Το τροχόσπιτο του έρωτα εντοπίστηκε σε εξοχικό δρόμο, το περιπολικό έφτασε μετά από τηλεφώνημα κάποιου, που στην καθομιλουμένη ονομάζεται ρουφιάνος, και στην προκειμένη περίπτωση μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί ως ανέραστος ρουφιάνος.

Τα όργανα χτύπησαν βίαια τη λαμαρίνα και διέταξαν άμεση έξοδο. Οι μισόγυμνοι εραστές τιμωρήθηκαν με διπλό πρόστιμο ο καθένας γιατί δεν φορούσαν μάσκα ενώ επέβαιναν στο ίδιο όχημα, και το σημείο που βρισκόντουσαν, δεν στοιχειοθετούσε άθληση σε κοντινή απόσταση απ’ το σπίτι.

Αν αυτή η άρρωστη εποχή σημάνει και τη συντριβή του έρωτα, η θνησιμότητα θα είναι πολύ μεγάλη.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες«…Συνήθιζε να παίζει καντάδες, τις νύχτες με πανσέληνο, σε μέρη που επίτηδες διάλεγε, για να μπορεί να τον ακούει άφοβα η Φερμίνα Δάσα απ την κρεβατοκάμαρά της. Ένα απ’ τα αγαπημένα του σημεία ήταν το νεκροταφείο των απόρων, εκτεθειμένο στη βροχή και στον ήλιο, σ’ έναν έρημο λόφο, όπου κοιμούνταν τα όρνια κι από όπου η μουσική αντηχούσε υπερφυσικά. Αργότερα έμαθε την κατεύθυνση των ανέμων κι έτσι ήταν σίγουρος πως η φωνή του θα έφτανε εκεί που έπρεπε. …..Ένα ξημέρωμα, μια στρατιωτική περιπολία τον έπιασε να διαταράσσει με ερωτικές προκλήσεις την αθωότητα των νεκρών. Μόνο από θαύμα γλύτωσε την άμεση εκτέλεση, έχοντας κατηγορηθεί για κατάσκοπος που έστελνε μηνύματα, με το κλειδί του σολ, στα καράβια που λεηλατούσαν τα γειτονικά νερά.Τι κατάσκοπος και βλακείες’, είπε ο Φλορεντίνο Αρίσα. Εγώ δεν είμαι παρά ένας δυστυχής ερωτευμένος.Κοιμήθηκε τρεις νύχτες στα μπουντρούμια, αλυσοδεμένος απ’ τους αστραγάλους.…Ίσως ήταν ο μόνος άνθρωπος στην πόλη ή και σ’ ολόκληρη τη χώρα που είχε σύρει από έρωτα, πέντε λίμπρες σίδερα.

Νίνα Γεωργιάδου