«Η σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης». Αυτός είναι ο τίτλος του κατάπτυστου ψηφίσματος που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 19 του Σεπτέμβρη, με ψήφους 535 υπέρ, 66 κατά και 52 λευκά. Πρόκειται για ένα κείμενο με αισχρό περιεχόμενο, με πολυάριθμες αναφορές στα «εγκλήματα του ναζισμού, του κομμουνισμού και άλλων δικτατορικών καθεστώτων», στο στόχαστρο του οποίου δεν μπαίνει, στην πραγματικότητα, το τέρας του ναζισμού αλλά αποκλειστικά το κομμουνιστικό κίνημα και η κομμουνιστική ιδεολογία. Από τις πρώτες κιόλας γραμμές, γίνεται αντιληπτό ότι οι κυρίαρχοι αντιδραστικοί κύκλοι της ΕΕ, οι εμπνευστές αυτού του ψηφίσματος, αυτοί που αυτοχρίζονται ως θεματοφύλακες της ευρωπαϊκής μνήμης, επιθυμούν λυσσαλέα να εξασφαλίσουν επί της ουσίας την ευρωπαϊκή λήθη για να σκιαγραφήσουν ένα ζοφερό μέλλον για τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου. Με μία λίστα, στην οποία αραδιάζονται «ιστορικά τεκμηριωμένες» διαπιστώσεις, οι εισηγητές του κειμένου καταλήγουν σε μία σειρά μέτρων που πρέπει να ληφθούν από τις χώρες της ΕΕ για την υποτιθέμενη διαφύλαξη της ιστορικής αλήθειας και τη, μεταξύ άλλων, «διασφάλιση» της δημοκρατίας, της ελευθερίας, του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων κοκ.

Αλλά ας δούμε τα πράγματα με μια πιο συγκεκριμένη ματιά. Όσον αφορά στις ιστορικές αναφορές, διαβάζουμε: «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο… λαμβάνοντας υπόψη ότι πριν από 80 χρόνια, στις 23 Αυγούστου 1939, η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση και η ναζιστική Γερμανία υπέγραψαν Συνθήκη μη επιθέσεως, γνωστή ως Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, και τα μυστικά πρωτόκολλά της, με αποτέλεσμα να χωριστούν η Ευρώπη και τα εδάφη ανεξάρτητων κρατών μεταξύ των δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων και να συνασπισθούν σε σφαίρες επιρροής, γεγονός που άνοιξε τον δρόμο για το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου… λαμβάνοντας υπόψη ότι ως άμεση συνέπεια του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, το οποίο ακολούθησε η Συνθήκη Ναζί-Σοβιετικών για τα σύνορα και τη φιλία μεταξύ των δύο καθεστώτων, της 28ης Σεπτεμβρίου 1939, η Πολωνική Δημοκρατία ήταν η πρώτη που δέχτηκε εισβολή… τονίζει ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο πιο καταστροφικός πόλεμος στην ιστορία της Ευρώπης, ξεκίνησε ως άμεσο αποτέλεσμα της διαβόητης Συνθήκης μη επιθέσεως της 23ης Αυγούστου 1939 μεταξύ Ναζί και Σοβιετικών, γνωστής επίσης ως σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, και των μυστικών πρωτοκόλλων της, βάσει των οποίων δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα που είχαν ως κοινό στόχο να κατακτήσουν τον κόσμο διαίρεσαν την Ευρώπη σε δύο σφαίρες επιρροής…».

Μάλιστα… Η ιστορία «έβγαλε βρώμα» λοιπόν; Όχι! Η βρώμα και η δυσωδία αναβλύζουν από τα χνώτα των ιμπεριαλιστών και των αντιδραστικών τους εντεταλμένων, οι οποίοι πασχίζουν χρόνια τώρα να σβήσουν από τη μνήμη των λαών τα σπουδαία επιτεύγματα, τις μεγάλες νίκες και τις αναρίθμητες θυσίες του κομμουνιστικού και προοδευτικού κινήματος στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Τα γεγονότα όμως είναι πεισματάρικα και μαρτυρούν την αλήθεια. Και η αλήθεια δεν είναι ότι η αιτία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ ούτε ότι το εν λόγω Σύμφωνο αφορούσε τα «σύνορα» και τη «φιλία» μεταξύ των δύο καθεστώτων. Η αλήθεια είναι ότι οι αιτίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τα αδηφάγα συμφέροντα του χρηματιστικού κεφαλαίου, ήταν η ακόρεστη επιθυμία του γερμανικού ιμπεριαλισμού να καταπιεί χώρες και λαούς. Και αποτελεί περισσή υποκρισία το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι του γερμανικού και του γαλλικού ιμπεριαλισμού σήμερα «ανατριχιάζουν» με τις καταστροφικές συνέπειες που είχε για την ανθρωπότητα ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και «εξαντλούν» την ευαισθησία τους μέχρι εκείνο το σημείο, την ίδια στιγμή που η υπογραφή τους μπαίνει, είτε φανερά είτε συγκεκαλυμμένα, σε αναρίθμητους κατακτητικούς πολέμους στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και αλλού. Αυτοί λοιπόν, που με θράσος εξισώνουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν τότε, ενώ ταυτόχρονα υψώνουν σιδερόφρακτα τείχη και καταστέλλουν μέχρι θανάτου την προσφυγιά, που γεννούν οι επεμβάσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, στις οποίες εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα.

Σχετικά με το περιβόητο Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, οφείλουμε να σημειώσουμε τα εξής: Πρώτον, για τη Σοβιετική Ένωση το Σύμφωνο αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία ευκαιρία να εξασφαλίσει χρόνο και να προετοιμαστεί υλικά και στρατιωτικά για τον πόλεμο που ήταν προ των πυλών. Αποτελούν, λοιπόν, ύβρη οι ισχυρισμοί περί «φιλίας» μεταξύ φασιστικής Γερμανίας και ΕΣΣΔ, όταν 20.000.000 Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου. Δεύτερον, αυτοί οι «φωστήρες» της ιστορίας κρύβουν επιμελώς τα ιστορικά γεγονότα πριν από την υπογραφή του Συμφώνου μη επίθεσης, που συνοψίζονται στις επανειλημμένες, χωρίς ανταπόκριση, προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης για συγκρότηση στρατιωτικών συμφωνιών με τις άλλες δυνάμεις εναντίον του Χίτλερ καθώς και στη Συμφωνία του Μονάχου μεταξύ Γερμανίας από τη μία και Αγγλίας και Γαλλίας από την άλλη, που προέβλεπε την παράδοση της Δ. Τσεχοσλοβακίας στους φασίστες και τελικά τον διαμελισμό της. Στόχος της εν λόγω Συμφωνίας από την πλευρά των «Συμμάχων» ήταν η, μέσω της ενίσχυσης του Χίτλερ, παρεμπόδιση της εξάπλωσης της σοβιετικής επιρροής και των επαναστατικών ιδεών των κομμουνιστών προς τη Δύση.

Συνεχίζοντας παρακάτω, διαβάζουμε: «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο… λαμβάνοντας υπόψη ότι… η ναζιστική τυραννία… οδήγησε… στην επέκταση των ολοκληρωτικών και αντιδημοκρατικών κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη… λαμβάνοντας υπόψη ότι η μνήμη για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων και η αναγνώριση και συνειδητοποίηση της κοινής ευρωπαϊκής κληρονομιάς των εγκλημάτων που διέπραξαν οι κομμουνιστικές, ναζιστική, και λοιπές δικτατορίες… λαμβάνοντας υπόψη ότι η μνήμη για τα θύματα των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων και η αναγνώριση και συνειδητοποίηση της κοινής ευρωπαϊκής κληρονομιάς των εγκλημάτων που διέπραξαν η σταλινική, η ναζιστική και οι λοιπές δικτατορίες… υπενθυμίζει ότι το ναζιστικό και το κομμουνιστικό καθεστώς διέπραξαν μαζικούς φόνους… ζητεί μια κοινή κουλτούρα μνήμης που να απορρίπτει τα εγκλήματα των φασιστικών, σταλινικών και λοιπών ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων του παρελθόντος…». Οι συντάκτες του ψηφίσματος κάνουν διάφορες διακοσμητικές αναφορές στο ναζισμό, με σκοπό να κρατήσουν τα προσχήματα. Παρ’ όλα αυτά, η ανάγνωση ολόκληρου του κειμένου, ακόμα και από τον πιο καλόπιστο, θα αποκαλύψει ότι η καμπάνα χτυπάει ξανά και ξανά για τον κομμουνισμό και το «ολοκληρωτικό» καθεστώς του Στάλιν. Είναι γνωστή, χρόνια τώρα, η μανιώδης προσπάθεια των αντιδραστικών ιμπεριαλιστικών επιτελείων να «εφεύρουν» εγκλήματα και νεκρούς-θύματα του κομμουνισμού, παραποιώντας ιστορικά γεγονότα, επινοώντας ψευδή στοιχεία, προπαγανδίζοντας αίσχη, βιάζοντας γενικά την ιστορία. Φυσικά, και σύμφωνα πάντα με το «ευρωπαϊκό ιδεώδες», ο ολοκληρωτισμός και η δικτατορία είναι έννοιες που, εν τέλει, προορίζονται αποκλειστικά για τα κομμουνιστικά καθεστώτα… Ο Μεταξάς στη Ελλάδα, ο Φράνκο στην Ισπανία και τόσοι άλλοι δικτάτορες, μάλλον είναι ανάξιοι λόγου συγκρινόμενοι με τον «αιμοδιψή», για τους κυρίαρχους κύκλους της ΕΕ, Στάλιν ενώ, φτάνοντας στο σήμερα, η υποστήριξη πραξικοπηματιών, όπως του ανδρεικέλου των Αμερικανών, Γκουαϊδό, στη θέση του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου της Βενεζουέλας, αποτελεί την επιτομή της… ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Τελικά, τα εκατομμύρια των κομμουνιστών και δημοκρατών που έδωσαν το αίμα τους για να μην βυθιστεί η ανθρωπότητα στο σκότος του φασισμού αποτελούν τους θύτες σύμφωνα με την ευρωπαϊκή ελίτ: Οι εκατομμύρια Σοβιετικοί στρατιώτες που θυσιάστηκαν για να νικηθεί για πάντα το τέρας του ναζισμού είναι ίδιοι με τους Γερμανούς φασίστες ιμπεριαλιστές…Όσο για τους Έλληνες ευρωβούλευτες, που αναίσχυντα ύψωσαν το χέρι τους υπερψηφίζοντας το ελεεινό αυτό κείμενο, η άποψή τους συνοψίζεται στο ότι οι 200 κομμουνιστές της Καισαριανής είναι ίδιοι με τους εκτελεστές τους, οι χιλιάδες ΕΛΑΣίτες και ΕΑΜίτες που πολέμησαν και σκοτώθηκαν για μια λεύτερη Ελλάδα, σε αντίθεση με την επίσημη κυβέρνηση της δεξιάς που λιποτάκτησε και διέφυγε στο Κάιρο, είναι ίδιοι με τους ταγματασφαλίτες και τους φασίστες… Ρίγος και ανατριχίλα διαπερνούν το νου κάθε δημοκράτη, κάθε προοδευτικού ανθρώπου διαβάζοντας αυτές τις γραμμές.

Αξίζει να σημειωθεί επίσης, η διαπίστωση ότι «η Ρωσία παραμένει το μεγαλύτερο θύμα του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού» και «ως εκ τούτου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί τη ρωσική κοινωνία να συμβιβαστεί με το τραγικό παρελθόν της». Κόντρα στον αντιδραστικό άνεμο όμως, και παρά την πάγια τακτική των ιμπεριαλιστών να κατασκευάζουν μυθικά τέρατα για να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, ο ρωσικός λαός έχει πολύ καλή μνήμη και γνωρίζει άριστα το λαμπρό παρελθόν του. Γνωρίζει ότι η Σοβιετική Ένωση με ηγέτη τον Στάλιν και μπροστάρηδες τους κομμουνιστές πλήρωσε το μεγαλύτερο φόρο αίματος για να ηττηθεί ο Χίτλερ και να ξημερώσουν μέρες δημοκρατίας και ελευθερίας για τους λαούς.

Και για να περάσουμε στον κατάλογο των προτεινόμενων μέτρων, διαβάζουμε: «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο… λαμβάνοντας υπόψη ότι, παρά το γεγονός ότι τα εγκλήματα του ναζιστικού καθεστώτος αξιολογήθηκαν και τιμωρήθηκαν με τις δίκες της Νυρεμβέργης, εξακολουθεί να υφίσταται επείγουσα ανάγκη για ευαισθητοποίηση, ηθική αξιολόγηση και νομική διερεύνηση των εγκλημάτων του σταλινισμού και άλλων δικτατορικών καθεστώτων… λαμβάνοντας υπόψη ότι σε ορισμένα κράτη μέλη, οι κομμουνιστικές και ναζιστικές ιδεολογίες απαγορεύονται δια νόμου… καλεί όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ να κρίνουν με σαφήνεια και βάσει αρχών τα εγκλήματα και τις επιθετικές ενέργειες που διέπραξαν τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα… ανησυχεί με τη συνεχιζόμενη χρήση των συμβόλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων σε δημόσιους χώρους και για εμπορικούς σκοπούς, υπενθυμίζοντας ότι διάφορες ευρωπαϊκές χώρες έχουν απαγορεύσει τη χρήση των ναζιστικών και των κομμουνιστικών συμβόλων… καλεί τα κράτη μέλη… να απαγορεύσουν ουσιαστικά… κάθε άλλο ίδρυμα ή ένωση που εξαίρει και εξυμνεί τον ναζισμό και τον φασισμό ή κάθε άλλη μορφή ολοκληρωτισμού…». Η ΕΕ, μέσω του Ευρωκοινοβουλίου, υπογραμμίζει την αναγκαιότητα μιας δίκης «τύπου Νυρεμβέργης» με κατηγορούμενους τους… κομμουνιστές! Και ως γνήσιος εκπρόσωπος της «δημοκρατίας», καλεί τα κράτη μέλη της να απαγορεύσουν τα κομμουνιστικά σύμβολα, όπως ήδη συμβαίνει σε μια σειρά χωρών. Όσον αφορά στα «ιδρύματα» που «εξυμνούν μορφές ολοκληρωτισμού» και συνεπώς πρέπει να απαγορευτούν, αυτά δεν είναι άλλα από τα κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις αφού σε όλη την έκταση του ψηφίσματος γίνεται παραπάνω από σαφές ότι ο κομμουνισμός είναι ταυτόσημη έννοια του ολοκληρωτισμού. Οι ευρωπαϊκές διακηρύξεις περί «ελευθερίας», «δημοκρατίας» και «σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι κάπου εδώ στερεύουν.

Όλος αυτός ο αντικομμουνιστικός οχετός, σε τόσο οξυμένη μάλιστα μορφή, σίγουρα εγείρει μεγάλη ανησυχία. Ωστόσο, καμία έκπληξη δεν πρέπει να προκαλεί, καθώς το κομμουνιστικό κίνημα είναι το μόνο που έχει τη δύναμη να γκρεμίσει εκ βάθρων τον ιμπεριαλισμό και την παγκόσμια πλουτοκρατική ολιγαρχία και ως εκ τούτου «πρέπει να κατατροπωθεί». Γιατί η κομμουνιστική ιδεολογία διακηρύττει την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η Γαλλία του Μακρόν και της άγριας καταστολής του κινήματος των κίτρινων γιλέκων, η Γερμανία της αντιμεταναστευτικής πολιτικής και των φρακτών, η Αυστρία του αντιδραστικού Κουρτς και των συγκυβερνήσεων με την ακροδεξιά, η Ουγγαρία του φασίστα Όρμπαν, η ΕΕ της λιτότητας και της φτώχειας, βάζουν τα δυνατά τους για την ες αεί διατήρηση αυτής της εκμετάλλευσης. Όμως, οι καταπιεζόμενοι λαοί, βαδίζοντας στο δρόμο του αγώνα και έχοντας χαραγμένες στο νου τις ανείπωτες θυσίες των κομμουνιστών και των δημοκρατών, που πριν από 74 χρόνια έθαψαν βαθιά στο χώμα το φασιστικό κτήνος, μπορούν και πρέπει να προετοιμάσουν το έδαφος για να έχουν αυτοί την τελευταία λέξη…

Μυρτώ Σ.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Πορεία, Τεύχος 49, που κυκλοφορεί

poreia.net