Παρουσιάζουμε σήμερα ένα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο. Τις «Διαλέξεις-Συζητήσεις ανάμεσα στο ΚΚΕ και στις παραφυάδες του ελληνικού τροτσκισμού» που γίναν στην Αθήνα μεταξύ Οκτώβρη και Δεκέμβρη του 1946. Την ανάρτηση αυτή την μεταφέραμε από τη σελίδα ergatikosagwnas.gr

Οι συζητήσεις αυτές δημοσιεύτηκαν στο σύνολό τους, σε ειδική έκδοση-Βιβλίο από την ΚΟΜΕΠ το 1947 (το οποίο επανεκδόθηκε στο Βουνό την εποχή του εμφυλίου) ενώ δύο τροτσκιστικές οργανώσεις που έκαναν σχετική έκδοση δεν έδωσαν το σύνολο των συζητήσεων αλλά το μέρος που αφορούσε στις ίδιες.

Τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν πέντε: α) Η εσωτερική κατάσταση της Ελλάδας και τα καθήκοντα της εργατικής τάξης, β) Λαϊκή Δημοκρατία ή Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία στην Ελλάδα, γ) Ο χαρακτήρας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τα καθήκοντα των κομμουνιστών, δ) Ελληνικός τροτσκισμός, ΚΚΕ και εργατική τάξη και ε) Αρχειομαρξισμός-ΚΚΕ και εργατική τάξη. Στις συζητήσεις διασταυρώσαν τα ξίφη τους επιφανή στελέχη του ΚΚΕ και του ελληνικού τροτσκισμού.

Η γνώση αυτών των συζητήσεων από τους σημερινούς κομμουνιστές έχει πολύ μεγάλη σημασία. Και τούτο για τους παρακάτω λόγους:

1. Εξετάζονται σημαντικά ζητήματα της τακτικής και της στρατηγικής του εργατικού- επαναστατικού κινήματος σε μια περίοδο -αμέσως μετά τον πόλεμο- όπου είχαν δοκιμαστεί στην πράξη όλες οι αντιλήψεις και είχε μιλήσει η ίδια η ζωή για αυτές. Συνεπώς, η γνώση αυτού του υλικού έχει τεράστια αξία για το σήμερα. Ως συσσωρευμένη ιστορική πείρα και ως συμπέρασμα.

2. Αναδεικνύεται πόσο καθοριστικής σημασίας ζήτημα είναι για ένα κομμουνιστικό κόμμα -εφόσον θέλει να είναι τέτοιο- να έχει επαφή με τις μάζες και την πραγματικότητα που αυτές βιώνουν. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται εξόχως φανερό ότι επαναστατικό δεν είναι το κόμμα εκείνο που κλείνει την επανάσταση σε όλες τις πτώσεις αλλά αυτό που καταφέρνει να συνδέει το άμεσο με το μακροπρόθεσμο, που απαντάει άμεσα, ουσιαστικά και πρακτικά στις ανάγκες και στα προβλήματα των μαζών χωρίς να μεταθέτει τις λύσεις στο ρόδινο μακρινό παρελθόν, καθοδηγεί τους αγώνες τους, κερδίζει την εμπιστοσύνη τους και μέσα απ’ αυτό αλλάζει τις συνειδήσεις τους.

3. Παρουσιάζονται με απόλυτα σαφή και γλαφυρό τρόπο οι αντιλήψεις για το χαρακτήρα του Β’ παγκοσμίου πολέμου και οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν στο πλαίσιο αυτών των αντιλήψεων. Ο αναγνώστης με έκπληξη θα διαπιστώσει πως αυτά που λέει, για το συγκεκριμένο ζήτημα, η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ είναι πιστή αντιγραφή των τροτσκιστικών αντιλήψεων εκείνης της εποχής.

4. Δίνεται μια συμπυκνωμένη εικόνα βασικών πλευρών της ιστορίας του εργατικού κι επαναστατικού κινήματος η οποία σήμερα έχει πολλαπλή χρησιμότητα και ως ιστορική γνώση και για τα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν.

5. Εν κατακλείδι, όλα τα ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα που τέθηκαν σ’ εκείνες τις συζητήσεις, τίθενται και σήμερα με άλλους, βέβαια, όρους. Η ιδεολογικοπολιτική τους βάση, όμως, είναι ίδια. Θα έλεγε μάλιστα κανείς -κι αυτό με απόλυτη βεβαιότητα- ότι η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ δεν εισάγει κάτι καινούργιο με την πολιτική της. Απλώς αναπαράγει κάτι που έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει και το οποίο είναι εντελώς ξένο προς την ιστορία και τη δράση του κόμματος στο παρελθόν.