Σε ανάρτηση ενός σχολίου στην ιστοσελίδα του Μ-Λ ΚΚΕ, στις 12 Μάη, αναφερθήκαμε στην ανάγκη πραγματοποίησης διαδήλωσης συμπαράστασης στον αγώνα του τουρκικού λαού, ύστερα από το θάνατο των τριών Τούρκων αγωνιστών και ασκήσαμε κριτική στη λαθεμένη πρακτική των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, επισημαίνοντας ότι «χωρίς προηγούμενες συζητήσεις και συνεννοήσεις αναλαμβάνουν «πρωτοβουλίες» κινητοποιήσεων για διάφορα ζητήματα, καθορίζοντας μονομερώς περιεχόμενο, τόπο, χρόνο. Και «καλούν», μετά, τις άλλες οργανώσεις να προσέλθουν…».

Αναφέραμε, επίσης, ότι «ενεργώντας, με ανάλογο τρόπο, το ΚΚΕ (μ-λ) έστειλε e-mail το βράδυ της Κυριακής 10 Μαΐου προς εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις για συγκέντρωση την Τετάρτη 13.5 στο Σύνταγμα και πορεία στην τουρκική πρεσβεία». Αυτά έγραφε το σχόλιο του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ και πρότεινε για τη συγκέντρωση και διαδήλωση το εξής: «Η πραγματοποίησή της για να εξασφαλίσει την όσο δυνατόν μεγαλύτερη μαζικότητα χρειάζεται να προετοιμασθεί, λαμβάνοντας υπόψη και άλλες εξελίξεις και κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες. Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται μια συνεννόηση που θα έχει στο κέντρο της τους Τούρκους αγωνιστές που ζουν στην Ελλάδα, στο πλευρό των οποίων πρέπει να συμπαραταχθούν με τα καλέσματά τους και με τη συμμετοχή τους οι αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις που θέλουν να κινητοποιηθούν σε μια τέτοια κατεύθυνση».

Σε αυτό το σχόλιό μας, δυο στελέχη του ΚΚΕ (μ-λ) έσπευσαν, στις 15/5, να εξαπολύουν μια προκλητική επίθεση βγαλμένη από τα «παλιά», του τύπου «το Μ-Λ ΚΚΕ επιλέγει σκόπιμα να θολώνει τα νερά και να πετάει λάσπη στο ΚΚΕ (μ-λ). Δυστυχώς, όμως, για εκείνο, τα κόλπα του έχουν κοντά ποδάρια», και άλλα παρόμοιου ύφους και περιεχομένου. Αντιπαρερχόμαστε, για άλλη μια φορά, ανάρμοστους χαρακτηρισμούς και υπονοούμενα, που η σκοπιμότητά τους είναι ολοφάνερη, επαναλαμβάνοντας πως η κριτική που πρέπει να διεξάγεται μεταξύ οργανώσεων της Αριστεράς πρέπει να διακρίνεται και από το ήθος της Αριστεράς.

Σε ό,τι αφορά, τώρα, την ουσία του ζητήματος για τη συγκέντρωση και διαδήλωση, το νερό μπήκε στο αυλάκι του. Αφού όλες σχεδόν οι οργανώσεις απέρριψαν την πραγματοποίηση διαδήλωσης την Τετάρτη 13 Μάη, η κινητοποίηση θα γίνει τελικά την Τρίτη 26 Μάη, για να δοθεί η δυνατότητα της μεγαλύτερης δυνατής μαζικοποίησής της, με οργανωτές τους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές και την ενεργητική συμπαράσταση και στήριξη όλων μας, ύστερα από κοινή σύσκεψη που έγινε το περασμένο Σάββατο. Τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως είχαμε επισημάνει και όπως έπρεπε.

Θα αναφερθούμε, με συντομία, σε κάποια από τα ζητήματα που έθιξαν τα στελέχη του ΚΚΕ (μ-λ).

Πρώτο ζήτημα. Στην ανακοίνωσή μας, μετά από μια γενική αναφορά σε πρακτικές που παγιώνονται από οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς σχετικά με διάφορες «κινηματικές πρωτοβουλίες», επισημαίνουμε αναλογίες με την πρωτοβουλία του ΚΚΕ (μ-λ), στο επίμαχο ζήτημα. Δεν μιλάμε για πανομοιότυπες πρακτικές. Καλό είναι, επομένως, όταν κριτικάρουν τα λεγόμενά μας να αναφέρονται στο ειδικό απόσπασμα που αφορά αυτούς και μόνο. Εξάλλου, νομίζουμε πως συμφωνούν μαζί μας στη γενική αναφορά. Έχουν πλούσια εμπειρία «καπελωμάτων» και επίδειξης ηγεμονισμού από οργανώσεις με τις οποίες διακαώς και επίμονα επιζητούν συνεργασία.

Δεύτερο ζήτημα. Υπάρχει ένα διάχυτο άγχος και διαγκωνισμός για το ποιος πρώτος θα πάρει πρωτοβουλία για την περίφημη, κάθε φορά, «κοινή δράση», που κατά την άποψή μας υπηρετεί μικροκομματικές και ηγεμονιστικές σκοπιμότητες. Για την κινητοποίηση, δηλαδή, στην καλύτερη περίπτωση, κάποιων εκατοντάδων αγωνιστών στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Και μας ρωτούν μάλιστα τα δυο στελέχη του ΚΚΕ (μ-λ) «ποια πολιτική πρωτοβουλία κοινής δράσης πρότεινε και πότε το Μ-Λ ΚΚΕ».

Ας ξεκαθαρίσουμε, επιγραμματικά, για άλλη μια φορά, το ζήτημα της «κοινής δράσης» και των «πολιτικών πρωτοβουλιών». Έχουμε τη σταθερή θέση πως η ανασυγκρότηση του εργατικού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος και η σύνδεση των κομμουνιστών με τις μάζες δεν θα προκύψει στη βάση ενός προσανατολισμού «κοινής δράσης» και «κινηματικών πρωτοβουλιών» στα πλαίσια των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που άλλοτε περιλαμβάνει και άλλοτε όχι και τους ρεφορμιστές του ΚΚΕ, όπως -κατά καιρούς- υποστηρίζει το ΚΚΕ (μ-λ).

Αν δούμε τις σοβαρότερες κινητοποιήσεις που έγιναν στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία, σε ποιο συμπέρασμα θα καταλήγαμε για τον προσανατολισμό που πρέπει να έχουν οι κομμουνιστές μέσα στο μαζικό κίνημα; Οι κινητοποιήσεις αυτές δεν προέκυψαν από καμιά «πρωτοβουλία κοινής δράσης», όχι βέβαια του ΚΚΕ (μ-λ) αλλά ούτε του ΚΚΕ. Αντίθετα, αυτές ξεπήδησαν μέσα από τους χώρους δουλειάς, τα συνδικάτα, τους συλλόγους, τις συνοικίες, με την αυθόρμητη ή μισοσυνειδητή στάση εκατοντάδων χιλιάδων λαού και νεολαίας, που έκφραζαν την αντίθεσή τους στα αντιλαϊκά μνημόνια. Αλλά ας αφήσουμε τα τελευταία δέκα χρόνια κι ας πάμε στις τελευταίες δέκα μέρες, παρά τη μεγάλη υποχώρηση του μαζικού κινήματος. Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που κατεβαίνουν στους δρόμους του αγώνα από πού μας προέκυψαν; Από την «κοινή δράση» ή από τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών; Ο προσανατολισμός του Μ-Λ ΚΚΕ, στα πλαίσια του μαζικού λαϊκού κινήματος, είναι ακριβώς να βρεθεί μέσα στις εργαζόμενες μάζες, κοντά στα προβλήματα και στους αγώνες τους, στα συνδικάτα και τους μαζικούς χώρους δουλειάς, που τόσο απαξιωτικά αναφέρονται σε αυτά τα στελέχη του ΚΚΕ (μ-λ). Επομένως, όσο μας αφορά, έχουμε μεγάλο άγχος και αγωνία -πρώτα απ’ όλα- για την ενεργοποίηση, τη μαζικοποίηση, την κινητοποίηση των συνδικάτων των εργαζομένων, των φοιτητικών συλλόγων, των συνοικιακών συλλογικοτήτων. Εκεί κατευθύνονται οι κύριες προσπάθειές μας.

Τρίτο ζήτημα. Σε ότι αφορά την αδράνεια και αφωνία της ΛΑ-ΑΑΣ, ας την αναζητήσουν στην οργάνωσή τους. Όταν, πριν δυο χρόνια περίπου, κεντρικά στελέχη τους, μέλη της Γραμματείας της ΛΑ-ΑΑΣ, δημόσια υποστήριξαν πως πρέπει να κάνει ένα «διάλειμμα». Και το διάλειμμα αυτό κρατάει ακόμη. Με την ευκαιρία, επαναλαμβάνουμε πως είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι να συρθεί η ΛΑ-ΑΑΣ, με ψευδώνυμο την κοινή δράση, σε πολιτικές συνεργασίες που τη μετατρέπουν σε συμπληρωματική δύναμη του «αντικαπιταλιστικού χώρου». Η ΛΑ-ΑΑΣ δεν δημιουργήθηκε για να παίξει το ρόλο μιας «αριστερής αντιπολίτευσης» που θα ασκεί «αριστερή πίεση» για να συμπαραταχθούν οι δυνάμεις αυτές σε πολιτικό μέτωπο, όπως επιδιώκει το ΚΚΕ (μ-λ).

Κλείνοντας, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε γιατί οι σύντροφοι σε πραγματικά σοβαρότερα και σημαντικότερα πολιτικά ζητήματα, που τους έχουμε ασκήσει κριτική, επιλέγουν τη μή απάντηση.

19 Μάη
Γραφείο Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ