Έφτασε στη σύνταξη επιστολή ενός προβληματισμένου γονέα από τα όσα ειπώθηκαν σε μια φιέστα των φροντιστηριάδων στη Θεσσαλονίκη για την βράβευση των παιδιών που διακρίθηκαν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Αποκαλυπτικά τα όσα αναφέρονται για όσα δεν λέγονται. Σιωπή για το καρκίνωμα των πανελλαδικών που τρέφει τα κέρδη τους.
Αξιότιμε κύριε πρόεδρετου Συνδέσμου Φροντιστών Βορείου Ελλάδος Την Κυριακή 16/2/2020 βρέθηκα στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Φροντιστών Βορείου Ελλάδος για να βραβεύσει τους μαθητές που την προηγούμενη σχολική χρονιά 2018-2019, πέτυχαν υψηλές βαθμολογίες στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας. Άκουσα με μεγάλη προσοχή όλους τους ομιλητές κυρίως όμως εσάς κ. Αμπατζίδη, ως πρόεδρο του Συνδέσμου Φροντιστών Βορείου Ελλάδος και θα ήθελα να σας υποβάλλω μερικά ερωτήματα.
Ερώτηση πρώτη: Επειδή ακούστηκε δεκάδες φορές η λέξη ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ χωρίς βέβαια να ορισθεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτή η αξιολόγηση μπορεί να γίνει θα ήθελα να ρωτήσω: Από πού προέρχεται η βεβαιότητα σας ότι η αξιολόγηση θα αναβαθμίσει την ποιότητα και το κύρος του εκπαιδευτικού προσωπικού; Σας θυμίζω την περίπτωση των ΗΠΑ όπου η υφυπουργός παιδείας Diane Ravitch τα χρόνια του Τζόρτς Μπους πατρός, ένθερμη οπαδός του προγράμματος σκληρής αξιολόγησης στην εκπαίδευση, μετά την εφαρμογή του και τα ολέθρια αποτελέσματά του, περιόδευσε σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ και προπαγάνδιζε την ακύρωση του κυρίως γιατί οδήγησε την εκπαίδευση σε μία στείρα προετοιμασία των μαθητών/τριών που μοναδικό στόχο είχε την υψηλή βαθμολογία στις εξετάσεις των δύο μαθημάτων που η πολιτεία είχε ορίσει, όλα τα υπόλοιπα μαθήματα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα και χάθηκε η ευκαιρία για πολύπλευρη εκπαίδευση σε χιλιάδες παιδιά. Ακόμα ποιος θα κάνει την αξιολόγηση που εσείς ζητάτε, με ποια κριτήρια την φαντάζεστε, τι αποτέλεσμα περιμένετε; Όπως πολύ καλά γνωρίζετε το έργο του δασκάλου, της δασκάλας έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά που ευτυχώς δεν μπορούν να μετρηθούν. Πώς μπορεί να μετρήσει κάποιος την αγωνία του δασκάλου ή της δασκάλας να μην αφήσει κανένα παιδί έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία; Πώς να μετρηθεί άραγε η προσπάθεια δημιουργίας του κατάλληλου πλαισίου ώστε όλα τα παιδιά να έχουν τις ευκαιρίες που αξίζουν; Πώς να αξιολογηθεί η διερεύνηση του οικογενειακού περιβάλλοντος για τον κάθε μαθητή/μαθήτρια από τον δάσκαλο ή τη δασκάλα και πώς να μετρηθεί η προσπάθεια παρέμβασης σε αυτό το περιβάλλον όταν είναι απαραίτητη; Δυστυχώς στο δικό σας έργο αυτά όλα είναι δουλεία της οικογένειας, αλλά στο δικό μας έργο είναι η καθημερινότητα. Πολλές φορές έχω ακούσει συναδέλφους και συναδέλφισσες να λένε: «Αν είχα μόνο τη διδασκαλία θα ήμουν ευτυχισμένος/ευτυχισμένη».
Ερώτηση δεύτερη: Πώς γνωρίζετε ότι υπάρχει βαθιά σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην ελληνική οικογένεια και το φροντιστήριο; Νομίζω ότι υπάρχει μόνο μία σχέση εξάρτησης και οικονομικής εκμετάλλευσης της οικογένειας από τα φροντιστήρια αφού η ελληνική πολιτεία έχει καταστήσει την παράλληλη λειτουργία των φροντιστηρίων απαραίτητη. Είναι απορίας άξιο γιατί επιλέγονται κάθε χρόνο τόσο δύσκολα θέματα στις εισαγωγικές εξετάσεις των ΑΕΙ, θέματα δυσανάλογα απαιτητικά με τις παρεχόμενες γνώσεις του δημόσιου δωρεάν σχολείου, μήπως για να συντηρηθεί η λειτουργία της βιομηχανίας των φροντιστηρίων;
Ερώτηση Τρίτη: Τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε ότι είσαστε ο μοναδικός εκπαιδευτικός θεσμός στη χώρα μας που αναλαμβάνει συγκεκριμένη δέσμευση για το αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής προσπάθειας, μήπως ότι αν κάποιος/κάποια μαθητής/μαθήτρια δεν πετύχει τον στόχο του/της επιστρέφετε τα χρήματα που η οικογένεια έχει πληρώσει; Ή μήπως βοηθάτε τα παιδιά να ξαναπροσπαθήσουν ΔΩΡΕΑΝ; Ποια ακριβώς είναι η δέσμευσή σας;
Ερώτηση τέταρτη: Σε ποιες χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης υπάρχουν φροντιστήρια με τη μορφή και τη λειτουργία που υπάρχουν στη χώρα μας; Σας ρωτώ γιατί καταβάλλατε φιλότιμες προσπάθειες να πείσετε τους ακροατές σας ότι φροντιστήρια υπάρχουν και σε άλλες χώρες. Από όσο γνωρίζω τόσο στη Βαυαρία (Γερμανία) όσο και στη Σκωτία (Μεγάλη Βρετανία) τα φροντιστηριακά μαθήματα γίνονται από τα ιδρύματα στα οποία ο/η ενδιαφερόμενος/η θέλει να εισαχθεί. Ακόμα να θυμίσω ότι σε όλη την εκδήλωση δεν ακούστηκαν ούτε μία φορά οι λέξεις ομάδα, ομαδικότητα, ομαδική εργασία κλπ. παρόλο που στην αφίσα το κεντρικό σύνθημα ήταν «Ομάδα ή μονάδα». Αντίθετα ακούστηκαν πολλές φορές οι λέξεις άτομο, ατομική προσπάθεια, ατομική επιτυχία κλπ. Γνωρίζετε πιστεύω ότι εδώ και μερικές δεκαετίες όλα τα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα βασίζονται στην ομαδική εργασία. Επίσης ο άκρατος ανταγωνισμός βαφτίστηκε ευγενής άμιλλα και η εξοντωτική εργασία πορεία προς την αριστεία. Τέλος αποδεχτείτε ότι αποτελείτε ένα μικρό κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας που ναι δεν ξεκινά ούτε στην Δευτέρα ούτε στην Τρίτη λυκείου αλλά στα δημόσια Νηπιαγωγεία της Ελλάδας συνεχίζεται στα δημόσια Δημοτικά σχολεία, Γυμνάσια, Λύκεια και Πανεπιστήμια. Αυτή η εκπαιδευτική διαδικασία στελεχώνεται από άξιους και άξιες εκπαιδευτικούς που δίνουν την καθημερινή μάχη της τάξης των 25 μαθητών που προέρχονται από όλες τις κοινωνικοοικονομικές τάξεις της χώρας μας και δεν είναι χωρισμένοι σε τμήματα ανάλογα με τις επιδόσεις τους όπως κάνουν τα φροντιστήρια.
Γκιουλουμίδης Γιώργος
Δάσκαλος σε δημόσιο δημοτικό σχολείο τα τελευταία 30 χρόνια και πατέρας δύο παιδιών που το ένα έγραψε εξετάσεις και εισήχθη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και το δεύτερο βρίσκεται στην διαδικασία της προετοιμασίας για τις εισαγωγικές εξετάσεις 2019-2020.
Πηγή: eforipediada.blogspot.com
e-prologos.gr
