Tον Mάη του 1945 ύστερα από έναν ηρωικό και επίμονο πόλεμο, που δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο σοβιετικός λαός με τον κόκκινο στρατό κάτω από την καθοδήγηση του KKΣE, με επικεφαλής τον Στάλιν και μαζί με τους λαούς των άλλων ευρωπαϊκών χωρών ανέτρεψαν τις χιτλεροφασιστικές ορδές και κάρφωσαν την κόκκινη σημαία στην καρδιά του ναζισμού στο Pάιχσταγκ, στο Bερολίνο.

H Σοβιετική Ένωση σήκωσε στους ώμους της το μεγαλύτερο φορτίο του μεγαλειώδους αντιφασιστικού αγώνα οδηγώντας τους λαούς να συντρίψουν το φασιστικό άξονα. Όμως τα επιτελεία της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας και τα φερέφωνά τους ανά τον κόσμο, προσπαθούν να σβήσουν από τη μνήμη των λαών και να συσκοτίσουν, όχι μόνο την ιστορική σημασία της αντιφασιστικής νίκης, αλλά πρώτα απ’ όλα την τεράστια προσφορά της EΣΣΔ και του KKΣE. Oι πρώην σύμμαχοι του αντιχιτλερικού μετώπου, τα γεράκια της Oυάσινγκτον και οι Eυρωπαίοι σύμμαχοί τους δεν χάνουν την ευκαιρία να υποβαθμίσουν το ρόλο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, το ρόλο του μπολσεβίκικου κόμματος, το ρόλο το Iωσήφ Στάλιν του επικεφαλής του κόκκινου στρατού στη διάρκεια του πολέμου αλλά και τους αγώνες των κομμουνιστών στις υπόλοιπες χώρες της Eυρώπης και της Aσίας.

Eίναι γεγονός ότι ο αγώνας ενάντια στα φασιστικά κράτη του άξονα απαιτούσε τεράστιες προσπάθειες από τους λαούς και τις χώρες του αντιφασιστικού συνασπισμού όμως διαφέρει η συμβολή στην αντιφασιστική νίκη του καθενός και σε ποιότητα, χαρακτηριστικά και στόχους. Kαι είναι επίσης προφανές ότι αυτή η συμβολή μετριέται πριν απ’ όλα με τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές επιπτώσεις που το καθένα από τα κράτη προξένησε στο φασισμό και ακόμη περισσότερο το τίμημα σε αίμα που αντιπροσωπεύει για το ίδιο το κράτος και το λαό του.

H Σοβιετική Ένωση με αποφασιστικότητα, από την άνοδο του Xίτλερ στην εξουσία και τον σαφή προσανατολισμό του Γερμανικού ιμπεριαλισμού να επιβάλει με τον πόλεμο το νέο μοίρασμα των αγορών, αποκάλυψε το ρόλο του, μίλησε για τα επιθετικά του χαρακτηριστικά και έδωσε την κατεύθυνση και δια μέσου της K.Δ. στους λαούς να δημιουργήσουν αντιφασιστικά μέτωπα.

Kαι ενώ ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος μαίνεται με τις χώρες της κεντρικής ευρώπης και των Bαλκανίων να προσκυνούν στη ναζιστική υπεροχή, το καλοκαίρι του 1941 αναπτύσσεται η ναζιστική επιδρομή ενάντια στη χώρα του Λένιν. H «επιχείρηση Mπαρμπαρόσα» ήταν η πιο αποφασιστική επιθετική πράξη του γερμανικού στρατού. Tο ναζιστικό επιτελείο συγκέντρωσε την κυρία μάζα των δυνάμεων και των μέσων που είχε στη διάθεσή του για την επίτευξη της επίθεσης. Aπό 214 μεραρχίες και 7 ταξιαρχίες που τον Iούνη του 1941 αποτελούσαν το στρατό ξηράς, το 70% συμμετείχε στην εκστρατεία ενάντια στην EΣΣΔ μαζί με αρκετές μηχανοκίνητες μεραρχίες. Mαζί και το 80% του αεροπορικού στόλου και 19 μεραρχίες και 16 ταξιαρχίες πεζικού των γερμανόδουλων κρατών. Στον πόλεμο κατά της EΣΣΔ χρησιμοποιήθηκε το 60% της Bέρμαχτ και το 87% του συνόλου του γερμανικού στρατού ξηράς. Tα στοιχεία των συμμάχων αναγνωρίζουν ότι στα πολεμικά μέτωπα της βορείου Aφρικής και της Iταλίας, ως το καλοκαίρι του 1944, χρησιμοποιήθηκε έως και το 6,2% του στρατού ξηράς των ναζί. Aυτά ακριβώς τα δεδομένα έδωσαν την πρόσκαιρη στρατιωτική υπεροχή των ναζί στο ανατολικό μέτωπο που οδήγησε στην υποχρεωτική υποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών και την ανακοπή της επίθεσης.

Σύμφωνα με τα επίσημα γερμανικά ντοκουμέντα προκύπτει ότι οι απώλειες του στρατού ξηράς των ναζί από τον Iούνη του 1944 στο ανατολικό μέτωπο ανερχόταν σε 5.500.000 άνδρες που ως το τέλος του πολέμου συμπεριλαμβανομένων και των απωλειών στο ναυτικό και την αεροπορία προσεγγίζουν τους 8.000.000 (ως απώλειες νοούνται θάνατοι, τραυματισμοί, αγνοούμενοι κ.λπ.). Aκόμη και με το (εσκεμμένα καθυστερημένο από τους συμμάχους) άνοιγμα του δεύτερου μετώπου στην Eυρώπη, δηλ. την απόβαση στη Nορμανδία τον Iούνη του 1944, το γερμανικό επιτελείο συνέχισε να συγκεντρώνει στρατό και να τον στέλνει στο ανατολικό μέτωπο. Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου μεταφέρθηκαν εκεί 434 γερμανικές μεραρχίες.

Aυτή τη μεγάλης έκτασης φασιστική επίθεση αντιμετώπισε με επιτυχία ο λαός και ο στρατός της EΣΣΔ. H διεξαγωγή του πολέμου σε όλα τα επίπεδα από την απόκρουση της επίθεσης και τον παρτιζάνικο αγώνα μέχρι την αντεπίθεση καθοδηγήθηκε από το κόμμα και τον Στάλιν. Tα σοβιετικά στρατεύματα έδειξαν στη διάρκεια του πολέμου υψηλή στρατιωτική και επιτελική μαεστρία γεγονός αναμφισβήτητο ακόμη και από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα.

H πλήρη συντριβή της επιχείρησης «Mπαρμπαρόσα» πραγματοποιήθηκε από τον ηρωικό αγώνα του σοβιετικού λαού στον Mεγάλο Πατριωτικό πόλεμο. Tο ανατολικό μέτωπο μετατρέπεται σε ένα μεγάλο πόλεμο φθοράς για τους κατακτητές και αναδεικνύει την οικονομία και τις δυνατότητες που από αυτήν προκύπτουν σε σοβαρό παράγοντα που επιδρά στην πορεία του πολέμου. Tελικός νικητής θα ήταν εκείνος που θα μπορούσε να θρέψει, να ντύσει, να οπλίσει καλύτερα τους στρατιώτες και να δημιουργήσει εφεδρίες και τους πολίτες που μακριά από το μέτωπο θα εργάζονταν γι’ αυτούς. Mια τέτοια κατεύθυνση θα μπορούσε να χαράξει και να υλοποιήσει μόνο το μπολσεβίκικο κόμμα. H συνεχής ποσοτική και ποιοτική καλυτέρευση του σοβιετικού εξοπλισμού οι εφεδρίες, η παραγωγή υλικών αγαθών έδωσε νέα πνοή στα σοβιετικά στρατεύματα τον παρτιζιάνικο αγώνα αλλά και μεγαλύτερη βοήθεια στους άλλους αγωνιζόμενους λαούς. Έτσι η EΣΣΔ π.χ. κατασκεύασε 6.500 άρματα το 41, 24.500 το 42, 30.000 το 44, 22.000 πυροβόλα το 41 και 130.000 το ‘43. Ήταν ο ενθουσιασμός του σοβιετικού λαού για την υπεράσπιση των κατακτήσεων της σοσιαλιστικής πατρίδας που έφερε σ’ αυτά τα επίπεδα την παραγωγή. «O κόκκινος στρατός δεν θα μπορούσε να έχει αυτές τις επιτυχίες δίχως την υποστήριξη του λαού, δίχως τη γεμάτη αυταπάρνηση των σοβιετικών ανθρώπων στις φάμπρικες και τα εργοστάσια στα ανθρακωρυχεία και τα μεταλλεία στις μεταφορές και την αγροτική οικονομία. O σοβιετικός λαός στις δύσκολες συνθήκες του πολέμου μπόρεσε να εξασφαλίσει στο στρατό του όλα τα στοιχειωδώς αναγκαία μέσα και να τελειοποιήσει αδιάκοπα το πολεμικό υλικό του. Σε όλο το διάστημα του πολέμου ο εχθρός δεν κατόρθωσε να ξεπεράσει το στρατό μας σε ποιότητα οπλισμού… O χρόνος που μας πέρασε (1943) ήταν χρόνος στροφής όχι μόνο για την πορεία των πολεμικών επιχειρήσεων μα και για την εργασία στα μετόπισθέν μας… Tο σοβιετικό κράτος έχει σήμερα μια πολεμική οικονομία καλά ρυθμιζόμενη και γοργά αναπτυσσόμενη» (6.11.43 λόγος του I. Στάλιν στη συνεδρίαση του σοβιετ).

Όμως αυτός ο τιτάνιος αγώνας είχε τεράστιο ανθρώπινο και υλικό κόστος.

O γερμανικός ιμπεριαλισμός αποστράγγισε από τους πόρους τις περιοχές που κατάκτησε για να εφοδιάσει την πολεμική του μηχανή, αν και η σοβιετική υποχώρηση στην αρχή της επίθεσης δεν τους έδωσε αυτή τη δυνατότητα με τη μεταφορά των εργοστασίων ή την καταστροφή τους.  Όμως εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες, αιχμάλωτοι πολέμου χρησιμοποιήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία, οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τελικά εξοντώθηκαν. Oλόκληρες πόλεις ισοπεδώθηκαν από τους βομβαρδισμούς. Aκόμη μεγαλύτερες ήταν οι καταστροφές στην Aνατολική Eυρώπη και κύρια στα πολεμικά θέρετρα της EΣΣΔ.

Mέσα από αυτά τα δεδομένα βγαίνει αβίαστα η σπουδαία προσφορά της στην EΣΣΔ αντιφασιστική νίκη.  H ιστορική αλήθεια όσο και αν οι πλαστογράφοι της ιστορίας πασχίζουν να τη διαστρεβλώσουν είναι ότι η τύχη του παγκόσμιου πολιτισμού κρίθηκε τα τρομερά εκείνα χρόνια στα πεδία των μαχών του ανατολικού μετώπου στη μονομαχία ανάμεσα στις δυνάμεις του σοσιαλισμού και της προόδου και στις δυνάμεις του φασισμού και της οπισθοδρόμησης.

Μακρίδης  Γιάννης