DZELEM DZELEM

Παίρνω κάποια μηνύματα, που κάνουν την καρδιά μου να χτυπάει.
Angeline Goveni, όπως ήρθε, και μαζί με τους χτύπους της καρδιάς μου, για τους τσιγγάνους ένα Dzelem Dzelem

Γειά σας. Επειδή δεν είμαστε ” φίλες”, δεν μπορώ να σχολιάσω το υπέροχο κείμενο σας . Όμως νιώθω την ανάγκη από εδώ να πω ευχαριστώ, γιατί όσοι ντρεπόμαστε για τις ρίζες μας πορευόμαστε με σκυφτό κεφάλι στο μέλλον από φόβο μη βουρκωσουμε , μη θυμηθούμε πως σαν τσιγγάνοι, κάποτε είχαμε μια φυσιολατρική παιδεία και στάση ζωής, με δικές μας ράτσες ζώων μοναδικές, με γιατροσόφια από βότανα που χάθηκαν μαζί με τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, με μουσική παιδεία ιδιαίτερη που κουβαλάμε στο dna και μας σπρώχνει τα αυτιά και τα δάχτυλα χωρίς να ξέρουμε νότες.

Με συνταγές για ξόρκια που δεν άκουσαν ποτέ τα αυτιά μας, κυνηγημένοι- ελέυθεροι- να μην είναι αυτό που είναι κρύφτηκαν οι παλιοί μας και σβήσαμε τα χνάρια για να αφομοιωθούμε να γίνουμε άνθρωποι..
Κάποτε έζησαν ελεύθεροι και δημιουργικοί.
Κάποτε είχαν το δικαίωμα να είναι χρήσιμοι.
Αυτό, είναι μια κάποια παρηγοριά,να τίποτα άλλο.
Εμείς ως απόγονοι,πιο άσπροι,πιο καθαροί; πιο δήθεν ίσως βρούμε κάποτε ένα χωράφι να ξαπλώσουμε να κλάψουμε και να γιορτάσουμε με φωτιές αναμμένες , για τον παππού και την προγιαγιά που σβήστηκαν από το χάρτη για να μην τον λερώνουν.
Ευχαριστώ.

Νίνα Γεωργιάδου