“Να μη λυγάς, αυτ΄ είν᾿ όλο.
Δεν είναι άλλη συμβουλή..”
Ζω στη φεγγοβολή
που προχωράει
ολόγιομα τα χέρια μου
με πόθους
κι ο κόσμος είναι όμορφος πολύ
μοσκοβολάει.
Τα μάτια μου λιμπίστηκαν
τα δέντρα
τα δέντρα που γιόμισαν ελπίδες
και ντύθηκαν την πράσινη στολὴ
το λιόχαρο δρομάκι προχωράει
σ᾿ ολόδροσο χαλί
κι απ᾿ το φεγγίτη με καλεί
στις πράσινες νησίδες.
Κι ούτε μυρίζομαι τα φάρμακα
τ᾿ αναρρωτήριο πια δε βρωμάει
-θ᾿ ανοίξουν τα γαρούφαλα
η ώρα η καλή-.
Τι τάχα αν είσαι φυλακή;
Να μη λυγάς!
αυτό είν᾿ όλο.
Δεν είναι άλλη συμβουλή..
Ναζίμ Χικμέτ 1948
e-prologos.gr
