Ο συνδικαλιστής εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών κ.Ηλίας Πατίδης, παίρνοντας αφορμή από ένα άρθρο τους στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, εξαπέλυσε χτες από το 902gr, επίθεση εναντίον των καταξιωμένων διανοουμένων και συνδικαλιστών του Εκπαιδευτικού Ομίλου και των Παρεμβάσεων, συναγωνιστών Χρήστου Κάτσικα και Χρήστου Σόφη. Ουσιαστικά πρόκειται για επίθεση εναντίον του Μ-Λ ΚΚΕ
Βεβαίως οι δύο συναγωνιστές είναι οι πλέον αρμόδιοι να απαντήσουν στον κ. Πατίδη, επιτρέψτε μου όμως να του δώσω κι εγώ από την πλευρά μου την εξής απάντηση, όπως του την έστειλα σήμερα το πρωί και μέσω μηνύματος προς το 902gr: Κύριε Πατίδη
Δεν νομίζω ότι σας παίρνει και πολύ να παριστάνετε τους τιμητές του Μ-Λ ΚΚΕ και αγωνιστών διανοουμένων σαν το Χρήστο τον Κάτσικα και το Χρήστο το Σόφη. Το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών θα έπρεπε μάλλον να κοιτάξει να κάνει τη δική του αυτοκριτική, μια αυτοκριτική που να πηγαίνει ας πούμε, μέχρι και την ύπουλη υπονόμευση της τελευταίας αξιόλογης απεργίας στη Δευτεροβάθμια, το 2013. Επίσης,καλό θα ήταν αυτή η αυτοκριτική, κύριε Πατίδη, να επεκταθεί σε πολλά άλλα ζητήματα, όπως π.χ. η απόσπαση και σταθερή επιδεικτική αποχή του ΠΑΜΕ από τις όποιες συλλογικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών συνδικάτων και κλάδων, αφού επιδίδεται σε ξεχωριστές, αποκλειστικά κομματικές, δικές του συγκεντρώσεις και κινήσεις …αυτοεπιβεβαίωσής του.
Για να μην μπούμε και σε θέματα γενικότερης ρεφορμιστικής νοοτροπίας -λόγω των ρεβιζιονιστικών καταβολών του χώρου σας- σε ζητήματα προσανατολισμού και γραμμής του εκπαιδευτικού κινήματος (π.χ. η περσινή έκκληση για “δημιουργική αξιοποίηση θεσμών” σαν την -αλήστου μνήμης- θεματική εβδομάδα και προτάσεις επί προτάσεων, ακόμη και με μορφή σχεδίων νόμου, που φυσικά το αστικό κράτος, αφού τα διαβάζει με συγκαταβατικό χαμόγελο, τα αρχειοθετεί στους κάδους ανακύκλωσης).Χωρίς να το παραδέχεστε επίσημα, η θεωρία της “αξιοποίησης” των ιδεολογικών μηχανισμών του αστικού κράτους διαποτίζει τη νοοτροπία του χώρου σας. Οι κομμουνιστές μαρξιστές-λενινιστές, κύριε Πατίδη, έρχονται από πολύ μακριά. Βγήκαν από το καμίνι του αντιρεβιζιονιστικού αγώνα, σε μια εποχή όπου άλλοι πετούσαν στα σκουπίδια τις επαναστατικές αρχές. Άντεξαν μέσα σε άπειρες μπόρες και πλήγματα. Ποτέ δεν έπιασε πάνω τους η λάσπη της ρεβιζιονιστικής κατασυκοφάντησης, περί προβοκατόρων, τυχοδιωκτών, πρακτόρων του εχθρού… και λοιπές παρόμοιες αηδίες. Και βέβαια όλες οι ομάδες και τα κόμματα του Κομμουνιστικού Μ-Λ Κινήματος, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, με όλα τα λάθη και τα πάθη τους, ωστόσο ουδέποτε συνεργάστηκαν πολιτικά με τη δεξιά, ουδέποτε λιβάνισαν την καπιταλιστική παλινόρθωση που παρίστανε την ανανέωση κι ανασυγκρότηση του Σοσιαλισμού, ουδέποτε υπέγραψαν δηλώσεις νομιμοφροσύνης στο αστικό κράτος, ουδέποτε δέχτηκαν να πάρουν μισή δεκάρα κρατικών επιδοτήσεων σε κόμματα και διαφημίσεων για τις εφημερίδες τους και βέβαια ουδέποτε προέβαλαν ως στόχο του εργατικού κινήματος τα …δικαιώματα των μπάτσων και των καραβανάδων πραιτωριανών, βαφτίζοντας “εργαζομένους” τους σταυρωτήδες και τους στρατοκράτες. Γι’αυτό λοιπόν, κύριε Πατίδη, προσέχουμε τι λέμε και για ποιον το λέμε. Γιατί μετά αν ακούσουμε κανένα γνωμικό του τύπου “δάσκαλε που δίδασκες…”, θα μας κακοφαίνεται και θα αρχίζουμε την προβοκατορολογία. Το Μ -Λ ΚΚΕ, ο Εκπαιδευτικός Όμιλος, το συμμαχικό σχήμα των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων (πολιτική και συνδικαλιστική συνεργασία, αν έχετε ακουστά αυτό τον όρο, σε ένα κόμμα σαν το δικό σας που έγραψε στο επίσημο πρόγραμμά του ότι δεν θα κάνει ποτέ του πολιτικές συνεργασίες -μάλλον με αριστερούς ήθελε να πεί, γιατί με κάτι άλλους κυρίους και κυρίες δεν τα πάτε άσχημα,αφού και μέσα στη Βουλή τους έχετε και στα κανάλια έχουν ηχηρή, κραυγαλέα παρουσία), πέρα από επιμέρους αδυναμίες και λάθη, βαδίζουν τον τίμιο δρόμο του Λαϊκού Αγώνα πάντα με το κεφάλι ψηλά, χωρίς καμιά υπόκλιση στις Σειρήνες του συστήματος. Γι’αυτό και χαίρουν της εκτίμησης κάθε έντιμου ανθρώπου σ’ αυτή τη χώρα, είτε συμμερίζεται τις απόψεις τους είτε έχει επιφυλάξεις. Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει, κύριε συνάδελφε!

Με πολλούς χαιρετισμούς.

Ν.Π.