Όταν τα έργα τέχνης είναι οι άνθρωποι.

Όταν το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης συγκεντρώνει πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων της Καρόλα Ράκετε για τα αληθινά έργα τέχνης. Τους ανθρώπους.

Επειδή καλά το ξέρεις, δεν είναι η καπετάνισσα που θα σωθεί, είναι η προσφυγιά που θα σωθεί.

Τούτο το ένα εκατομμύριο έχει πάνω του γραμμένα όλα τα ονόματα κείνων που δεν τα κατάφεραν, που πνίγηκαν, δεν έφτασαν.

Έχει το όνομα της Βαλέρια-Άντζι, του Όσκαρ, του Αλάν ή Αϋλάν. Έχει πάνω του έναν Μοχάμεντ, έναν Μοχάμετ, μια Φατιμά, μια Ναζάχ, έναν Αμπντουλάχ.

Κείνο το ένα εκατομμύριο έχει πάνω του κείνους που κομματιάστηκαν από τις μπόμπες στις πλατείες και κείνους που βασανίστηκαν. Έχει πάνω του παιδιά της Αφρικής, του Ιράκ, του Αφγανιστάν και της Συρίας, της Παλαιστίνης. Έχει πάνω του όλη την Υεμένη. Έχει πάνω του αναμονές για άσυλο. Δεν είναι απλά η Καρόλα που θα σωθεί, είναι οι κατατρεγμένοι που έβαλε στο καράβι της που θα σωθούν. Είναι ένας, δυο, τρεις, σαράντα-δυό. Τα έργα τέχνης που πρέπει να σωθούν με κάθε τρόπο. Η Άισε κι ο Αλί. Ο πρόσφυγας.

Η Καρόλα Ράκετε δήλωσε πως δεν μετανιώνει που μετέφερε 42 εξαντλημένους και απελπισμένους ανθρώπους στο έδαφος της Λαμπεντούζα. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε. Ήταν οι άνθρωποι πολύτιμοι. Ήταν τα έργα τέχνης. Οι δικές μας Notre-Dame.

Γιάννα Κουκά (fb)