Επισημαίναμε από τις 7/10/2020 ότι η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε, αλλά η δίκη δεν τελείωσε ακόμα. Και ότι οι αποφάσεις που εκκρεμούν είναι σημαντικές καθώς μπορούν να ολοκληρώσουν την καταδίκη, αλλά μπορούν και να την καταστήσουν κενό γράμμα. Οι θριαμβολογίες, οι απολογισμοί, οι κριτικές, η διεκδίκηση της νίκης, η μάχη της ευθύνης για το νέο ποινικό κώδικα και οι αντίστοιχες αντιπαραθέσεις που κυριάρχησαν τις μέρες αυτές ήταν άκαιρες, γιατί διασπούν, αποπροσανατολίζουν και δίνουν πολιτικές και νομικές ανάσες και επιχειρήματα στους καταδικασθέντες.

Σύντομα θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για όλα τα παραπάνω, για τα οποία άλλωστε οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής γνωρίζουμε από πρώτο χέρι και έχουμε εκφραστεί επανειλημμένα σε ανύποπτο χρόνο. Ως τότε δεν επιτρέπεται καμία επανάπαυση.

Το κύριο ζήτημα μετά την καταδίκη ήταν η απόκρουση της προσπάθειας των κατηγορουμένων να πέσουν στα μαλακά, τα ελαφρυντικά, οι ποινές, η ανασταλτική δύναμη της έφεσης.

Το δικαστήριο αθώωσε 11 και καταδίκασε 57 κατηγορούμενους (22 για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, 7 για διεύθυνση, και 21 για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση + απόπειρα ανθρωποκτονίας η συνέργεια σε ανθρωποκτονία και 7 για πλημμελήματα).

Στη συνέχεια αναγνώρισε ελαφρυντικά σε 14 καταδικασθέντες, ιδίως σε όλους όσους βρίσκονταν σε μετεφηβική ηλικία κατά τον χρόνο τέλεσης των πράξεων τους (8), σε δύο για καλή συμπεριφορά μετά την πράξη, έναν για πρότερο σύννομο βίο και έναν για ειλικρινή μεταμέλεια.

Απέρριψε τα αιτηθέντα ελαφρυντικά της δήθεν μη εύλογης διάρκειας της δίκης, της μη τέλεσης εγκληματικών πράξεων και της παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας, ενώ (με άλλη σύνθεση) απέρριψε και την αίτηση εξαίρεσης του Λαγού.

Οι ποινές που επιβλήθηκαν σε όσους καταδικάστηκαν για διεύθυνση βρίσκονται κοντά στο ανώτατο όριο. Στο ανώτατο όριο και η ποινή του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα. Όχι όμως των συνεργών του. Όχι πολλών άλλων καταδικασθέντων για ένταξη που «γλύτωσαν πολύ φτηνά» και άκουσαν ποινές σχεδόν στο ελάχιστο όριο με η χωρίς ελαφρυντικό. Και ακόμα περισσότερο των δραστών της απόπειρας ανθρωποκτονίας των Αιγύπτιων ψαράδων.

Οι τελευταίοι, πέντε δράστες που σύμφωνα με την απόφαση αποπειράθηκαν νύχτα να σκοτώσουν χτυπώντας με σιδερένιους λοστούς από κοινού στο κεφάλι τον ανυποψίαστο κοιμισμένο στην ταράτσα Αιγύπτιο ψαρά, που ούτε ήξεραν ούτε τους ήξερε, και του άνοιξαν το σαγόνι στα δύο εγκαταλείποντάς τον αιμόφυρτο γιατί νόμιζαν ότι έχει πεθάνει για να πάνε βιαστικά να χτυπήσουν και τους άλλους, «τιμωρήθηκαν» για το αδίκημα αυτό καθώς και για την ένταξή τους σε εγκληματική οργάνωση με την ποινή των δέκα ετών ο ένας (ο χωρίς ελαφρυντικό) και των επτά ετών οι άλλοι τέσσερις (με το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας αυτοί).

Εκτός ίσως από την διευθυντική επτάδα (μάλλον τους έξι από τους επτά), όλοι οι υπόλοιποι διεκδικούν από αύριο με αξιώσεις να τους δοθεί αναστέλλουσα δύναμη στην έφεση που θα ασκήσουν.

Αν γίνει δεκτή θα δούμε το αδιανόητο, να περιμένουν άλλα τέσσερα χρόνια για να εκτίσουν την ποινή τους. Και όλη η μακρόχρονη και πολυπρόσωπη δίκη να καταλήγει στη φυλάκιση μόνο έξι η επτά κατηγορουμένων.

Η απόφαση επί των ποινών έχει πολλά λάθη και κινδυνεύει να παραδώσει στην ατιμωρησία αρκετούς από αυτούς που έκρινε ένοχους. Δεν ξέρω ποιο σκεπτικό οδήγησε στην απόφαση να κριθούν επιεικέστερα από τον εκτελεστή του Φύσσα για το αδίκημα της ένταξης στελέχη, πρωτοπαλίκαρα και βουλευτές της εγκληματικής οργάνωσης, η να δοθεί ποινή μόνο επτά ετών στα μέλη της και παρ’ ολίγον δολοφόνους του Αμπουσίντ Εμπάρακ.

Μήπως τελικά οι ποινές που οδηγούν στη φυλακή είναι μόνο για το «άλλο άκρο», ή για τις καθαρίστριες που πλαστογράφησαν ένα απολυτήριο Δημοτικού για να πιάσουν δουλειά ;

Για τους μετανάστες που «παρανομούν» και για δράστες σοβαρών έστω αλλά ακίνδυνων για την ανθρώπινη ζωή αδικημάτων;

Η ζωή του Αμπουσίντ Εμπάρακ άξιζε τελικά τόσο λιγότερο από τη ζωή ενός δικαστή η ενός κεφαλαιοκράτη ;

Δεν φτάνει που αυτός που κατά το παραπεμπτικό βούλευμα έδωσε την εντολή για την απόπειρα ανθρωποκτονίας στους δράστες δεν παραπέμφθηκε για ηθική αυτουργία;

Δεν φτάνει που δεκάδες κακουργήματα που τα πραγματικά τους περιστατικά δέχεται το παραπεμπτικό βούλευμα δεν αποδόθηκαν στους διευθυντές της ΧΑ με αποτέλεσμα να περιοριστεί η παραπομπή τους κατ ουσίαν μόνο για την πράξη της διεύθυνσης;

Δεν φτάνει που δεκάδες άλλα μέλη της ίδια εγκληματικής οργάνωσης δεν έφτασαν ποτέ στο εδώλιο;

Δεν φτάνει η αστυνομική ανοχή στη δράση της ΧΑ μέχρι και τη δολοφονία Φύσσα; Η μήπως δεν έχει γίνει αντιληπτή η προσπάθεια της ΕΛΑΣ να εξιλεωθεί με τον καθημερινό επικοινωνιακό βομβαρδισμό για την ετοιμότητά της για συλλήψεις των καταδικασθέντων κλπ;

Η απόφαση για τις ποινές είναι για δεκάδες κατηγορουμένους είναι αναντίστοιχη και ουσιαστικά ανατρέπει την απόφαση για την καταδίκη και δεν δείχνει διάθεση του δικαστηρίου να φτάσει μέχρι το τέλος στην απονομή δικαιοσύνης. Η λαϊκή απαίτηση για καταδίκη στην πράξη και όχι στα χαρτιά παραμένει. Και εξαρτάται πλέον αποκλειστικά και μόνο από την απόφαση του δικαστηρίου για το ανασταλτικό αποτέλεσμα των εφέσεων. Αυτή θα καθορίσει αν τελικά η απόφαση θα δικαιώσει τα θύματα, όταν μάλιστα έχει αναγνωρισθεί ο εγκληματικός χαρακτήρας της Χ.Α.

Κώστας Παπαδάκης