Oποιος αμύνεται, όταν του κόβει την ανάσα

αυτός που του σφίγγει το λαιμό, προστατεύεται

από ρητή διάταξη του νόμου –

γι’ αυτό και κραυγάζει

πως ευρέθη σε νόμιμη άμυνα.

Όμως

αυτός ο ίδιος νόμος το πρόσωπό του αποστρέφει

–και αν τυχόν ιδεί, αντιπαρέρχεται–,

όποτε αμύνεσθε, γιατί σας κόβουν το ψωμί.

Και βέβαια όποιος δεν τρώει πεθαίνει,

το ίδιο παθαίνει δε και όποιος τρώει ελάχιστα,

μόνο που αυτός αργεί λιγάκι να πεθάνει.

Και όσο πεθαίνει –μέρες και μήνες–

του απαγορεύεται η άμυνα.