…Ο παπάς βγάζει μια βίβλο κάτω απ’ τα σκεπάσματα,
ανάβει μια γόπα και τραβάει μια ρουφηξιά, περιμένοντας πότε
“έσονται οι έσχατοι, πρώτοι και οι πρώτοι, έσχατοι”.
Με χαρτόνια για στρώμα στην υπόγεια διάβαση,
ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τη “γη της επαγγελίας”,
μια άδεια κοιλιά κι ένα όπλο στο χέρι,
μια πέτρα για μαξιλάρι και τη δημόσια βρύση για μπάνιο
Κι ο Τομ τότε είπε,
“μάνα, όπου υπάρχει μπάτσος να χτυπάει κάποιον.
όπου ένα νεογέννητο κλαίει από πείνα,
όπου υπάρχει αντίσταση στο αίμα και το μίσος,
ψάξε εκεί, μάνα, Θα είμαι εκεί.
Όπου υπάρχει κάποιος να αγωνίζεται για ένα μέρος να σταθεί,
για μια τίμια δουλειά κι ένα χέρι βοήθειας,
όπου υπάρχει άνθρωπος που πολεμά για την ελευθερία του,
κοίτα τον στα μάτια, μάνα, και θα δεις εμένα”.
Ναι, ο αυτοκινητόδρομος είναι ζωντανός απόψε
αλλά κανένας δεν κοροϊδεύει κανένα για το πού πάει.
Κάθομαι εδώ κάτω, δίπλα στη φωτιά,
μαζί με το φάντασμα του Tom Joad.
(Από “το φάντασμα του Tom Joad, των Bruce Springsteen & Tom Morello, εμπνευσμένο από ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ, του Στάινμπεκ )
Νίνα Γεωργιάδου
Δείτε και αυτό:
e-prologos.gr
