- 1964, Βιετνάμ: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εξαπολύει τη γενοκτονία του Βιετνάμ. Έστειλαν 1.600.000 στρατιώτες. Στη διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης ο πόλεμος εξαπλώνεται σ’ όλες τις χώρες της Ινδοκίνας (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη).
Ήταν στις 2 Μαρτίου του 1965 που ξεκίνησαν οι μαζικότεροι αεροπορικοί βομβαρδισμοί πάνω στη γη. Ήταν οι ανελέητοι βομβαρδισμοί των αμερικανών ενάντια στον αδούλωτο λαό του Βιετνάμ… Σε εκείνο τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο οι βόμβες και τα εκρηκτικά που έριξαν οι αμερικανοί, ήταν περισσότερα από όσα έπεσαν στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (1941-1945), απο όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές!
Σύμφωνα με στοιχεία από διάφορες πηγές, οι βομβαρδισμοί της 2ας Μαρτίου 1965 είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο από 58-182 χιλ. κατοίκων του Βιετνάμ!
Είναι γνωστή η φράση του Αμερικανού πτεράρχου, Κέρτις Λαμέα, που υποσχέθηκε να βομβαρδίσει τόσο που να γυρίσει το Βιετνάμ πίσω στη λίθινη εποχή!
Πράγματι, με τα βαριά βομβαρδιστικά Β-52, διέλυσαν τις υποδομές της χώρας. Σιδηροδρομικούς σταθμούς, δρόμους, δημόσια κτήρια και βέβαια τον πρώτο υδροηλεκτρικό σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας που κατασκευάστηκε στο Βιετνάμ με τη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης. Βομβάρδισαν όλες τις μεγάλες πόλεις μαζί και το Ανόι…Εξαφάνισαν από προσώπου γης ολόκληρα χωριά. Βομβάρδιζαν φυτείες με ρύζι για να μην έχουν οι άνθρωποι τί να φάνε! Είναι γνωστός ο στίχος του τραγουδιού: Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι, στη Σαϊγκόν δε μπόραγες να ζήσεις…
Ωστόσο, μετά τους βομβαρδισμούς, μόλις τόλμησαν να κάνουν την επίγεια επέμβαση, έπεσαν πάνω στις πολύμηνες βροχές, στις λάσπες και στους αντάρτες οι οποίοι ξεφύτρωναν άγνωστο από που, με ένα όπλο στο χέρι. Οι ίδιες οι αμερικανικές πηγές κάνουν λόγο για 60 χιλ. άνδρες τους που σκοτώθηκαν ή καταγράφηκαν ως αγνοούμενοι.
Τι απέμεινε λοιπόν στο βιετναμέζικο λαό και στο κομμουνιστικό κόμμα που καθοδηγούσε τις αντιστάσεις του; Μόνο το αντάρτικο. Και το έφεραν σε πέρας με επιτυχία. Έξω από τη Σαϊγκόν π.χ. κατασκεύασαν τις δαιδαλώδεις υπόγειες στοές, μια ολόκληρη υπόγεια πόλη που την ονόμασαν «Σιδηρούν τρίγωνο». Από εκεί έβγαιναν μέσα και πίσω από τις τάξεις των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής και τους έκαναν τεράστιες ζημιές. Είχαν γεμίσει τα τούνελ αυτά με έντομα και δηλητηριώδη φίδια και οι «ανίκητοι» αμερικανοί κομάντος, παρά τις επανειλλημένες προσπάθειες δεν μπορούσαν να τους αναγκάσουν να βγουν στην επιφάνεια.
Για τους μεγαλύτερους σε ηλικία Έλληνες είναι γνωστές οι αντιπολεμικές κινητοποιήσεις που γινόταν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Χο Τσι Μιν και οι αντάρτες του έγιναν σύμβολο του αγώνα ενάντια στον κατακτητή. Το Χόλιγουντ γύρισε πλειάδα κινηματογραφικών ταινιών όπου παρουσίαζε τον «ηρωικό» αγώνα των αμερικανών κατακτητών και την «απανθρωπιά» των ντόπιων που δεν υποχωρούσαν με τίποτα, παρά την πείνα, τους βιασμούς, τα βασανιστήρια, τις βόμβες ναπαλμ κ.α.
Ο Χο Τσι Μινχ ήταν ο βασικός ηγέτης της ανεξαρτησίας του Βιετνάμ, που έγινε σύνθημα στα στόματα χιλιάδων διαδηλωτών ιδίως κατά τη δεκαετία του ’60, την εποχή των αντιπολεμικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο. Τόπος καταγωγής του ήταν το χωριό Κιμ Λιεν, ενώ ο πατέρας του ήταν Κινέζος δημόσιος υπάλληλος που είχε χάσει τη θέση του λόγω της αντιαποικιακής του δράσης. Σε ηλικία 10 ετών έμεινε ορφανός από μητέρα, ενώ το αποφοίτησε από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δίδαξε σε σχολεία του Νταν Τιετ και της Σαϊγκόν βιετναμέζικη γλώσσα και ιστορία. Το 1911 ξεκίνησε να εργάζεται σε γαλλικά καράβια, ενώ το διάστημα του Α’ Παγκοσμίου πολέμου το πέρασε στο Λονδίνο.
Αργότερα, από το 1917 ως το 1920 έζησε στο Παρίσι, όπου ήλθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες. Μάλιστα το 1920 υπήρξε συνιδρυτής του ΚΚ Γαλλίας. Εξέδιδε εφημερίδα με τίτλο “Le paria”, όπου κατήγγειλε τη βία των Βρετανών και Γάλλων αποικιοκρατών. Το 1920 πήγε στη Μόσχα όπου συμμετείχε στο 5ο συνέδριο της Κομμουνιστικής διεθνούς και σπούδασε πολιτική θεωρία στο πανεπιστήμιο της πόλης. Το 1924 βρέθηκε στη νότιο Κίνα όπου ίδρυσε βιετναμέζικη οργάνωση νεολαίας με τίτλο Thanh Nien. Μετά την απέλασή του από την Κίνα βρέθηκε με διάφορους ενδιάμεσους σταθμούς στο Σιάμ (σημερινή Ταϊλάνδη), όπου ήταν αντιπρόσωπος της ΚΔ για τη νοτιανατολική Ασία, ενώ το Φλεβάρη του 1930 συμμετείχε στην ίδρυση του κομμουνιστικού κόμματος Ινδοκίνας.
Μετά την βιετναμέζικη εξέγερση κατά των Γάλλων το καλοκαίρι του 1930 καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από τις γαλλικές αρχές, ενώ το 1931-32 φυλακίστηκε στο υπό βρετανική διοίκηση Χονγκ-Κονγκ όπου αρρώστησε από φυματίωση. Το 1934-1938 έζησε ξανά στην Κίνα, ερχόμενος σε επαφή και με τον Μάο-Τσε Τουνγκ. Μετά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, το 1941 επέστρεψε μετά από 30 χρόνια στην πατρίδα του, ιδρύοντας το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Βιετ Μινχ, καλώντας σε εξέγερση, ενώ την εποχή αυτή λαμβάνει και το ψευδώνυμό του Χο Τσι Μινχ (Χο, αυτός που διαφωτίζει) Το 1942 συνελήφθη εκ νέου στην Κίνα, περνώντας 18 μήνες στη φυλακή, όπου έγραψε το περίφημο ημερολόγιό του. Μετά την αποφυλάκισή του συνέχισε τον αγώνα του κατά της ιαπωνικής κατοχής.
e-prologos.gr
