Για κάποιους η Εβδομάδα των Παθών ήταν μια ολόκληρη Ζωή εν Τάφω.
Και η ζωή αυτή κράτησε μόνο 28 χρόνια. όσο χρειάζεται για να ανθίσουν τα μάγουλα, να φουσκώσει το στήθος, να φουσκώσει και το μυαλό ιδέες και όνειρα.
Helin!
28 χρόνια αγώνας και προσδοκία.
288 μέρες αντίστασης με πείνα.
41 βδομάδες των Παθών.
Δεν θα υπακούσεις ποτέ στην εντολή της παγκόσμιας Prison State, μείνετε σπίτι, γιατί δεν έμαθες να υποτάσσεσαι ποτέ.
Ο δικός σου κανόνας εγκλεισμού είναι άλλος.
Θα μείνεις για πάντα μέσα στα σπλάχνα της Γης που την ήθελες ελεύθερη και γεμάτη μελωδίες.
Κι εμείς, κλεισμένοι στα κλουβιά μας θα αναρωτιόμαστε πού το βρήκες τόσο θάρρος!
Bella Ciao.
Cav Bella.
Merhaba Güzel
Η μάνα σου σιδέρωσε ένα νυφικό που δε θα το φορέσεις ποτέ.
Φορέθηκε από ένα δέντρο. Εκεί θα μένει, να το φυσάει ο άνεμος μέχρι να γίνει κουρέλι.
Η εικόνα του τάφου σου με τα κόκκινα λουλούδια και το άσπρο νυφικό μας στοίχειωσε. Ας στοιχειώσει αθεράπευτα, όσους θέλουν τη Γη ένα κλουβί, με ανθρώπους χωρίς φτερά και κελαηδίσματα.
Δεν ήθελα να βαρύνω τη μεγάλη γενική βαρυθυμιά.
Μα, αφού είναι εβδομάδα των Παθών, ας μην είναι μιας τυπικής τελετουργίας.
Ας είναι με όλη της τη σημασία, υπόμνηση, όχι μνημόσυνο, γι αυτούς που χάνονται ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν, ομορφαίνοντας τον κόσμο.

Νίνα Γεωργιάδου