Στην Κατοχή οι Ναζί κράτησαν ανοιχτή τη λυρική σκηνή, αδιαλείπτως, για να επιβάλλουν την αντίληψη πως όλα είναι μια χαρά, πως και η ναζιστική κατοχή είναι μια κανονικότητα και πως η ζωή συνεχίζεται. Έτσι, όταν έσπαγαν το χέρι του σαλταδόρου για μια φρατζόλα ψωμί, οι τενόροι στα ψιλά και οι βαρύτονοι στα μπάσα, κάλυπταν τα ουρλιαχτά του πραγματικού κόσμου. 

Σήμερα , οι χρεοκόποι του τόπου και του λαού, υπηρεσία τους έχουν μια δράκα εντεταλμένων δημοσιογραφίσκων, ανορθόγραφων, με κάθε έννοια, που εκφωνούν ως δελτία τα σημειώματα των εργοδοτών τους και σχολιάζουν, με τη φτήνια Σεφερλικού χιούμορ και λεξιλόγιου πεζοδρομίου.

(Νίνα Γεωργιάδου)

*Η φωτογραφία είναι από πίνακα του Κερκυραίου ζωγράφου Γιώργου Τσιριγώτη