίζουν τα δύο μεγάλα αλλά και τα μικρότερα αστικά κόμματα, το εργατικό κίνημα δυσκολεύεται να ορθώσει την αντίσταση του καθώς υπονομεύεται από τις δυνάμεις που κυριαρχούν στο συνδικαλιστικό κίνημα της. Τα τελευταία απαράδεκτα και διαλυτικά γεγονότα του 37ου συνεδρίου της ΓΣΕΕ έκαναν ολοφάνερο το καθεστώς αποσύνθεσης που επικρατεί σε αυτήν. Ένα καθεστώς που χειροτερεύει μετά τον διορισμό προσωρινής διοίκησης από τα αστικά δικαστήρια, με ευθύνη και της πλειοψηφίας των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ αλλά και του ΠΑΜΕ. Η εργατική τάξη θα μπορέσει να διεκδικήσει τα αιτήματα της μόνο:

-αν πάει κόντρα στις εκφυλιστικές γραμμές αυτών των συνδικαλιστικών παρατάξεων.

-αν οικοδομήσει ταξικά αγωνιστικά συνδικάτα, με μαζική συμμετοχή του κόσμου της εργασίας, που πραγματικά να αγωνίζονται για τα συμφέροντα της.

-αν παλέψει σε μια γραμμή πανεργατικής αντίστασης και πάλης για την επανακατάκτηση και διεύρυνση των δικαιωμάτων της.

Εργατική Πρωτομαγιά σημαίνει αγώνας της εργατικής τάξης και των λαών σε όλο τον κόσμο για τα δίκαια αιτήματα της και τα μεγάλα κόκκινα ιδανικά της, ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές, ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Η εργατική τάξη της χώρας μας συμμετέχει σε αυτόν τον αγώνα παλεύοντας:

• Για τα δικαιώματα της στη δουλειά, στο μισθό και στη σύνταξη, στην υγεία, στην παιδεία, στην ασφάλιση, στην πρόνοια, στην κατοικία! Για δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα!

• Ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της φτώχειας και της ανεργίας! 

• Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την εξάρτηση, τον εθνικισμό, τον φασισμό και τον πόλεμο!

• Έξω οι βάσεις και οι αμερικανοί από την Ελλάδα!

• Έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ!