Την ωρα που ελεγε στο μηχανικο του καραβιου της, ” εφτα σε παιρνει αριστερα, μην το ζοριζεις”, οι πυργοι των Βρυξελακων εδιναν εντολη, ” να μη βρεθει λιμανι ν απαγκιασει”
Την ωρα που η καπετανισσα εγραφε στο ημερολογιο καταστρωματος, “δεκατη τεταρτη μερα στο πελαγος. Ξεμενουμε απο φαϊ και καυσιμα”, οι λιμεναρχες στα λιμανια της Ιταλιας, αυτοι δηλαδη που οριστηκαν για να εγγυωνται τον ασφαλη ελλιμενισμο τον καραβιων, εγραφαν στα παλια τους τα παπουτσια τις ζωες των ανθρωπων κι εστελναν, σαν τον τελευταιο χαρτογιακα υπαλληλισκο, μηνυμα, “διαταγη εξετελεσθη”.
Την ωρα που φασιστες και χαρτογιακαδες αρνουνταν ενα καβο και μια δεστρα στο Sea Watch, στα λιμανια της Ευρωπης Α.Ε., μπουκαραν ελευθερα καραβια φορτωμενα με οπλα, ναρκωτικα, λαθραια των off shore, λαφυρα αρχαιοκαπηλειας, ασε πια θαλαμηγους και γιωτ.
Την ωρα που οι χαρτογιακαδες των λιμανιων αρνουνταν την εισοσο στο καραβι της ζωης, οι λιμενεργατες της Γενοβας εδιναν μαθηματα αξιοπρεπειας και ανθρωπιας. “Ειμαστε απλοι λιμενεργατες . Αναγνωριζουμε μονο τις αξιες του εργατικου κινηματος, την αδελφοτητα μεταξυ των ανθρωπων, τη διεθνη αλληλεγγυη. Το Sea Watch 3 μπορει να χαραξει ροτα προς το λιμανι μας. Θα το υποδεχτουμε με την αλληλεγγυη και ολη τη δυναμη που μονο οι εργαζομενοι και οι αντιρατσιστες μπορουν να δειξουν”.
Την ωρα που η γυναικα υψωνε μποι πλατανου, εχοντας κανει τον αντρισμο μια κουφια λεξη αν δεν τον τιμουν οι πραξεις λεβεντιας, ενα οργανο της ταξης του φασιστα Σαλβινι, της χαμηλωσε το κεφαλι για να τη βαλει στο περιπολικο, βλεποντας πως καποιοι ανθρωποι δεν λυγιζουν.
Την ωρα που η Carola εγινε ολοκληρη μια μητρα γαι 42 ανθρωπους και τους ξεγεννησε με ασφαλεια σε απαγορευμενο λιμανι, ο φασιστας Πατελλης ειχε λιγοθυμιες εγκυμοσυνης, κυοφορωντας την οχια, ο χεστης.
Την ωρα που η γυναικουλα Ξαφα, διασκευαζε τον Αισωπο σε Ξεσωπο, κατ εντολη των νεοφιλελεδικων επιτελειων, που επεξεργαζονται νεες παλιανθρωπιες, η Γυναικα της θαλασσας, εκανε πραξη το μυθο της Κιβωτου που σωζει ζωες στο μεγαλο κατακλυσμο των μαυρων καιρων.
Carola, τα μαλλια σου ειναι φυκια που οξυγονωνουν τα νερα και τον αερα
Εισαι ολοκληρη ενα καραβι που κανενας δεν μπορει να κατασχεσει.
Κι ουτε υπαρχουν χειροπεδες που να δενουν τα χερια της θαλασσας.
Ο Καββαδιας αναδευεται στον ταφο του. Αν γινοταν να σηκωθει, θα ξαναμπαρκαρε μαζι σου, για να γραψει, με τη μουτζουρα της μηχανης και το καραβισιο γρασο, στιχοπλοκες οπως εκεινος μονο ηξερε να οριζει.
Ενα κοχυλι σκουλαρικι εχεις στ αυτι
Και στα μαλλια θαλασσινο, πρασινο αστερια
Στο χερι το γερακι σου, και τα σκυλια λυτα.
Απανωθε μου σκουπισε τη θαλασσα που σταζεις
και μαθε μου να περπατω πανω στη γη σωστα

Νίνα Γεωργιάδου

——————–Δείτε και αυτό: