Ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται σκληρά εδώ και 12 χρόνια. Με τα μνημόνια λεηλασίας και υποδούλωσης εδραιωμένα, η πανδημία έγινε εργαλείο νέων αντιδραστικών εξελίξεων στα χέρια της κυβέρνησης που επιδιώκει να συντρίψει όσες μεταπολιτευτικές οικονομικές, συνδικαλιστικές και δημοκρατικές κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος έχουν απομείνει από το μνημονιακό οδοστρωτήρα.

Με πρόσχημα την πανδημία, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει εξαπολύσει, από το Μάρτη του 2020 μέχρι σήμερα, μια καταιγιστική επίθεση, με στόχο την επιβολή μιας συνολικής αντιδραστικής ανατροπής. Για την αγριότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, τη φτωχοποίηση και νέα βίαιη συρρίκνωση των μικρομεσαίων στρωμάτων, τη δραστική καρατόμηση εργατοσυνδικαλιστικών κατακτήσεων, την κατάργηση θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η κυβέρνηση της ΝΔ φέρει την αποκλειστική ευθύνη για όσα έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν στο μέτωπο της υγείας, για τις εκατόμβες των νεκρών από τον κορονοϊό αλλά και άλλες ασθένειες. Παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που είχε στη διάθεσή της, όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για την ενίσχυση του ΕΣΥ αλλά, σε συνθήκες πανδημίας, συνέχισε την πολιτική εγκατάλειψης και διάλυσης των δημόσιου συστήματος υγείας.

Μάλιστα, προκαλώντας την οργή του κόσμου, μείωσε τις ελάχιστες δαπάνες του προϋπολογισμού για την υγεία κατά 572 εκατομμύρια ευρώ (11% )! Αυτό αποτελεί συντριπτική απόδειξη ότι δεν την ενδιαφέρει η πορεία της πανδημίας και των θανάτων στη χώρα. Στους δέκα τέσσερις αυτούς μήνες, η κυβέρνηση, έχοντας ακινητοποιήσει και εγκλωβίσει το λαό, επέβαλε ένα σύνολο αντιδραστικών νομοθετικών ανατροπών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Ξεθεμελιώνει τη δημόσια Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, εκτινάσσει την ανεργία, προχωρά σε νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, σε παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, επιβάλλει την τηλεργασία.

Αυτό όμως που αποτελεί τη μεγάλη αντιλαϊκή παρακαταθήκη της περιόδου είναι η επιβολή ενός πρωτόγνωρου, μεταπολιτευτικά, καθεστώτος πολιτικής αντίδρασης. Το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, η επιχείρηση επιβολής μιας χουντικού τύπου αστυνομοκρατίας, ο περιορισμός της κυκλοφορίας, οι χουντονόμοι και οι απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και το νέο αντεργατικό έκτρωμα που επωάζεται από το περσινό φθινόπωρο και προωθείται άμεσα για ψήφιση στη Βουλή αποτελούν πάγιους πόθους των πιο αντιδραστικών κύκλων για το πέρασμα σαρωτικών ανατροπών. Ανατροπές που επιχειρούν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας του εργατικού κινήματος έναν αιώνα πίσω, με ασύδοτη την καπιταλιστική εκμετάλλευση και δεμένο χειροπόδαρα το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Αυτή η επιθετική πολιτική των βίαιων αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων», η οποία πλήττει πλατιά λαϊκά στρώματα και δε διστάζει να ανοίγει συνεχώς νέα μέτωπα, δημιουργεί ένα εξαιρετικά εύφλεκτο κοινωνικό υπόστρωμα. Τα επιτελεία της ΝΔ και της ολιγαρχίας το γνωρίζουν και αναζητούν τρόπους διαχείρισης της κατάστασης. Με μια ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική επιχείρηση χειραγώγησης και εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης προσπαθούν να εξωραΐσουν την πραγματικότητα, να ενισχύσουν την κυβερνητική εικόνα και να προσανατολίσουν τις πολιτικές εξελίξεις σε κατευθύνσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Με δηλώσεις και κινήσεις αποπροσανατολιστικές, καθησυχαστικές και υπεραισιόδοξες για την «επόμενη μέρα». Με πανηγυρισμούς και ασύστολη δημαγωγία για το περιβόητο «Ταμείο Ανάκαμψης», το «άλμα δεκαετίας», το σχέδιο «Ελλάδα 2.0», τα 60 δισ. που θα κατευθυνθούν στα ταμεία των ξένων και ντόπιων μονοπωλίων και θα κληθεί να τα πληρώσει διπλά και τρίδιπλα ο λαός.

Διαβλέποντας η κυβέρνηση την προοπτική που διαμορφώνεται από μια μαζική αμφισβήτηση της πολιτικής της, προχωρά σε μια χαλάρωση των ασφυκτικών μέτρων και περιορισμών, με πρωταρχικό σκοπό να υπηρετήσει τις ανάγκες και τα συμφέροντα της «βαριάς βιομηχανίας» της χώρας, τους μεγαλοξενοδόχους -όπως και τον περσινό Μάη- και υπόσχεται για μια ακόμη φορά απατηλές διεξόδους. Στόχος, η εξασφάλιση πρόσθετου χρόνου αλλά και ο αποπροσανατολισμός από τις εγκληματικές της ευθύνες για την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία και τους χιλιάδες νεκρούς.

Έτσι, η τρομοϋστερία -που όλους τους προηγούμενους μήνες κατέκλυζε τα ΜΜΕ- τώρα δίνει τη θέση της σε ένα νέο προπαγανδιστικό σκηνικό με την «επιχείρηση ελευθερία», όμως η πανδημία και τα τραγικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στο ΕΣΥ από τη διαχείρισή της παραμένουν και οξύνονται.

Όσο και αν η κυβερνητική προπαγάνδα επιδιώκει να παραδοθούν τα κυβερνητικά εγκλήματα στη λήθη, τα ολέθρια αποτελέσματα της πολιτικής της πνίγουν τον ελληνικό λαό. Πίσω από τα κυβερνητικά χαμόγελα και την επίπλαστη αισιοδοξία τους, μια αλήθεια τροφοδοτεί και θα τροφοδοτεί με οργή την κοινωνία. Ο λαός, που βίωσε ένα από τα πιο σκληρά σε μέτρα και διάρκεια λοκντάουν παγκοσμίως, είναι αυτός που μετράει έναν από τους χειρότερους απολογισμούς παγκοσμίως. Και είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε μέρα που περνάει η θέση της Ελλάδας στον πάτο αυτής της μαύρης λίστας όλο και επιδεινώνεται. Η αποκλειστική ευθύνη για όλα αυτά ανήκει στην κυβέρνηση και τις ακολουθούμενες στα πλαίσια της ΕΕ πολιτικές.

Στο οικονομικό πεδίο, τα ήδη ορατά μεγάλα προβλήματα αναμένεται να οξυνθούν τους επόμενους μήνες. Είναι πλέον βέβαιο ότι πολλές θα είναι οι επιχειρήσεις που θα οδηγηθούν σε λουκέτο, οδηγώντας χιλιάδες μισθωτών στην ανεργία. Όσο και αν η κυβέρνηση για τις ανάγκες των μεγαλοξενοδόχων υπόσχεται τουριστικούς covid free παραδείσους, η πραγματικότητα των χιλιάδων κρουσμάτων και των δημόσιων νοσοκομείων που ασφυκτιούν, αλλά και συνολικά η κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη, προμηνύουν μια περιορισμένη από κάθε άποψη τουριστική σεζόν, παρόμοια με την περσινή. Και με δεδομένο ότι οι ίδιες πολιτικές (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αλλά και ΣΥΡΙΖΑ) είναι που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε χώρα που το τουριστικό προϊόν αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» της, μετά και το φετινό καλοκαίρι τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα για τους εργαζόμενους.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι ότι αυτή η πολιτική, το σύνολο του αντιδραστικού πλαισίου που θεσμοθετείται και των αντεργατικών νόμων που προωθούνται, θα συνεχιστεί όλο το επόμενο διάστημα, αφού η κυβέρνηση αποφάσισε πως δεν θα υπάρξουν θερινά τμήματα και η ολομέλεια της Βουλής θα συνεδριάζει όλο το καλοκαίρι για να στήσει μια βιομηχανία νομοσχεδίων, προετοιμάζοντας ταυτόχρονα το έδαφος να προχωρήσει -ανάλογα με τις εξελίξεις- σε πρόωρη προσφυγή σε κάλπες.

Όσοι, όμως, βυθίζουν το λαό σε μεγαλύτερη δυστυχία, φτώχεια και εξαθλίωση, όσοι επιστρατεύουν εναντίον του τη βία και την καταστολή, όσοι υποθηκεύουν το μέλλον του θα εισπράξουν τη λαϊκή αποδοκιμασία, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Πρόκειται για μια αναπότρεπτη εξέλιξη.

Ανοχή και στήριξη στην κυβέρνηση

Αν η γενικευμένη επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση είναι ο κύριος παράγοντας που διαμορφώνει τη σημερινή σκληρή πραγματικότητα, ο άλλος είναι η ανοχή, η αποδοχή και τελικά η στήριξη που προσφέρουν σε αυτήν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας, επί πέντε χρόνια, ξεπλύνει την πολιτική των μνημονίων, της εξάρτησης και της υποτέλειας, έχοντας ουσιαστικά καλλιεργήσει το έδαφος για την επάνοδο της Δεξιάς και την επιβολή αυτής της πολιτικής, αδυνατεί ακόμη και φραστικά να ασκήσει αντιπολίτευση. Και όποτε το επιχειρεί, ο λόγος του είναι υπονομευμένος από την ίδια την κυβερνητική θητεία του. Από τα ελληνοτουρκικά και το προσφυγικό μέχρι το σύνολο της πολιτικής που ακολουθεί η ΝΔ στο όνομα της πανδημίας, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να προσφέρει τη στήριξη ή την ανοχή του, ακόμη και στα κρίσιμα ζητήματα των δημοκρατικών δικαιωμάτων, όπως αυτά της απαγόρευσης των συναθροίσεων και συγκεντρώσεων. Συμβάλλει, έτσι, στην αδρανοποίηση του κόσμου που επηρεάζει και τον ίδιο ρόλο παίζει και στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπου διαθέτει δυνάμεις. Επί της ουσίας, αποτελεί βασικό δεκανίκι της πολιτικής της Δεξιάς, δίνοντας τα διαπιστευτήριά του στη ντόπια ολιγαρχία και στους ιμπεριαλιστές κηδεμόνες και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως ο δεύτερος πυλώνας της αστικής διαχείρισης.

Το ΚΙΝΑΛ, που κλυδωνίζεται από φυγόκεντρες τάσεις, συντασσόμενο πλήρως με το περιεχόμενο της πολιτικής της ΝΔ, μένει άφωνο μπροστά στις εξελίξεις και οι όποιες «ενστάσεις» του αφορούν διαδικαστικά θέματα και άλλες ανούσιες πλευρές που «ταΐζουν» μια παραπλανητική δημόσια υποτιθέμενη αντιπαράθεση.

Το ΜέΡΑ25, με τις συμβολικές δράσεις των βουλευτών του, στην ουσία δεν αμφισβήτησε αλλά προσαρμόστηκε και αυτό στην πολιτική των απαγορεύσεων. Προβάλλοντας διαρκώς τις αυταπάτες του Βαρουφάκη για τους θεσμούς της δικαιοσύνης και τα όργανα της ΕΕ και προσφεύγοντας διαρκώς σε αυτά, συνηγορεί και από τη δική του πλευρά στην κυρίαρχη πολιτική.

Ξεχωριστό στήριγμα, λόγω του ισχυρού συμβολισμού του και κυρίως λόγω των δυνάμεων που ελέγχει στο συνδικαλιστικό κίνημα, βρήκε η κυβέρνηση της ΝΔ και η βάρβαρη πολιτική της στη γραμμή του ΚΚΕ. Μια γραμμή, ουσιαστικά, αποδοχής της πολιτικής των απαγορεύσεων και της καραντίνας, ως πολιτικής αντιμετώπισης της πανδημίας. Το ΚΚΕ σε όλες τις κρίσιμες αγωνιστικές κινητοποιήσεις της περιόδου, για την ανάσχεση αυτής της πολιτικής, όχι απλά δεν έκανε κανένα μαζικό κάλεσμα αλλά υπονόμευσε κάθε τέτοια προσπάθεια, αναπαράγοντας την άποψη ότι οι μαζικές συγκεντρώσεις αποτελούν υγειονομική βόμβα, αφοπλίζοντας τον κόσμο και τα μέλη του, τα εργατικά κέντρα και τα σωματεία που, κατά τα άλλα, αποτελούν υποτίθεται το ταξικό κίνημα. Η γραμμή του ΚΚΕ, όλο αυτό το διάστημα μέχρι και την Άνοιξη που αναγκάστηκε και σύρθηκε στις κινητοποιήσεις, ήταν μια γραμμή ανοχής και σε ορισμένες περιπτώσεις στήριξης αυτής της πολιτικής και ο ρόλος του στην ανάπτυξη των αγώνων υπονομευτικός. Τώρα που οι αντιδραστικοί σχεδιασμοί της ΝΔ κάμφθηκαν από τις λαϊκές αντιστάσεις, τώρα που το κίνημα έσπασε τις χουντικές απαγορεύσεις, μέσα από τις παρατεταμένες φοιτητικές κινητοποιήσεις της Άνοιξης, τώρα εμφανίζεται το ΚΚΕ χωρίς ίχνος ντροπής σε ρόλο σημαιοφόρου των αγώνων που αναπτύχθηκαν.

Παλλαϊκή- πανεργατική αντίσταση και πάλη

Μπροστά στα αλλεπάλληλα αντεργατικά μέτρα, την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, την εκτίναξη της ανεργίας, την αστυνομική βία και καταστολή, ο μόνος δρόμος για το Μ-Λ ΚΚΕ ήταν και παραμένει ο δρόμος της παλλαϊκής – πανεργατικής αντίστασης και πάλης για την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων που πέρασαν και την απόκρουση αυτών που διαρκώς έρχονται, όπως το νέο αντεργατικό έκτρωμα, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών που καρατομούνται, σε αναπόσπαστη σύνδεση με τους γενικότερους στόχους πάλης για την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το διώξιμο των αμερικάνικων βάσεων και το γκρέμισμα της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.

Οι πανεργατικοί αγώνες που έγιναν στη χώρα μας την προηγούμενη περίοδο των μνημονίων, συσπειρώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας, οργανώθηκαν μέσα από τα πρωτοβάθμια συνδικάτα και τους συλλόγους, που ασκώντας ισχυρή πίεση στις συμβιβασμένες και υποταγμένες ηγεσίες των ανώτερων οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος τις εξανάγκαζαν να προκηρύξουν πανελλαδικές, πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις που διευκόλυναν στην πράξη την πιο πλατιά συμμετοχή των εργαζομένων. Και τον τελευταίο χρόνο της πανδημίας, παρά τη μεγάλη υποχώρηση του συνδικαλιστικού κινήματος, τα λοκντάουν και τις χουντικές απαγορεύσεις, μέσα από τα συνδικάτα και τους φοιτητικούς συλλόγους κατέβηκαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις χιλιάδες εργαζόμενοι, υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί και φοιτητές, πιστοποιώντας τη διάθεσή τους να αντιπαλέψουν την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης, να αντισταθούν στην αστυνομική βία και τρομοκρατία και να σπάσουν τις φασιστικές απαγορεύσεις.

Η άνοιξη των φοιτητικών κινητοποιήσεων έπιασε το νήμα από την αγωνιστική στάση που κράτησαν οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στο διάστημα του χειμώνα, όταν η κυβέρνηση εξαπέλυσε την πιο άγρια τρομοκρατία και καταστολή.

Η κυβέρνηση άδραξε την ευκαιρία, με τα πανεπιστήμια κλειστά, τους φοιτητές και το λαό στα σπίτια, αξιοποιώντας παράλληλα και τη δράση του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, να περάσει νόμο που αποσκοπεί στον έλεγχο της πανεπιστημιακής ζωής και καταστολής του φοιτητικού κινήματος και την εγκατάσταση της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια, όπως προηγούμενα πέρασε τον χουντικής έμπνευσης νόμο για τον περιορισμό και την απαγόρευση των διαδηλώσεων, όπως θέλει να περάσει τώρα το αντεργατικό έκτρωμα για το χτύπημα της απεργίας, του οχτάωρου και της συνδικαλιστικής δράσης.

Όμως, χιλιάδες φοιτητές και εκπαιδευτικοί μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία τους κατέβηκαν στους δρόμους σε μαζικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, αποδοκιμάζοντας την κυβερνητική βία και τρομοκρατία, αποδοκιμάζοντας τη συνολική κυβερνητική πολιτική, παρά την υπονόμευση των φοιτητικών αγώνων από τις δυνάμεις του ρεφορμισμού ΠΚΣ – ΕΑΑΚ. Δεκάδες μαζικά συλλαλητήρια με αιχμή τα δημοκρατικά δικαιώματα διαμόρφωσαν μια νέα κατάσταση και όρθωσαν εμπόδια στις επιδιώξεις της κυβέρνησης να επιβάλει στην κοινωνία ένα νέο αντιδραστικό κλίμα. Μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις η πολιτική των φασιστικών απαγορεύσεων έσπασε.

Όταν η αστυνομία απαγόρευε κάθε συνάθροιση και κατέβαζε χιλιάδες πάνοπλους αστυνομικούς στο κέντρο της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων, όταν ασκήθηκαν αφόρητες πιέσεις στις αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις να προσαρμοστούν στην κυβερνητική πίεση και προπαγάνδα, δυο πολιτικοί προσανατολισμοί αντιπαρατέθηκαν στη δύσκολη περίοδο του χειμώνα αλλά και σε όλη τη διάρκεια από το ξέσπασμα της πανδημίας.

Η γραμμή που πρόβαλλαν -παρά τις όποιες φραστικές και επί μέρους διαφοροποιήσεις- τα κοινοβουλευτικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΜέΡΑ25 και ΚΚΕ αλλά και μια σειρά δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου και του «Μετά θα λογαριαστούμε». Η γραμμή της προσαρμογής και της συμμόρφωσης στην κυβερνητική πίεση, που ανέστειλε τις κινητοποιήσεις και -όταν υποχρεώθηκε να τις κάνει- τους έδωσε συμβολικό χαρακτήρα, χωρίς ούτε μια στιγμή να καλεί τον κόσμο μαζικά να διαδηλώσει και μαζικά να αντιταχθεί στην κυβερνητική πολιτική.

Και από την άλλη, η γραμμή της αγωνιστικής στάσης που στάθηκε απέναντι στην πίεση, πάλεψε για την απόκρουσή της και πρόβαλε σταθερά την ανάγκη της μαζικής αντίστασης. Αυτή τη γραμμή πρόβαλε το Μ-Λ ΚΚΕ από την πρώτη μέρα της πανδημίας μέχρι σήμερα και αυτή την πολιτική στάση κράτησε, συμβάλλοντας στο μέτρο των δυνάμεών του στο σπάσιμο των κυβερνητικών απαγορεύσεων και στο δυνάμωμα των λαϊκών αντιστάσεων.

Η 24ωρη απεργία, που αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ στις 6 Μάη, με τις οποίες τιμήθηκε η Εργατική Πρωτομαγιά, παρά τον άθλιο, σαμποταριστικό ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, ήταν ένα βήμα αγωνιστικής ανάσας και συσπείρωσης. Άνοιξε την αυλαία της μεγάλης μάχης που καλείται να δώσει η εργατική τάξη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο το οποίο έρχεται άμεσα για ψήφιση στη Βουλή. Με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει να τσακίσει βασικά δικαιώματα των εργαζομένων που κατακτήθηκαν μέσα από πολύχρονους, αιματηρούς αγώνες.

Πρέπει να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση στις ηγεσίες των ανώτερων οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος ώστε να εξαναγκαστούν να προκηρύξουν πανεργατικές κινητοποιήσεις. Αν κάτι τέτοιο δεν γίνει κατορθωτό, η ΕΡΓΑΣ και ο Εκπαιδευτικός Όμιλος πρέπει να απευθύνουν κάλεσμα δράσης σε πρωτοβάθμια σωματεία να προχωρήσουν σε συντονισμό των δυνάμεών τους και να πιέσουν σε αυτή την κατεύθυνση. Και αν τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα αρνηθούν, τότε τα συνδικάτα δίνοντας τη μάχη της πιο πλατιάς συμμετοχής να προχωρήσουν σε ανάληψη αγωνιστικών πρωτοβουλιών.

Με εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαϊκού αγώνα, στη δύναμη των μαζών

Το Μ-Λ ΚΚΕ αντιμετώπισε τη νέα πολιτική πραγματικότητα και την απότομη αλλαγή των συνθηκών που επέφερε η πανδημία με άμεσο, σταθερό και αποφασιστικό τρόπο. Μέσα σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες, πάλεψε να μην περάσει το κλίμα που επιχείρησε να επιβάλει η κυβέρνηση στήνοντας σκηνικό τρομοκρατίας, μαζικής υστερίας και ψύχωσης. Εδώ και 14 μήνες, και από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης του πρώτου λοκντάουν το Μάρτη 2020, κατήγγειλε την πολιτική της κοινωνικής καραντίνας και των απαγορεύσεων ως μια πολιτική που, με πρόσχημα την πανδημία, έρχεται να επιβάλει ένα καταιγισμό αντεργατικών μέτρων και ένα αντιδραστικό καθεστώς καρατόμησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, αστυνομικής βίας και καταστολής, αδιαφορώντας για την υγεία του λαού. Και κάλεσε τους εργαζόμενους, από την πρώτη στιγμή, να αντισταθούν στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης.

Τα μέλη του Μ-Λ ΚΚΕ και της Πορείας ανταποκρίθηκαν με αγωνιστικό πνεύμα στη δύσκολη κατάσταση. Σε όλα τα σωματεία και τους συλλόγους που δραστηριοποιούνται σύντροφοι και φίλοι του Μ-Λ ΚΚΕ και των παρατάξεών του, δόθηκε η μάχη για να ληφθούν αποφάσεις για κινητοποιήσεις ενάντια στα αντεργατικά μέτρα και τις απαγορεύσεις. Η στάση του Μ-Λ ΚΚΕ, τα δημόσια καλέσματά του για πραγματοποίηση συγκεντρώσεων και αντιιμπεριαλιστικών διαδηλώσεων, που αρκετές μέρες πριν με αφίσες και πανό γνωστοποιούσε σε αντιπαράθεση με την πολιτική των δυνάμεων του «μετά θα λογαριαστούμε», οι αλλεπάλληλες πανελλαδικές καμπάνιες, εξορμήσεις και πικετοφορίες του, η έμπρακτη στήριξη της ΕΡΓΑΣ στον αγώνα των υγειονομικών στις πύλες των νοσοκομείων, το αγωνιστικό πνεύμα που εκφράστηκε στις απαγορευμένες διαδηλώσεις τη μέρα του Πολυτεχνείου, στην απεργία της 26ης Νοέμβρη και της 15ης Δεκέμβρη, η αγωνιστική συμμετοχή της Πορείας και του Εκπαιδευτικού Ομίλου στις φοιτητικές και εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη, του Γενάρη και της Άνοιξης, συνέβαλαν -στο μέτρο που μας αναλογεί- στο σπάσιμο των φασιστικών απαγορεύσεων.

Δίνοντας τη μάχη ενάντια στη γραμμή της προσαρμογής στις «συμβολικές εκδηλώσεις» που έσερνε ο ποικιλώνυμος ρεφορμισμός, υπηρετήθηκε η γραμμή της πίστης στη δύναμη του λαϊκού κινήματος και των αγώνων του. Γιατί μόνο το λαϊκό κίνημα, και κανείς άλλος στο όνομά του, είναι αυτό που μπορεί να σταματήσει και να ανατρέψει αυτή την πολιτική. Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσει το Μ-Λ ΚΚΕ την πάλη του στα πλαίσια του μαζικού κινήματος και ταυτόχρονα θα αναπτύξει την ανεξάρτητη, αυτοτελή πολιτική του δράση, πυκνώνοντας τις πανελλαδικές προπαγανδιστικές καμπάνιες και εξορμήσεις στο κέντρο και τις συνοικίες, δυναμώνοντας το μέτωπο αντιπαράθεσης ενάντια σε λαθεμένες και επιζήμιες θέσεις και αντιλήψεις. Φέρνοντας παράλληλα στο επίκεντρο της δουλειάς μας τα οργανωτικά καθήκοντα, αυτά της κομματικής οικοδόμησης και οργανωτικής ανάπτυξης.

Συνοπτικά, μπορούμε να πούμε ότι παραμείναμε στέρεοι και μάχιμοι μπροστά στην απότομη αλλαγή της πολιτικής κατάστασης, σε συνθήκες αστυνομικής βίας και φασιστικών απαγορεύσεων και, παρά τις μικρές μας δυνάμεις, με αντοχή και σταθερότητα, δείξαμε ότι το Μ-Λ ΚΚΕ είναι μια μάχιμη κομμουνιστική δύναμη με ιδεολογικοπολιτικά εφόδια και εξοπλισμό που του επιτρέπουν να προχωρά μπροστά, ξεπερνώντας εμπόδια και δυσκολίες.

Από την Απόφαση της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ