Η «δη­μο­κρα­τι­κή» Ε.Ε.

Πο­λύς λόγος γί­νε­ται για τη δη­μο­κρα­τι­κότη­τα των θε­σμών και ορ­γάνων δια­κυ­βέρ­νη­σης της Ε.Ε. Στην πραγ­μα­τι­κότη­τα, αυ­τός ο υπερ­το­νι­σμός έρ­χε­ται για να συ­γκα­λύ­ψει ακρι­βώς την έλ­λει­ψη δη­μο­κρα­τί­ας που κυ­ριαρ­χεί απ’ άκρη σ΄ άκρη των 28 κρα­τών-με­λών της Ε.Ε. και ιδιαί­τε­ρα μέσα στον «σκλη­ρό πυ­ρή­να» της Ευ­ρω­ζώνης. Να ση­μειώσου­με ότι όλες οι Συν­θή­κες, τα Σύμ­φω­να, οι Απο­φάσεις, οι Κα­τευ­θυ­ντή­ριες Οδη­γί­ες (ντι­ρε­κτί­βες), τα Πρω­τόκολ­λα, κλπ., κα­θο­ρί­ζο­νται, οριο­θε­τού­νται, απο­φα­σί­ζο­νται και επι­κυ­ρώνο­νται από μία ισχνή μειο­ψη­φία 3-4  ισχυ­ρών κρα­τών με ηγέτι­δα δύ­να­μη τη Γερ­μα­νία, που κα­τέχουν την πλειο­ψη­φία. Οι οι­κου­με­νι­κές –όσο και βα­θιά τα­ξι­κές- έν­νοιες της «Δη­μο­κρα­τί­ας», «Δι­καιο­σύ­νης», «Ει­ρή­νης», «Νο­μι­μότη­τας», «Ηθι­κής», «Ασφά­­λειας», κλπ., κα­τα­πα­τού­νται συ­στη­μα­τι­κά, σύμ­φω­να με τα συμ­φέρο­ντα του ευ­ρω­παϊκού μο­νο­πω­λια­κού κε­φα­λαί­ου. Εξάλ­λου, η πα­ρα­χάρα­ξη της Ιστο­ρί­ας, η ανα­βί­ω­ση του φα­σι­σμού, οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βάσεις και τα εγκλή­μα­τα κα­τά της αν­θρω­πότη­τας, η τε­ράστια ευ­θύ­νη για τις προ­σφυ­γι­κές ρο­ές, η κα­τάλυ­ση της εθνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας των πε­ρισ­σο­τέρων κρα­τών-με­λών της, η ξε­νο­φο­βία, ο ρα­τσι­σμός, δεί­χνουν το μέγε­θος της υπο­κρι­σί­ας και κο­ροϊδί­ας κα­τά των λα­ών.

Στόχος η στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση

Σή­με­ρα ο δυ­τι­κο­ευ­ρω­παϊκός ιμπε­ρια­λι­σμός με κυ­ρί­αρ­χη δύ­να­μη τη Γερ­μα­νία, έχο­ντας δια­νύ­σει μία πο­ρεία εξή­ντα τριών χρόνων πολ­λα­πλών δράσε­ων, βρί­σκε­ται σε αξε­πέρα­στη κρί­ση. Η εν­δε­χόμε­νη απο­χώρη­ση της Βρε­τα­νί­ας κλο­νί­ζει και εξα­σθε­νεί την ιμπε­ρια­λι­στι­κή συ­νο­χή της. Η λε­γόμε­νη «ευ­ρω­παϊκή ολο­κλή­ρω­ση» φα­ντάζει πλέον πο­λύ μα­κρι­νή υπόθε­ση. Πα­ρόλ’ αυ­τά ο γερ­μα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός οδη­γεί την κούρ­σα της ευ­ρω­παϊκής κοι­νότη­τας στην κα­τεύ­θυν­ση της κοι­νής Εξω­τε­ρι­κής Πο­λι­τι­κής και της Κοι­νής Άμυ­νας. Και τού­το, προ­κει­μένου αφε­νός ν’ απο­φύ­γει το επι­κίν­δυ­νο, «αμυ­ντι­κό», αγκάλια­σμα του ΝΑ­ΤΟ  και να απο­τρέψει τη σε βάρος του σχέση ηγε­μο­νί­ας του αμε­ρι­κάνι­κου ιμπε­ρια­λι­σμού και αφε­τέρου –δε­χόμε­νος ήδη τον εμπο­ρι­κό πόλε­μο των ΗΠΑ- να ανα­πτύ­ξει σχέσεις «φι­λί­ας και συ­νερ­γα­σί­ας» με τρί­τες χώρες, όπως Ρω­σία, Κί­να, Ιράν, Ιν­δία και χώρες της Ανατ. Ευ­ρώπης και της Υπερ­καυ­κα­σί­ας.

Ο γερ­μα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός, που βγή­κε ση­μα­ντι­κά ενι­σχυ­μένος από την κα­πι­τα­λι­στι­κή κρί­ση, επι­χει­ρεί να επι­βάλει την κυ­ριαρ­χία του απένα­ντι στα ασθε­νέστε­ρα κράτη-μέλη, αλ­λά και τη Γαλ­λία. Πα­ράλ­λη­λα, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας την πραγ­μα­τι­κότη­τα, εκτι­μά πως η Γερ­μα­νία δεν θα μπο­ρέσει να κρα­τη­θεί για πο­λύ στην τέταρ­τη θέση της πα­γκόσμιας οι­κο­νο­μί­ας, εξ αι­τί­ας των ανα­δυόμε­νων οι­κο­νο­μιών της Ασί­ας και της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής. Κα­τά συ­νέπεια, θα πρέπει να κι­νη­θεί μέσα στο πλαί­σιο της Ε.Ε.

Η «Με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κή Συν­θή­κη­»

Η «Με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κή Συν­θή­κη», η οποία αντι­κα­τέστη­σε το «Ευ­ρω­σύ­νταγ­μα», πε­ρι­λαμ­βάνει ακραία αντι­δρα­στι­κές, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες δια­τάξεις, όπως:

Α) Η εν­δυ­νάμω­ση των κα­τα­σταλ­τι­κών μη­χα­νι­σμών ενάντια στις λαϊκές ελευ­θε­ρί­ες, τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση και τα ατο­μι­κά δι­καιώμα­τα. Στην ίδια δέσμη εν­σω­μα­τώνο­νται και οι μη­χα­νι­σμοί κα­τα­στο­λής του με­τα­να­στευ­τι­κού ρεύ­μα­τος. Ευ­ρω­α­στυ­νο­μία, Ορ­γα­νι­σμός εξω­τε­ρι­κών συ­νόρων, Ευ­ρω­ει­σαγ­γε­λία, κ.α, ενι­σχύ­ο­νται ακόμα πε­ρισ­σότε­ρο, ενώ πα­ράλ­λη­λα θε­σμο­θε­τού­νται το ηλε­κτρο­νι­κό φα­κέλω­μα, οι ανε­ξέλεγ­κτες και πα­ντοει­δείς πα­ρα­κο­λου­θή­σεις, η ανταλ­λα­γή προ­σω­πι­κών δε­δο­μένων σε διε­θνές επί­πε­δο και σε ευ­ρύ­τα­τη κλί­μα­κα. Η έν­νοια του εχθρού-λα­ού έρ­χε­ται σε πλή­ρη αντι­δια­στο­λή με τον πε­ριού­σιο «Ευ­ρω­παίο πο­λί­τη», προς τον οποίο εί­ναι αφιε­ρω­μένο αυ­τό το ακρο­δε­ξιό μο­ντέλο θω­ράκι­σης της ευ­ρω­παϊκής ιμπε­ρια­λι­στι­κής εξου­σί­ας.”/>

Β) Ο πε­ριο­ρι­σμός της εθνι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας και η ου­σια­στι­κή κα­τάρ­γη­ση της εθνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας των ασθε­νέστε­ρων κρα­τών-με­λών της Κοι­νότη­τας και πα­ράλ­λη­λα της με­τα­φο­ράς των κυ­ριαρ­χι­κών δι­καιω­μάτων στα ελεγ­χόμε­να από το ευ­ρω­παϊκό μο­νο­πω­λια­κό κε­φάλαιο όρ­γα­να της Ε.Ε. Η Οι­κο­νο­μία, η Ασφάλεια, η Εξω­τε­ρι­κή Πο­λι­τι­κή, η Άμυ­να, η «προ­στα­σία» των ερ­γα­ζο­μένων μέσα στα σύ­νο­ρα της Ε.Ε., η Ενέρ­γεια, ο Του­ρι­σμός, ο Αθλη­τι­σμός, ο Πο­λι­τι­σμός, με δύο λόγια η άσκη­ση της πο­λι­τι­κής ενός κράτους, ελέγ­χο­νται απο­κλει­στι­κά από τα θε­σμι­κά όρ­γα­να της Κοι­νότη­τας. Πάνω απ’ όλα, το Κοι­νο­τι­κό Δί­καιο υπε­ρι­σχύ­ει ένα­ντι των εθνι­κών Δι­καί­ων των κρα­τών-με­λών.”/>

Γ) Η στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση της Ε.Ε. στο όνο­μα της «κα­τα­πο­λέμη­σης της τρο­μο­κρα­τί­ας», κα­θώς και στο όνο­μα της δια­χεί­ρι­σης των κρί­σε­ων και των «αν­θρω­πι­στι­κών» απο­στο­λών πα­ντού στον κόσμο, παίρ­νει πρω­το­φα­νείς δια­στάσεις. Θε­σμο­θε­τεί­ται το δι­καί­ω­μα της Ε.Ε. να πα­ρεμ­βαί­νει και στρα­τιω­τι­κά όπου κρί­νε­ται σκόπι­μο από τα ισχυ­ρά ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα της. Για τα ίδια αυ­τά κέντρα, δη­μιουρ­γεί­ται μόνι­μη στρα­τιω­τι­κή ομάδα τα­χεί­ας επέμ­βα­σης, έτοι­μη να προ­στα­τεύ­σει τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά τους συμ­φέρο­ντα όπο­τε και όπου αυ­τά κιν­δυ­νεύ­ουν και πα­ρά τις τυ­χόν αντι­δράσεις κάποιων άλ­λων κρα­τών-με­λών.

Δ) Στο ίδιο πλαί­σιο της προ­στα­σί­ας των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­φε­ρόντων της Ε.Ε. κι­νεί­ται και η «ρή­τρα αλ­λη­λεγ­γύ­ης», σύμ­φω­να με την οποία τα ισχυ­ρά κράτη-μέλη μπο­ρούν να επεμ­βαί­νουν πο­λι­τι­κά ή και στρα­τιω­τι­κά και στο πλαί­σιο της «τρο­μο­κρα­τι­κής απει­λής», ακόμα και στα εσω­τε­ρι­κά των κρα­τών-με­λών της Ε.Ε..

Αδιάσπα­στοι δε­σμοί με το φα­σι­σμό

Ας πάμε με­ρι­κές δε­κα­ε­τί­ες πί­σω, όταν η γερ­μα­νι­κή χη­μι­κή βιο­μη­χα­νία I.G.Farben (κοι­νο­πρα­ξία Bayer, Hoechst, Basf), δη­μιουρ­γός του υδρο­κυα­νιού­χου αε­ρί­ου Zyclon Β, συ­νερ­γάστη­κε στε­νά με το να­ζι­στι­κό κα­θε­στώς στο Πρόγραμ­μα «Τε­λι­κή Λύ­ση» που αφο­ρού­σε στην εξόντω­ση εκα­τομ­μυ­ρί­ων Εβραί­ων, μέσα στα στρα­τόπε­δα συ­γκέντρω­σης. Σή­με­ρα, oι Bayer/    Mon­­santo, κο­ρυ­φαίο μο­νο­πώλιο των ενο­χο­ποι­η­μένων για οι­κο­λο­γι­κή γε­νε­τι­κή ρύ­παν­ση, γε­νε­τι­κά τρο­πο­ποι­η­μένων φυ­τών, πλειο­δο­τούν στην υπε­ράσπι­ση ενός «αν­θρώπι­νου πε­ρι­βάλ­λο­ντος»! Όταν ο Γκού­σταφ Κρουπ της «Friedrich Krupp AG», πο­λε­μι­κής βιο­μη­χα­νί­ας του Χί­τλερ, επί­λε­κτο μέλος του Να­ζι­στι­κού Κόμ­μα­τος και πρόε­δρος των Γερ­μα­νών Βιο­μη­χάνων, πα­ρα­πέμ­φθη­κε να δι­κα­στεί σαν εγκλη­μα­τί­ας πο­λέμου στη Δί­κη της Νυ­ρεμ­βέρ­γης. Όταν η ιτα­λι­κή αυ­το­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νία Fiat, απο­τέλε­σε τη βα­σι­κή πο­λε­μι­κή βιο­μη­χα­νία του ιτα­λι­κού φα­σι­σμού του Μου­σο­λί­νι. Όταν η «Siemens A.G», επί­λε­κτος τρο­φο­δότης του να­ζι­σμού, χρη­μα­το­δότη­σε τη δη­μιουρ­γία των δια­βόη­των Ταγ­μάτων Ασφα­λεί­ας το 1943, επί «πρω­θυ­πουρ­γί­ας» του γερ­μα­νόδου­λου  Ι. Ράλ­λη. Θυ­μί­ζου­με, ότι ο Δρ. Νικ. Χρι­στο­φο­ράκος (πα­τέρας του Μι­χάλη Χρι­στο­φο­ράκου, του φυ­γόδι­κου Διευ­θύ­νο­ντος συμ­βού­λου της Siemens Hellas, γνω­στού για τις εξο­πλι­στι­κές μί­ζες), που «αθω­ώθη­κε» κα­τά τη δί­κη των δω­σί­λο­γων, ήταν ο πρω­τερ­γάτης της δη­μιουρ­γί­ας των δια­βόη­των Ταγ­μάτων Ασφα­λεί­ας και για­τρός των Ες-Ες στην κα­τε­χόμε­νη Αθή­να.

Με τη σει­ρά τους οι Deutsche Bank, AEG, Kirdorf, Royal Dutch Shell, Thyssen,  κ.α., απο­τέλε­σαν τους βα­σι­κούς χρη­μα­το­δότες των Να­ζί και των προ­γραμ­μάτων «Arbeit macht frei», δη­λα­δή της δη­μιουρ­γί­ας στρα­το­πέδων συ­γκέντρω­σης στο Άου­σβιτς, στο Ντα­χάου, κ.ά. Κα­τά τα λοι­πά, εί­ναι γνω­στές οι θη­ριω­δί­ες των Άγ­γλων, Γάλ­λων, Βέλ­γων,  Ισπα­νών, στις διάφο­ρες γω­νιές της Γης, όπως στην Ιν­δία, την Αί­γυ­πτο, την Ελ­λάδα, τη Γου­ϊνέα, την Αλ­γε­ρία, την Κα­μπότζη, το Βιετ­νάμ, το Κο­γκό, το Μα­ρόκο, αλ­λά και οι κτη­νω­δί­ες των Γερ­μα­νοϊτα­λών φα­σι­στών στους λα­ούς της κα­τε­χόμε­νης Ευ­ρώπης και όχι μόνο.

Η αντι­δρα­στι­κή Ευ­ρώπη απο­κα­λύ­πτε­ται

Με βάση τις συμ­φω­νί­ες Ε.Ε.-ΗΠΑ για τον κοι­νό ορι­σμό της έν­νοιας «τρο­μο­κρα­τία» (2002), απο­φα­σί­στη­κε η επι­τάχυν­ση των δια­δι­κα­σιών εφαρ­μο­γής του ευ­ρω­παϊκού νο­μο­θε­τι­κού πλαι­σί­ου κα­τά της τρο­μο­κρα­τί­ας (Ευ­ρω­τρο­μο­νόμος) και η εν­σω­μάτω­ση  των κοι­νο­τι­κών μέτρων στις νο­μο­θε­σί­ες των κρα­τών-με­λών. Η πρω­το­φα­νής απόφα­ση να χρη­σι­μο­ποι­η­θούν και στρα­τιω­τι­κές δυ­νάμεις με το πρόσχη­μα της αντι­τρο­μο­κρα­τι­κής προ­στα­σί­ας, δί­νει το έναυ­σμα για τη στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση της δη­μόσιας ζω­ής (πρόσφα­τη κή­ρυ­ξη στρα­τιω­τι­κού νόμου και εμ­φάνι­ση τε­θω­ρα­κι­σμένων αρ­μάτων στην καρ­διά του  Πα­ρι­σιού), ανοί­γο­ντας πα­ράλ­λη­λα το δρόμο σε κάθε λο­γής υπερ­βάσεις στο όνο­μα της «πάτα­ξης» της τρο­μο­κρα­τί­ας. Στόχος τους εί­ναι η ακι­νη­το­ποί­η­ση και η κα­τάπνι­ξη κάθε συν­δι­κα­λι­στι­κής δράσης, η πα­ρε­μπόδι­ση και το χτύ­πη­μα ορ­γα­νω­μένων αντι­πο­λε­μι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων που με κάθε βε­βαιότη­τα δη­μιουρ­γεί ένας άδι­κος πόλε­μος, και τέλος η ωμή απα­γόρευ­ση οποιασ­δή­πο­τε αντί­στα­σης στα επι­θε­τι­κά σχέδιά τους.

Πα­ράλ­λη­λα οι νέες πο­λι­τι­κές και ιδε­ο­λο­γι­κές ισορ­ρο­πί­ες που δια­μορ­φώνο­νται στην Ευ­ρώπη με τις άκρως εμπρη­στι­κές ομι­λί­ες και δη­λώσεις των «λαϊκών» και ακρο­δε­ξιών κομ­μάτων κα­τά των ξένων προ­σφύ­γων, επι­τεί­νουν τις δια­θέσεις της ευ­ρω­παϊκής ηγε­σί­ας για ακόμα πα­ρα­πέρα σκλή­ρυν­ση της πο­λι­τι­κής απένα­ντι στο κοι­νω­νι­κό αυ­τό φαι­νόμε­νο. Στην πραγ­μα­τι­κότη­τα, τα θε­μέλια που έχουν το­πο­θε­τη­θεί από την ίδια την Ε.Ε. υψώνουν τε­ράστια τεί­χη απένα­ντι στο με­τα­να­στευ­τι­κό ρεύ­μα, χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας ανοι­χτά και ανε­πι­φύ­λα­κτα τους με­τα­νάστες ανε­πι­θύ­μη­τους εχθρούς, υπεύ­θυ­νους για την αύ­ξη­ση της εγκλη­μα­τι­κότη­τας και της ανερ­γί­ας στα κράτη-μέλη της Ε.Ε, ενώ πα­ράλ­λη­λα με τα πρω­το­φα­νή αστυ­νο­μι­κά μέτρα που λαμ­βάνο­νται ήδη από τις ευ­ρω­παϊκές κυ­βερ­νή­σεις ενι­σχύ­ο­νται τα φαι­νόμε­να ξε­νο­φο­βί­ας, ρα­τσι­σμού και εθνι­κι­σμού.

Για τον εξω­ραϊσμό της Ε.Ε.

Πολ­λές φο­ρές ακού­γο­νται απόψεις για την «Ευ­ρώπη των ερ­γα­ζο­μένων» ή την «Ευ­ρώπη των λα­ών». Αυ­τές οι –θε­ω­ρη­τι­κο­ποι­η­μένες μάλι­στα- αντι­λή­ψεις, προ­ϊ­όντα του πιο αχα­λί­νω­του ρε­φορ­μι­σμού και ποι­κι­λώνυ­μου τρο­τσ­­κι­σμού, απο­τε­λούν την απρο­κάλυ­πτη προ­σπάθεια συν­θη­κο­λόγη­σης της ερ­γα­τι­κής τάξης μπρο­στά στις αντι­λαϊκές-αντερ­γα­τι­κές πρα­κτι­κές της Ε.Ε. Η αψε­γάδια­στη θέση του Β.Ι.Λένιν, πε­τά στο κα­λάθι της Ιστο­ρί­ας τις ψεύ­τι­κες προσ­δο­κί­ες για την «Ευ­ρώπη των λα­ών» και απο­κα­λύ­πτει την ανο­μο­λόγη­τη αλή­θεια, ότι: «…Από τη σκο­πιά των οι­κο­νο­μι­κών συν­θη­κών του Ιμπε­ρια­λι­σμού (…) οι Ενω­μένες Πο­λι­τεί­ες της Ευ­ρώπης, κάτω από τον κα­πι­τα­λι­σμό, εί­ναι εί­τε αδύ­να­τες εί­τε αντι­δρα­στι­κές..».

Κι έτσι εί­ναι, αφού οι «αξί­ες» της δεν εί­ναι άλ­λες από τα κέρ­δη του ευ­ρω­παϊκού μο­νο­πω­λια­κού κε­φα­λαί­ου, τον ερ­γα­σια­κό Με­σαί­ω­να, την κα­τα­στο­λή των λαϊκών δια­δη­λώσε­ων, την κα­τάπνι­ξη κάθε προ­ο­δευ­τι­κής φω­νής, την ωμή δια­στρέβλω­ση της Ιστο­ρί­ας, τους άδι­κους πο­λέμους ενα­ντί­ον ανε­ξαρ­τή­των χω­ρών, τα σι­δε­ρόφρα­κτα τεί­χη κα­τά της προ­σφυ­γιάς, τον αχα­λί­νω­το ρα­τσι­σμό και την ξε­νο­φο­βία. Μία Ε.Ε. που βα­ρύ­νε­ται με τη δη­μιουρ­γία ευ­ρω­στρα­τού, με τις εί­κο­σι τέσ­σε­ρες στρα­τιω­τι­κές απο­στο­λές ανά τον κόσμο, με το βομ­βαρ­δι­σμό της Ο.Δ.Γιου­γκο­σλα­βί­ας, της Συ­ρί­ας, της Λι­βύ­ης. Με τους χι­λιάδες πνιγ­μένους με­τα­νάστες, με τα άθλια στρα­τόπε­δα συ­γκέντρω­σης των προ­σφύ­γων, με το αδιάκο­πο κυ­νή­γι των με­τα­να­στών. Με τα αντι­κομ­μου­νι­στι­κά Μνη­μόνια, την κα­τα­στρο­φή κομ­μου­νι­στι­κών μνη­μεί­ων (πρόσφα­τα την προ­το­μή του Ν.Μπε­λο­γιάν­νη στην Πο­λω­νία), την απα­γόρευ­ση κομ­μου­νι­στι­κών κομ­μάτων. Με το επαί­σχυ­ντο ψή­φι­σμα της 23^ης Αυ­γού­στου (υπο­γρα­φή Συμ­φώνου Μο­λότωφ-Ρί­μπε­ντροπ) σαν πα­νευ­ρω­παϊκής ημέρας μνή­μης για τα «θύ­μα­τα όλων των ολο­κλη­ρω­τι­κών και αυ­ταρ­χι­κών κα­θε­στώτων» και την 9η Μάη (μέρα της Αντι­φα­σι­στι­κής Νί­κης) σαν «ημέρα της Ευ­ρώπης».

Με την αντι­δρα­στι­κή Έκ­θε­ση της Κο­μι­σιόν (22/12/10) με θέμα: «Η μνή­μη των εγκλη­μάτων που δια­πράχθη­καν από τα ολο­κλη­ρω­τι­κά κα­θε­στώτα στην Ευ­ρώπη», όπου κα­λού­νται τα κράτη-μέλη να προ­χω­ρή­σουν σε «θε­σμι­κή» απα­γόρευ­ση κομ­μου­νι­στι­κών συμ­βόλων, κα­θιέρω­ση ως ποι­νι­κού αδι­κή­μα­τος την άρ­νη­ση των εγκλη­μάτων των σο­σια­λι­στι­κών κα­θε­στώτων κ.λπ. Ήδη στις Ουγ­γα­ρία, Τσε­χία, Πο­λω­νία, Εσθο­νία, απα­γο­ρεύ­ο­νται τα κομ­μου­νι­στι­κά σύμ­βο­λα και απο­θε­ώνο­νται οι συ­νερ­γάτες των να­ζί.  Κι όλ’ αυ­τά με την έγκρι­ση των συ­ντη­ρη­τι­κών, σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων κυ­βερ­νή­σε­ων σε συ­νερ­γα­σία με ακρο­δε­ξιές δυ­νάμεις, ενάντια σε κάθε τι προ­ο­δευ­τι­κό, αρι­στε­ρό, κομ­μου­νι­στι­κό, που έκ­φρα­σε τη θέλη­ση των λα­ών να προ­χω­ρή­σουν μπρο­στά, ενάντια στην κα­πι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρότη­τα και το φα­σι­σμό.

Ας μην ανα­ρω­τιόμα­στε λοι­πόν για το ποιος έστρω­σε το δρόμο για τη ρα­γδαία άνο­δο και την ανάπτυ­ξη εθνι­κι­στι­κών, ακρο­δε­ξιών και φα­σι­στι­κών δυ­νάμε­ων.

Τα κάλ­πι­κα δι­λήμ­μα­τα του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που εφάρ­μο­σε τα πιο αντι­λαϊκά, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα μέτρα του τρί­του Μνη­μο­νί­ου και οδή­γη­σε το 67% του λα­ού στα όρια της φτώχειας και της εξα­θλί­ω­σης, προ­τρέπει τώρα για τη δη­μιουρ­γία «προ­ο­δευ­τι­κού με­τώπου ενάντια στον νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό», κα­ταγ­γέλ­λο­ντάς τον σαν την αι­τία της ανόδου της ακρο­δε­ξιάς στην Ε.Ε., «που με­γάλω­σε τις ανι­σότη­τες στην κοι­νω­νία». Ξε­χνά προ­φα­νώς τη μέχρι πρότι­νος συ­νερ­γα­σία του με τους ακρο­δε­ξιούς ΑΝΕΛ, τις κοι­νές εκ­δρο­μές των βου­λευ­τών του με αυ­τούς της να­ζι­στι­κής Χρυ­σής Αυ­γής στο Κα­στε­λόρι­ζο, τις προ­σκλή­σεις των να­ζι­στών εκ­προ­σώπων σε πα­νη­γυ­ρι­κές εκ­δη­λώσεις και γιορ­τα­σμούς, τους ενα­γκα­λι­σμούς υπουρ­γών του με ακρο­δε­ξιούς ιε­ράρ­χες, τη συ­νε­χι­ζόμε­νη για πέμ­πτη χρο­νιά δια­βόη­τη δί­κη τής Χρυ­σής Αυ­γής. Ξε­χνά την επί­σκε­ψη Τσί­πρα σε Ου­κρα­νία και τη συ­νάντη­σή του με τον ακρο­δε­ξιό πρόε­δρο Πο­ρο­σέν­κο, τη συμ­με­το­χή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στα αντι­κομ­μου­νι­στι­κά «βρα­βεία Ζα­χάρωφ»,  τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών που προ­ω­θεί τα συμ­φέρο­ντα του ΝΑ­ΤΟ και της Ε.Ε. κα­τά των λα­ών των Βαλ­κα­νί­ων.

Και τώρα, προ­κει­μένου να ενι­σχύ­σουν τη δύ­να­μή τους στο Ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο, τόσο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­λώντας όλα τα πα­ρακ­μια­κά στε­λέχη της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, όσο και η ΝΔ ψα­ρεύ­ο­ντας στα θο­λά νε­ρά του εθνι­κι­σμού, εκ­φράζουν τις ανη­συ­χί­ες τους για την άνο­δο της ακρο­δε­ξιάς! Τα δύο στη­ρίγ­μα­τα της με­γα­λο­α­στι­κής τάξης, κα­ταγ­γέλ­λουν τις «αντιευ­ρω­παϊκές, αντι­συ­στη­μι­κές δυ­νάμεις που θέλουν τη διάλυ­ση της Ε.Ε. και κα­λούν τους λα­ούς να την εγκα­τα­λεί­ψουν»!

Η «αντι­συ­στη­μι­κή» ακρο­δε­ξιά

Εί­ναι όμως έτσι; Για­τί ναι μεν μια σει­ρά αντι­δρα­στι­κές, ακρο­δε­ξιές δυ­νάμεις εμ­φα­νί­ζο­νται να υπο­στη­ρί­ζουν την έξο­δο από την Ε.Ε. δη­μα­γω­γώντας προ­κει­μένου να υπε­ρα­σπί­σουν τα συμ­φέρο­ντα των κυ­ρί­αρ­χων αντι­δρα­στι­κών δυ­νάμε­ων στις χώρες τους, αλ­λά προς το πα­ρόν, ού­τε ο Όρ­μπαν στην Ουγ­γα­ρία, ού­τε η Λε­πέν στη Γαλ­λία, ού­τε ο Σαλ­βί­νι στην Ιτα­λία, ού­τε ο Κουρτς στην Αυ­στρία, ού­τε και η Εναλ­λα­κτι­κή για τη Γερ­μα­νία (ΑfD), -με­τά και τις εκτι­μή­σεις για πα­γκόσμιο οι­κο­νο­μι­κό κλο­νι­σμό λόγω Brexit- επι­ζη­τούν την έξο­δο από την Ε.Ε., από τη στιγ­μή που οι πο­λι­τι­κές τους ταυ­τί­ζο­νται με αυ­τήν. Άλ­λω­στε, πα­ρά την «άβυσ­σο που χω­ρί­ζει τους προ­ο­δευ­τι­κούς από τους συ­ντη­ρη­τι­κούς» (ομι­λία Τσί­πρα), επί της ου­σί­ας και οι μεν και οι δε απο­δέχο­νται τη βάση όλου αυ­τού του αντι­δρα­στι­κού οι­κο­δο­μή­μα­τος, που τους επι­τρέπει να βγάζουν κοι­νές απο­φάσεις στις Συ­νόδους Κο­ρυ­φής για το Με­τα­να­στευ­τι­κό, για τα οι­κο­νο­μι­κά, για τα ερ­γα­σια­κά, για τις «αξί­ες» της Ε.Ε., κλπ.

Σε ό,τι αφο­ρά τη δή­θεν αντι­συ­στη­μι­κή ακρο­δε­ξιά στη χώρα μας, με όλα τα πα­ρα­κλάδια της, να θυ­μί­ζου­με ότι στην πρόσφα­τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών, απο­σιώπη­σε πα­ντε­λώς το ρόλο των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και του ΝΑ­ΤΟ, ενώ οι ευ­ρω­βου­λευ­τές της Χρυ­σής Αυ­γής στις Βρυ­ξέλ­λες δεν παύ­ουν να εκ­θειάζουν τα «επι­τεύγ­μα­τα» της Ε.Ε. και να μι­λούν για «μια με­τε­ξέλι­ξη βα­σι­ζόμε­νη στην άνο­δο των υγιών πα­τριω­τι­κών δυ­νάμε­ων με στόχο την ορ­θή λει­τουρ­γία της Ένω­σης…»! Αλ­λά μή­πως τα ίδια δεν έκα­ναν και οι προ­κάτο­χοί τους στο ΛΑ.Ο.Σ (Κα­ρα­τζα­φέρης) ψη­φί­ζο­ντας όλους τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς της Ε.Ε. και του ΝΑ­ΤΟ, ή ψη­φί­ζο­ντας και το πρώτο και δεύ­τε­ρο Μνη­μόνιο, όταν συμ­με­τεί­χαν στην κυ­βέρ­νη­ση Πα­πα­δή­μου;

Πού πα­τά η άνο­δος της ακρο­δε­ξιάς

Η πα­γκόσμια κα­πι­τα­λι­στι­κή κρί­ση, ο ασί­γα­στος αντα­γω­νι­σμός των μο­νο­πω­λί­ων, οι άδι­κοι πόλε­μοι για το άρ­παγ­μα των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πη­γών, ο αγώνας για το ξα­να­μοί­ρα­σμα των σφαι­ρών επιρ­ρο­ής, απο­τε­λούν το στή­ριγ­μα για την αντι­δρα­στι­κο­ποί­η­ση του συ­στή­μα­τος. Ωστόσο, η κα­τάρ­ρευ­ση της ΕΣΣΔ και των κα­θε­στώτων των ανα­το­λι­κών χω­ρών, η ψευ­δε­πί­γρα­φη «ιστο­ρία» που γράφε­ται σή­με­ρα από τις εξα­γο­ρα­σμένες πένες του ιμπε­ρια­λι­σμού, κα­τά των τε­ράστιων επι­τευγ­μάτων της επα­νάστα­σης στις σο­σια­λι­στι­κές χώρες και των άξιων ηγε­τών τους, έχουν κυ­ριο­λε­κτι­κά απο­συ­γκρο­τή­σει, αδρα­νο­ποι­ή­σει και αφο­πλί­σει ιδε­ο­λο­γι­κά την ερ­γα­τι­κή τάξη. Πα­ράλ­λη­λα, οι ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες, η ανερ­γία, ο κοι­νω­νι­κός και οι­κο­νο­μι­κός απο­κλει­σμός, η φτώχεια, η πεί­να, η εξα­θλί­ω­ση, η κα­τα­πί­ε­ση και ο φόβος για το αύ­ριο, δια­σπούν την ενότη­τα και την αλ­λη­λεγ­γύη της ερ­γα­τι­κής τάξης.

Όμως για τους φι­λε­λεύ­θε­ρους, τους σο­σιαλ­δη­μο­κράτες, τους νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρους, τους ακρο­δε­ξιούς, ένα πράγ­μα πα­ρα­μένει «κοι­νός τόπος». Η διαιώνι­ση, με νύ­χια και με δόντια, του κα­πι­τα­λι­στι­κού-ιμπε­ρια­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος και ο αντι­κομ­μου­νι­σμός. Για­τί πί­σω από τις πο­λι­τι­κές δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις των επι­μέρους αστι­κών τάξε­ων, που απει­λούν να τι­νάξουν στον αέρα το οι­κο­δόμη­μα της Ε.Ε. όλοι αυ­τοί συμ­φω­νούν στην ισχυ­ρο­ποί­η­ση των μο­νο­πω­λί­ων, την κα­τε­δάφι­ση των ερ­γα­σια­κών σχέσε­ων, τη συρ­ρί­κνω­ση του κοι­νω­νι­κού κράτους, τη συμ­με­το­χή στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς, στην κα­τάπνι­ξη κάθε πραγ­μα­τι­κά προ­ο­δευ­τι­κής φω­νής.

Από την πλευ­ρά της ερ­γα­τι­κής τάξη­ς

Χω­ρίς κα­μιά αμ­φι­βο­λία  ολόκλη­ρο αυ­τό το μόρ­φω­μα της Ε.Ε. απο­τε­λεί έναν επι­κίν­δυ­νο αντι­δρα­στι­κό, ιμπε­ρια­λι­στι­κό σχη­μα­τι­σμό, που από τη φύ­ση του εί­ναι εχθρι­κός απένα­ντι στις δυ­νάμεις της ερ­γα­σί­ας. Κα­τά συ­νέπεια, μία συ­νει­δη­το­ποι­η­μένη ερ­γα­τι­κή τάξη που δρα στην κα­τεύ­θυν­ση των δι­κών της συμ­φε­ρόντων, δεν μπο­ρεί να συν­θη­κο­λο­γή­σει, δεν έχει κα­νένα λόγο να συ­μπο­ρεύ­ε­ται μα­ζί του, έχει χί­λιους λόγους να τον ανα­τρέψει και να προ­χω­ρή­σει στο κτί­σι­μο της δι­κής της κοι­νω­νί­ας, απαλ­λαγ­μένης από την εκ­με­τάλ­λευ­ση.

Για­τί για τους λα­ούς της Ευ­ρώπης, για τον ελ­λη­νι­κό λαό, για τους δη­μο­κράτες, προ­ο­δευ­τι­κούς και κομ­μου­νι­στές, οι συ­νε­χείς «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» της Ε.Ε., απο­τε­λούν απα­ξί­ω­ση των βα­σι­κών κα­τα­κτή­σε­ων της ερ­γα­τι­κής τάξης και πα­ράλ­λη­λα θω­ρα­κί­ζουν τον αντι­δρα­στι­κό πυ­ρή­να του μο­νο­πω­λια­κού κε­φα­λαί­ου.

Προ­βάλ­λει κα­τά συ­νέπεια σαν βα­σι­κό ζή­τη­μα το ξε­σκέπα­σμα της αντι­δρα­στι­κής προ­πα­γάν­δας και οι αντι­δρα­στι­κές θε­ω­ρί­ες γύ­ρω από τις «αξί­ες» της Ε.Ε. που απο­τε­λούν μο­χλούς ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής χει­ρα­γώγη­σης, εν­σω­μάτω­σης και εξα­πάτη­σης των μα­ζών. Προ­βάλ­λει η ανάγκη της αντί­στα­σης και του αγώνα ενάντια στην αστι­κή τάξη, τον ιμπε­ρια­λι­σμό και την ανερ­χόμε­νη ακρο­δε­ξιά, απότο­κο των αντι­δρα­στι­κών Συν­θη­κών της. Προ­βάλ­λει η ανάγκη αντι­πα­ράθε­σης με τα θο­λά ιδε­ο­λο­γή­μα­τα πε­ρί «απο­δέσμευ­σης – Ναι στην Ελ­λάδα και την Ευ­ρώπη του σο­σια­λι­σμού», πε­ρί «απει­θαρ­χί­ας και ανυ­πα­κο­ής» που πλα­σάρο­νται από το ΚΚΕ και τη ρε­φορ­μι­στι­κή Αρι­στε­ρά. Προ­βάλ­λει η ανάγκη της πιο πλα­τειάς κι­νη­το­ποί­η­σης των λαϊκών, ερ­γα­τι­κών δυ­νάμε­ων. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση κα­λού­νται οι λα­οί της Ευ­ρώπης να αντι­πα­λέψουν και να ανα­τρέψουν τις αντι­δρα­στι­κές επι­λο­γές της Ε.Ε. μα­ζί με όλο το αντι­λαϊκό οπλο­στάσιο της τρο­μο­κρα­τί­ας, της ξε­νο­φο­βί­ας, του ρα­τσι­σμού, του φα­σι­σμού.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος

Δείτε και αυτό: