Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, πρώτα με την οικονομική και αργότερα με την υγειονομική κρίση, τα μορφωτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα της νεολαίας και εν γένει η εκπαίδευση έχει δεχθεί μια ανελέητη επίθεση. Οι απανωτοί αντιεκπαιδευτικοί νόμοι όλων των κυβερνήσεων, με άλλοθι πάντα τις «έκτακτες» συνθήκες, έχουν διαμορφώσει ένα ταξικό σχολείο-πανεπιστήμιο και ένα «σκοτεινό» μέλλον για τους μελλοντικούς εργαζόμενους.

Η τωρινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, εντός 2+ χρόνων διακυβέρνησης της χώρας, βρήκε την ευκαιρία να υλοποιήσει την αντιεκπαιδευτική της πολιτική. Σε όλο αυτόν τον ορυμαγδό, το Bloco (η φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ «θυμήθηκαν» να φορέσουν τις αντιπολιτευτικές τους κορώνες.

Πιο συγκεκριμένα, με κεντρικό σύνθημα «όταν η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον» το Bloco και η Ν. ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να μετριάσουν τις αρνητικές επιπτώσεις που έφεραν οι δικές τους πολιτικές στην εκπαίδευση, ενώ παράλληλα προσπαθούν να καπηλευτούν τους αγώνες που ανέπτυξε η εκπαιδευτική κοινότητα, με αιχμή του δόρατος τους φοιτητές, με προοπτική, για ακόμα μια φορά, τις κυβερνητικές θέσεις.

Το Bloco και η Ν. Σύριζα με διάφορες ανακοινώσεις, όπου ψευδεπίγραφα εναντιώνονται στις αντιεκπαιδευτικές και νεοφιλελεύθερες επιλογές της κυβέρνησης της Δεξιάς, μιλούν -σαν να είναι ενάντια στο Ν. Κεραμέως, στην πανεπιστημιακή αστυνομία, στην αξιολόγηση, στην κατάργηση του ασύλου, την ισοσκέλιση των πτυχίων των ΑΕΙ με των ιδιωτικών κολεγίων, στην υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων κ.τ.λπ.. Και θεωρούμε ψευδεπίγραφη αυτή την εναντίωση, καθώς τα έργα και ημέρες της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αλλά και οι οραματισμοί του για το αύριο, εκπορεύονται από την ΕΕ και ΟΑΣΑ.

Και εξηγούμαστε

Με την ανάδειξη του Σύριζα σε κυβερνών κόμμα οι προεκλογικές δεσμεύσεις του «ξεχάστηκαν». Η σύντομη παρουσία του Α. Μπαλτά στη θέση του Υπ. Παιδείας προοικονομούσε τα νέα πλήγματα στην οργάνωση και στην λειτουργία των ΑΕΙ και των ΤΕΙ.

Την σκυτάλη για την περαιτέρω διάλυση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης έμελλε να την αναλάβει ο Γαβρόγλου. Ωστόσο πριν κάνουμε την αναδρομή κρίνεται σκόπιμο να δούμε τις θέσεις του Bloco και της Ν.ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να γίνει πιο εύγλωττη η ψευδεπίγραφη εναντίωση τους στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της ΝΔ και η «συναντίληψη» τους στην καταβαράθρωση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και εν γένει της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας.

Όσον αφορά τον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, μιλούν για ελεύθερη πρόσβαση στην Τ.Ε και την συνεπαγόμενη κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων. Στη συνέχεια αναφέρουν την αύξηση της χρηματοδότησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αναδιαμόρφωση του ακαδημαϊκού χάρτη, ενιαία πτυχία και ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα, κατάργηση των μέτρων εντατικοποίησης και μέτρων πειθάρχησης (προαπαιτούμενα, αλυσίδες, όρια δήλωσης μαθημάτων, όρια φοίτησης), αναγνώριση πτυχίων του εξωτερικού μέσω του ΔΟΑΤΑΠ με την ανάλογη ακαδημαϊκή αντιστοίχιση των πτυχίων και καμιά ισοτιμία των πτυχίων των εγχώριων(!) κολεγίων με αυτά των πανεπιστημίων. Ενώ για τις Μεταπτυχιακές και Διδακτορικές Σπουδές, αναφέρουν την κατάργηση των διδάκτρων, τον τερματισμό της εκμετάλλευσης των Μεταπτυχιακών φοιτητών και Υπ. Διδακτόρων κ.τ.λ. Επιπλέον αρνούνται οποιαδήποτε ανάμιξη ιδιωτικών συμφερόντων και εργολαβιών στα πανεπιστήμια(!)

Για το ζήτημα της φύλαξης των πανεπιστημίων συμφωνούν με τη Σύνοδο των Πρυτάνεων, όπου εκεί το όλο ζήτημα αναλώθηκε για το αν θα πρέπει η ασφάλεια των πανεπιστημίων να είναι υπό την επίβλεψη της αστυνομίας ή της κάθε Πρυτανικής Αρχής, με τη Σύνοδο να θεωρεί πως θα πρέπει να είναι υπό την εκάστοτε Πρυτανική Αρχή. Το πλαίσιο  που θέτει η Σύνοδος για την ασφάλεια των πανεπιστημίων είναι επίσης σε αντιδραστική τροχιά(Ελεγχόμενη είσοδος, σεκιούριτι κ.α). Τέλος υποστηρίζουν την επαναφορά του Ασύλου(!)

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε όλα αυτά τα αιτήματα πως είχε δράσει;

Ο τότε Υπ. Παιδείας εντείνει τους ταξικούς φραγμούς δημιουργώντας σχολές και  πτυχία πολλών ταχυτήτων. Οι σχολές χωρίζονται σε «χαμηλής» και «υψηλής» ζήτησης και παράλληλα θεσπίστηκαν Διετή Προγράμματα Σπουδών εντός των Πανεπιστημίων. Στις σχολές «χαμηλής» ζήτησης και στα ΔΠΣ περνούσαν τα παιδιά με το απολυτήριο Λυκείου. Με λίγα λόγια τα παιδιά που δεν είχαν την οικονομική άνεση να πάνε σε φροντιστήριο, μπορούσαν να «σπουδάσουν» μόνο σε «κατώτερες» Σχολές ή στα Διετή.

Σε συνάρτηση των παραπάνω καθιερώνει και νομικά την δυνατότητα απόκτησης του Πιστοποιητικού Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας (ΠΠΔΕ) μέσα από την παρακολούθηση «ειδικών προγραμμάτων σπουδών» ή μέσω μεταπτυχιακών ή διδακτορικών κύκλων σπουδών, πραγματοποιώντας ένα βήμα προς την απόσπαση της Παιδαγωγικής και Διδακτικής επάρκειας από τα πτυχία των καθηγητικών σχολών, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση τους. Πλέον δεν ισχύει η εξίσωση πτυχιό=πλήρη μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, οδηγώντας έτσι πολλούς στο «κυνήγι» πιστοποιητικών και χαρτιών.

Με την συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση των Π.Ι, διευρύνει τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, η έρευνα στα πανεπιστήμια συνδέεται ακόμα περισσότερο με την οικονομική «αυτοτέλεια» τους και με τις απαιτήσεις της αγοράς, έτσι «στρώθηκε» περισσότερο ο δρόμος για την ιδιωτική πρωτοβουλία σε διάφορους τομείς των Ιδρυμάτων (π.χ στα ερευνητικά προγράμματα ή στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών). Ταυτόχρονα είχαμε νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων, ενώ  η λεγόμενη ,κατά όνομα, «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ, ελλείψει χώρων, καθηγητών, επιστημονικού και διοικητικού προσωπικού και υποχρηματοδότησης, αποδείχθηκε κοροϊδία.

Παράλληλα, καταργώντας στην ουσία το ΣΑΕΠ (Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων), το οποίο ήταν υπεύθυνο για την ισοτίμηση των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πανεπιστημίων και των κολεγίων του εξωτερικού με τα αντίστοιχα της Ελλάδας ,και αντικαθιστώντας το με ένα πιο ευέλικτο όργανο, το ΑΤΕΕΝ (Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας), απλοποίησε την διαδικασία για την αναγνώριση και την ισοτίμηση των πτυχίων των Π.Ι με αυτά των κολεγίων.

Συμπερασματικά,  το συνονθύλευμα πτυχίων και αποφοίτων, με διετή – τριετή – τετραετή και πενταετή Προγράμματα Σπουδών για ψευδεπίγραφα ίδια ή παρόμοια γνωστικά αντικείμενα αναπόδραστα οδήγησε, αφενός, σε ανατροπή του πλαισίου των επαγγελματικών προσόντων και στη συμπίεση των δικαιωμάτων στην εργασία και στις αμοιβές όλων, προς «τα κάτω» σε ένα θολό τοπίο επαγγελματικών δικαιωμάτων.

Για το ζήτημα του Ασύλου και της πανεπιστημιακής φύλαξης, ο Γαβρόγλου  «επαναφέρει» το 2017 το άσυλο, αφήνοντας ένα θολό τοπίο για το ποιος διασφαλίζει το άσυλο, ποιος το εγγυάται και  ποιες είναι η αρμόδιες αρχές, αφήνοντας έτσι την κερκόπορτα ανοιχτή για την κατάλυσή του. Τον επόμενο χρόνο δημοσιεύεται το λεγόμενο «Πόρισμα της Επιτροπής Παρασκευόπουλου», όπου με πρόσχημα τα ναρκωτικά, τις διαρκείς ή προσωρινές καταλήψεις, την « αρακώλυση της λειτουργίας οργάνων ΑΕΙ», τις διάφορες κινητοποιήσεις των φοιτητών κ.α, ανοίγει τη συζήτηση για το πώς, πότε και με ποιους όρους πρέπει να επεμβαίνει η αστυνομία στις σχολές.

Η πανεπιστημιακή φύλαξη βάση του πορίσματος θα έπρεπε να ανατεθεί σε εταιρίες σεκιούριτι. Βέβαια, ακουγόντουσαν και φωνές όπως του τότε Ευρωβουλευτή του Σύριζα, Κώστα Χρυσόγονου, που μιλούσε για τη δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας που θα υπαγόταν στις Πρυτανικές Αρχές. Μολονότι στο σήμερα συντάχθηκαν με την απόφαση της Συνόδου των Πρυτάνεων, ο πρώην Υπ. του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Μάρδας, σε δήλωση του πρότεινε «κρυφούς» εν ενεργεία αστυνομικούς στα πανεπιστήμια, οι οποίοι δεν θα φοράνε στολή, θα είναι άγνωστοι στους υπόλοιπους, θα παρακολουθούν κανονικά τα μαθήματα για λήψη πτυχίου και ανά πάσα στιγμή θα είναι έτοιμοι για δράση(!)

Κλείνοντας την αναφορά στο τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ επί κυβερνήσεως του στην Τ.Ε, ανερυθρίαστα διαπιστώνουμε την ταύτιση που έχει με την τωρινή κυβέρνηση. Σαν πειθήνια όργανα της ΕΕ και του ΟΑΣΑ και οι δύο εφάρμοσαν αντιεκπαιδευτικές πολιτικές που εκπορεύονται από αυτά τα κέντρα, και οι δύο είναι συνένοχοι στη διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας στο σύνολό της. Πίσω από κάθε μέτρο της κυβέρνησης ενάντια στην εκπαίδευση βρίσκεται το μνημονιακό νομοθετικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης Σύριζα, που το διευρύνει και το αναβαθμίζει η πρώτη.  Τα όποια σωστά αιτήματα υιοθετούν τώρα το Bloco και η Ν. Σύριζα είναι απλά τυχοδιωκτισμός.

Γιώργος Χ.

περιοδικό “Πορεία”, τ. 53