Κάποιος φίλος είπε πως έπρεπε να ‘ρθουν οι πρόσφυγες για να δούμε ποιοι φασίστες ζουν δίπλα μας.
Εδώ ζούσαν από πάντα! Από τον καιρό που ο Ηλίας Πετρόπουλος έγραφε ειρωνικά στο Εγχειρίδιο του Καλού Κλέφτη, “δεν είμαστε ρατσιστές, ένα πρόβλημα έχουμε μόνο με τους γύφτους”.
Ήταν η εποχή που οι μαύροι ζούσαν μόνο στην Αφρική και στα αμερικάνικα γκέτο, δούλευαν δούλοι τα χωράφια του Μισσισσιπί, γέμιζαν αναίτια τις φυλακές και τις ηλεκτρικές καρέκλες και κρεμόντουσαν στους σταυρούς της Κου Κλουξ Κλαν.
Τους ‘ανεχόμασταν’ μόνο στις ταινίες.
Το ρατσισμό και την αθλιότητά μας τότε, τα κρατούσαμε για τους γύφτους και τους πρόσφυγες. Η διαχρονική ντροπή μας έρχεται από το ξεκίνημα του 20ου αιώνα.
Η διαχρονική μας αθλιότητα αποτυπώνεται σε χιλιάδες ντοκουμέντα, από τον καιρό που αποκαλούσαμε τους {ομοεθνείς, για φαντάσου} Μικρασιάτες πρόσφυγες, “τουρκόσπορους, σκατουγλούδες και παστρικές”
Οι φασίστες, δεκαετίες τώρα, από τα Νοεμβριανά του 1916 που, με τις φασιστικές ομάδες των “Επίστρατων” του Γούναρη και Μεταξα, έκαναν πογκρόμ κατά των Κρητικών της Αθήνας και των προσφύγων από πολεμικά μέτωπα της ανατολής και σημάδεψαν τα σπίτια τους με κόκκινη μπογιά. μέχρι το συλλαλητήριο των βασιλόφρονων του 1923 “για να κάψωσιν όλους τους πρόσφυγας” , τους “νοικοκυραίους” του Κιουπκόϊ που δολοφόνησαν 9 Μικρασιάτες πρόσφυγες και βίασαν γυναίκες, τους μαυραγορίτες και δοσίλογους της Κατοχής, τους ταγματασφαλίτες του Εμφύλιου, τα κλεφτρόνια και νταβαντζήδες της Καρφίτσας που δολοφονησε το Λαμπράκη και τους σημερινούς “νοικοκυραίους” και “πατριώτες” που πυρπολούν καταυλισμούς προσφύγων και οργανώνουν πογκρόμ, από τα Γιαννιτσά το Φλεβάρη του 2016, μέχρι το Σχιστό, τα διαβατά και τη Λέρο, είναι ίδιοι.
Είναι φασίστες,
Είναι η πλέμπα και ο υπόκοσμος κάτω από τη στοργική φροντίδα ενός συστήματος που χύνει κροκοδείλια δάκρυα τάχα από τον καιρό της Μικρασιατικής Καταστροφής, την ίδια στιγμή που έβγαζε διάταγμα για τη μη αποβίβαση των προσφύγων και την τιμωρία όσων πλοιάρχων τους μετέφεραν με φυλάκιση και βαριά χρηματική ποινή και στέρηση των ναυτικών από το ναυτικό τους φυλλάδιο. Και σήμερα, το ίδιο αγοραίο σύστημα κάνει συμφωνίες με τους γερασμένους δουλέμπορους της Ευρώπης για τα θύματα των πολέμων που πυροδοτεί. Να μη βρουν γωνιά να σταθούν και αέρα ν’ ανασάνουν, από τη Μόρια της Μυτιλήνης ως το Καλαί της Γαλλίας.
Τόση αθλιότητα! Διαχρονική και πάντα ατιμώρητη.

Νίνα Γεωργιάδου