Στο περιβόητο διάγγελμά του «ένα μήνα από την έναρξη των πυρκαγιών» στις 12 Αυγούστου, ο «πετυχημένος» υπουργός δημόσιας τάξης, Μ. Χρυσοχοΐδης, επικαλέστηκε ως αποδεικτικό στοιχείο της επιχειρησιακής ικανότητας και ετοιμότητας του νέου «επιτελικού» κρατικού μηχανισμού της Δεξιάς, τον… φετινό διπλάσιο αριθμό τους (1302 έναντι 700 το καλοκαίρι του 2018).
Η παραπάνω «επίσημη» ομολογία αρκεί για να αποκαλυφθεί η πραγματικότητα της γύμνιας, της ανεπάρκειας, της προχειρότητας και της ανυπαρξίας στοιχειώδους συντονισμού μεταξύ των κρατικών αρχών που χαρακτηρίζει τα πεπραγμένα (και) της σημερινής διακυβέρνησης Μητσοτάκη, ως απαραίτητο συνοδευτικό της διαχρονικής αντιλαϊκής «εμπρηστικής » πολιτικής υπό ή και μη χρηματοδότησης της δασοπροστασίας – δασοπυρόσβεσης με αποτέλεσμα τις χτυπητές ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές, επίγεια και εναέρια μέσα, ακόμα και σε ατομικό εξοπλισμό.
Τα όσα επακολούθησαν (με την πολυήμερη πυρκαγιά στην Εύβοια να αποτελεί κερασάκι στην τούρτα αφού μετέτρεψε σε κρανίου τόπο 25.000 στρέμματα -μεταξύ αυτών και την «υψηλού βαθμού προστασίας» έκταση NATURA- συνεχίζοντας το καταστροφικό έργο της περυσινής φωτιάς στην ίδια περιοχή που κατέκαψε 12.000 στρέμματα πευκοδάσους) εξέθεσαν ακόμα περισσότερο το φανφαρόνο υπουργό, που έβλεπε διαστρέφοντας την κοινή λογική «πανστρατιές που αντιμετωπίζουν τις πυρκαγιές»…
Τη σκυτάλη εξωραϊσμού της θλιβερής πραγματικότητας πήρε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ο οποίος αφού διέκοψε… εκών άκων τις διακοπές του, εστίασε στις «εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες», επαναλαμβάνοντας όπως και το επιτελείο του μονότονα, (με προφανή υπονοούμενα προς το ΣΥΡΙΖΑ), ότι «δε θρηνήσαμε θύματα».
Κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, παρέπεμψε στη συνδρομή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, ως «απόδειξη της ανάγκης να υπάρχει περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και στα ζητήματα της πολιτικής προστασίας».
Στα πλαίσια της «επικοινωνιακής διαχείρισης της κρίσης» εκ μέρους της ΝΔ εντάσσεται εξάλλου και η παρουσία του Μητσοτάκη στο «γνωστό» οικόπεδο στο Μάτι για να διακηρύξει την επιστροφή στην κανονικότητα που σήμανε …το πέρας των εργασιών τής απομάκρυνσης της καύσιμης ύλης που είχε μεταφερθεί εκεί μετά την περυσινή τραγωδία, από ιδιωτικές εταιρείες στα πλαίσια του «κοινωνικού εταιρισμού».
Η νέα κυβέρνηση είχε προλάβει ωστόσο να δώσει δείγματα της πληθωρικής δημαγωγίας της ήδη την επαύριον της «θεομηνίας» στη Χαλκιδική. Οι εφτά νεκροί, οι εκατοντάδες τραυματίες και οι εκτεταμένες καταστροφές σε κατοικίες, καταστήματα και καλλιέργειες, στις υποδομές στο οδικό, ηλεκτρικό και τηλεπικοινωνιακό δίκτυο κουρέλιασαν γρήγορα τις γαλάζιες μεγαλοστομίες περί «ετοιμότητας» του κρατικού μηχανισμού.
Η ΝΔ , και όχι μόνο μίλησε τότε «για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής», εγκαλώντας μάλιστα τους πολίτες (κυβερνητικός εκπρόσωπος Πέτσας) «γιατί ενώ είχαν ληφθεί έγκαιρα όλα τα μέτρα…δεν έδωσαν ενδεχομένως τη σημασία που έπρεπε στις προειδοποιήσεις».
Στο όνομα του δημοσιονομικού κόστους που καθιστά «αντιαναπτυξιακές» τις δημόσιες κοινωνικές δαπάνες, μεταξύ άλλων και αυτές για την αντιπλημμυρική, την αντιπυρική προστασία, καλλιεργείται η λογική της «ατομικής ευθύνης».
Όπως κυνικά το διατύπωσε ο Πέτσας «πρέπει οι πολίτες να αποκτήσουν μεγαλύτερη εξοικείωση με τα ζητήματα της πολιτικής προστασίας, ώστε να είναι ενήμεροι και να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας».

πηγή: Λαϊκός Δρόμος