Μετεκλογικά πολλά ακούμε και βλέπουμε π.χ. για τις αιτίες της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν είχε, όπως λέει, συνειδητοποιήσει πόσο είχε κουραστεί ο λαός από τα μέτρα στραγγαλισμού των στοιχειωδών δικαιωμάτων του. Βλέπουμε κόμματα του σωλήνα να διαλύονται, (Ποτάμι), κόμματα φορτωμένα με χιλιάδες αμαρτίες να παριστάνουν πως μόλις έσκασαν απ’ τ’ αυγό για να μας σώσουν (Πασοκοκινάλ) και βέβαια τη ΝΔ, το πιο αντιδραστικό αντιλαϊκό αστικό κόμμα, να διεκδικεί την αποκλειστικότητα της σωτηρίας μας. Ανάμεσα σ’ όλα το ΚΚΕ που στις Αυτοδιοικητικές εκλογές από τους 5 δήμους που είχε έχασε τους 4 και όλοι του φταίνε, όλοι συσπειρώθηκαν εναντίον του, όπως λέει, ειδικά στο δήμο της Ικαρίας που έχασε με 726 ψήφους διαφορά από τον πρώτο. Στις προηγούμενες εκλογές κέρδισε το δήμο με 100 ψήφους διαφορά. Αυτά τα 5 χρόνια κατάφερε να μεγαλώσει τη διαφορά προς όφελος του αντιπάλου του πάνω από 600 ψήφους, όσο να πεις θέλει μια αυξημένη προσπάθεια για να χάσεις ακόμα και παραδοσιακούς δικούς σου ψηφοφόρους και πολύ στρουθοκαμηλισμό για να ψάχνεις μόνο αλλού τις αιτίες.
Πριν αναφέρουμε εν συντομία μερικές από τις αιτίες να πούμε ότι: όπως ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του ξελάσπωσε, αθώωσε την πολιτική του πιο αντιδραστικού εκφραστή του κεφαλαίου, τη δεξιά, έτσι και σε επίπεδο δημοτικής αρχής το ΚΚΕ στην Ικαρία δεν είχε τίποτα καλύτερο να επιδείξει, ειδικά στο επίπεδο της αλαζονείας, από τον αντίπαλό του που στήριξαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές συγγενικές δυνάμεις. Να πούμε βέβαια ότι και το ψηφοδέλτιο της Λ.Σ. είχε απ’ όλα, από δεξιούς μέχρι «ανεξάρτητους». Στις ομιλίες τους οι 4 αντίπαλοι υποψήφιοι σχεδόν δεν χρειάστηκε να κάνουν αντιπολίτευση στο έργο της δημοτικής αρχής, την είχε κάνει το ίδιο το ΚΚΕ στον εαυτό του, αυτά τα χρόνια που διοικούσε το δήμο. Εκτός αυτού σαν αντιπολίτευση τα προηγούμενα χρόνια οι δύο κύριες παρατάξεις (ΠΑΕ, ΑΣΠΙ), ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Τι να έλεγαν.
Γνωρίζουμε πολύ καλά, με βάση τις απανωτές αλλαγές, (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης), ότι οι κυβερνήσεις διέλυσαν τους δήμους και τις κοινότητες κι έφτιαξαν δήμους μαμούθ, μακρύ χέρι της κεντρικής εξουσίας, τέτοιους που περνάν και φεύγουν οι δήμαρχοι χωρίς να τους γνωρίσουν. Επέβαλλαν συνεχείς περικοπές στη χρηματοδότηση την ίδια ώρα που τους μεταφέρουν αρμοδιότητες κ.α. Αυτοί οι δήμοι χρειάζονται μια δημοτική αρχή να ενώνει όλους τους δημότες σ’ ένα διαρκή αγώνα διεκδίκησης από την κεντρική εξουσία, για όλα τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Θα σταθούμε σ’ αυτά που θα μπορούσε ο δήμος να κάνει ή να διεκδικεί μέσα από ενωτικούς αγώνες, κι όχι από «χαρτούρα» ή από μοναχικές συνάξεις.
Η συνολική εικόνα του νησιού μιλάει από μόνη της: 1) πόσιμο νερό από γεωτρήσεις, συχνά με χρώμα, με οσμή, με γεύση, ό,τι χειρότερο για την υγεία. Χωριά δεν έχουν νερό το καλοκαίρι την ίδια ώρα που ολοχρονίς τρέχουν νερά στη θάλασσα (Νέλια, Λευκάδα, Αυγολιμή..) 2) Σε όλο το νησί χωματερές αυτοκινήτων, οικιακών συσκευών, μπάζα παντού, τόνοι κομματιασμένης ασφάλτου ρίχνονται στη θάλασσα, τα σκουπίδια μόνιμα ξεχειλίζουν από τους κάδους, οι χωματερές στα όριά τους, ο ΧΥΤΥ στα… σχέδια. 3) Ίσως είναι ο μόνος δήμος που δεν έχει συγκοινωνία. 4) Σχολικές αίθουσες εδώ και χρόνια στεγάζονται σε προκάτ, παραδίπλα σχολικά κτήρια άδεια. Χρόνια η αποχέτευση στο κτήριο γυμνασίου – λυκείου έχει σοβαρό πρόβλημα. «Το βρήκαμε» απαντούσαν στο ΔΣ. Το βρήκαν και 5 χρόνια υπάρχει ακόμα! 5) Το κεντρικό οδικό δίκτυο από τα χειρότερα και πιο επικίνδυνα. 6) Υπάρχουν χωριά που είναι χρόνια σε εμπάργκο γιατί τόλμησαν να αγωνιστούν για να σταματήσει ο δήμος να καίει τα σκουπίδια μπροστά τους. Για 50 χρόνια δέχονταν τα σκουπίδια του Δήμου! 7)Το αποχετευτικό, ειδικά στην πρωτεύουσα είναι χρόνια στα σχέδια, όμως έχει γίνει μαρίνα για τα σκάφη αναψυχής. Περιμένουν κι εκεί την … ανάπτυξη. 8) Να μη σου τύχει όταν οδηγείς, ειδικά νύχτα, να πέσεις πάνω στα αποίμενα ζώα που κυκλοφορούν παντού και σε στείλουν, στην καλύτερη, στο Νοσοκομείο.
Η Λ.Σ. ή όπως θέλουν, το ΚΚΕ, στάθηκε απέναντι στους παρατεταμένους και πρωτοφανείς σε ένταση και έκταση αγώνες των Ικαριωτών για να μην κλείσει το νοσοκομείο του νησιού. Καλούσε τα μέλη του σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις, όπως κάνει εδώ και δεκαετίες σε όλους τους αγώνες που ξεσπούν. Όμως σαν εξουσία έδειξε τα όριά της στη μεγάλη απεργία των συμβασιούχων στους Δήμους το 2017. Η ίδια η δημοτική αρχή προχώρησε σε ανοιχτή απεργοσπασία στα ιαματικά λουτρά, στρέφοντας στην ουσία τους λουόμενους ενάντια στους απεργούς, λέγοντας στη συνέλευση των εργαζομένων και στις διαμαρτυρίες τους για τη στάση της: «είναι και κάτι γεροντάκια που δεν το φυσάνε το χρήμα», τόσο…. ταξικά. Στο θέμα του Γηροκομείου, το ΚΚΕ στάθηκε με πάθος απέναντι στον 11χρονο αγώνα εκατοντάδων Ικαριωτών που το κρατάνε ανοιχτό, στολίζοντάς τους με απίστευτες συκοφαντίες. Ποτέ δεν στήριξε αυτό τον αγώνα και το αποκορύφωμα, στις εργασίες που αναγκάστηκε να κάνει για να βγάλει άδεια λειτουργίας, οι οποίες θα κρατούσαν το πολύ ένα μήνα και τις οποίες χρηματοδοτούν οι ομογενείς της Αμερικής, έβγαλε όλη του την εμπάθεια. Μετέτρεψε επί 8 μήνες μέσα στο χειμώνα τους χώρους που ζουν οι ηλικιωμένοι σε εργοτάξιο!

Το ΚΚΕ λέει ότι έχασε το δήμο γιατί συνασπίστηκαν όλοι ενάντιά του, παρότι και στη διοίκηση χρόνια τώρα και μάλιστα σε πρώτη θέση έχει δεξιούς. Δεν ξεχνάμε την σχέση με τον Καμμένο που πριν χρόνια, πριν τον εναγκαλιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ,(ήταν τότε στη ΝΔ), βγήκε στα ΜΜΕ να υποστηρίξει στην Ικαρία τη ΛΣ και έγινε άνω κάτω με τους ντόπιους δεξιούς που ακύρωσαν τη συνάντηση που είχε τότε με τον τωρινό δήμαρχο.
Αναφέρθηκαν ελάχιστα απ’ αυτά που εμείς θεωρούμε αιτίες, για δημοτικές αρχές που τολμούν να αυτοαποκαλούνται κομμουνιστικές. Όμως ξέρουμε ότι σε όλη τη χώρα χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ είναι εκεί και αγωνίζονται με τον μοναχικό και διασπαστικό τρόπο που τους έχει επιβάλει η λαθεμένη γραμμή του κόμματος αυτού, μακριά από τους χιλιάδες εργαζόμενους, χωρίς ακόμα να συνειδητοποιούν ότι αυτή η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με τους αγώνες και την ιστορία της αριστεράς. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η λάσπη, η συκοφαντία, η μόνιμη απάντηση «αυτός είναι αντιΚΚΕ», η αποφυγή κάθε συζήτησης, ότι αυτά δεν πείθουν κανέναν. Εμείς λέμε σ’ αυτούς τους χιλιάδες αγωνιστές να σπάσουν τη γραμμή της διάσπασης των εργαζομένων, που έβαλε κυριολεκτικά πλάτη στις πιο άγριες κυβερνητικές πολιτικές των μνημονίων και της πιο σκληρής υποδούλωσης της χώρας, μέχρι τον πιο μικρό Δήμο. Να πάρουν θέση απέναντι στα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής, να μάθουν να ενώνονται με τον διπλανό τους σε κάθε χώρο εργασίας, μέσα στα σωματεία, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για ενωτικούς, μαζικούς, αποτελεσματικούς αγώνες. Να δουν δηλαδή ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες που, όπως τις βιώσαμε π.χ. στην Ικαρία, αναδείχνουν στο Δήμο συντηρητικές δυνάμεις, που όπως έκανε και το ΚΚΕ εδώ και χρόνια, θα μας πουν πως «δεν είναι παρέα» και πως είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τους νόμους και τις διατάξεις που πάνε τη ζωή μας όλο και πιο πίσω. Μόνο που τους νόμους για τις χωματερές, την αποίμενη κτηνοτροφία, την ασφάλεια του πόσιμου νερού κ.ά. χρόνια τώρα τους αγνόησαν όλοι μαζί.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος