Χωρίς αμφιβολία η ταπεινωτική για το λαό μας δουλοπρεπής συμπεριφορά του σημερινού πρωθυπουργού προς τους Ευρωπαίους και ιδίως τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, όπως φάνηκε στη ΔΕΘ, αποτελεί το βαρόμετρο των πολιτικών εξελίξεων και κατά πάσα πιθανότητα και του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών. Κι αυτό γιατί σε κομβικά για την Ε.Ε, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής που βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως το μεταναστευτικό, η Συμφωνία των Πρεσπών και η αναβάθμιση των ΝΑΤΟϊκών βάσεων (Σούδας, Λάρισας, Ανδραβίδας και δημιουργίας νέων σε Σύρο, Αλεξανδρούπολη, Κάρπαθο), η κυβέρνηση Τσίπρα έχει δώσει περισσότερα κι απ’ όσα ακόμα της ζητήθηκαν, περιμένοντας κάποια ανταλλάγματα. Ιδίως στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις παρατηρείται εντυπωσιακή στροφή στις στρατηγικές επιλογές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, πάντα με την επιφύλαξη του κινδύνου των ανατροπών και των ραγδαίων εξελίξεων, πριν το αστάθμητο τούρκικο γινάτι… βγάλει μάτι.

Υπάρχει ωστόσο σε εκκρεμότητα και το θέμα της «μεταμνημονιακής εποχής» που για τα ιμπεριαλιστικά κέντρα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την απαίτηση αποπληρωμής του τεράστιου επαχθούς χρέους που ναι μεν δημιούργησε η ντόπια μεγαλαοαστική τάξη διαμέσου των πολιτικών της φερέφωνων, αλλά καλείται να πληρώσει ο λαός διαμέσου αλλεπαλλήλων αναδιαρθρώσεων, μεταρρυθμίσεων, ιδιωτικοποιήσεων, κ.α., που όλα μαζί καταλήγουν σε συνεχή ασήκωτα αντιλαϊκά μέτρα! Αυτά τα μέτρα, προϊόντα της εννεαετούς αφαίμαξης, μεταφράζονται για την κυβερνητική πολιτική σε «πρωτογενή πλεονάσματα». Και ο στόχος αυτών των «πλεονασμάτων» που βγαίνουν από τον ιδρώτα και το αίμα του λαού είναι για το 2018 6,5 δις €, για το 2019 7,5 δις €, για το 2020 8,18 δις €, για το 2021 9,26 δις € και για το 2022 11 δις €. Αυτή είναι προς το παρόν η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση!

Παράλληλα, υπάρχουν σε ισχύ και αθροιστικά τα τρία Μνημόνια που με τους 714 εφαρμοστικούς νόμους και χιλιάδες προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις και τροπολογίες θα μας συνοδεύσουν τουλάχιστον μέχρι το 2060! Θυμίζουμε, πως τα παραπάνω ψηφίστηκαν απ’ όλα συλλήβδην τα αστικά κόμματα, που φέρνουν ακέραιη και την ευθύνη για την τραγική οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας των εργατολαϊκών και φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών.

Για το πέρασμα του λαού μας μέσα από την κακοτράχαλη αυτή σκοτεινή περίοδο, είναι απαραίτητη, για το αστικό σύστημα, η ακατάσχετη δημαγωγία, η δεξιοτεχνία της απάτης, ο πολιτικός αμοραλισμός σε τέτοια αριστοτεχνική μεθόδευση, που να αρπάζεις κάτι με ένα τρόπο, ώστε να νομίζει ο άλλος ότι του το δίνεις! Κι αυτό έκαναν και θα εξακολουθήσουν να κάνουν, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η ΝΔ στη διάρκεια των εξαγγελιών τους προς το λαό, στην 83η ΔΕΘ.

Ας το δούμε πιο συγκεκριμένα.

★★★

Ο Α.Τσίπρας εμφανίζεται πλέον με τον αέρα του «κυρίαρχου» του παιγνιδιού, τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική. Η ομιλία του στη ΔΕΘ μπορεί να διανθίστηκε με ζωηρά χρώματα σε ό,τι αφορά το μοίρασμα διευκολύνσεων προς το ντόπιο και ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο, όμως ήταν εξαιρετικά σκουρόχρωμη σε ό,τι αφορά τις λεγόμενες παροχές προς τα λαϊκά στρώματα.

Φυσικά δεν παρέλειψε να πλέξει το εγκώμιο της Ε.Ε. στην κατεύθυνση της σοσιαλδημοκρατικής «αναπτυξιακής πολιτικής» που δήθεν μπορεί να εξασφαλίσει τόσο τα κέρδη του κεφαλαίου, όσο και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων! Και επιχείρησε να οριοθετήσει το στρατόπεδο των προοδευτικών και δημοκρατικών, έναντι των ακροδεξιών, «νεοφιλελεύθερων» δυνάμεων, ξεχνώντας την αρπακτική φύση, τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά, την αντικομμουνιστική υστερία, πάνω στα οποία εδράζονται οι «αξίες» του δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.

Στην πρώτη μεταμνημονιακή «αξιολόγηση», απότοκο της «ενισχυμένης εποπτείας», οι εκπρόσωποι των δανειστών εστίασαν: α) στον κρατικό Προϋπολογισμό του 2019 και στα ήδη εφαρμοζόμενα μέτρα (ΕΚΑΣ, αφορολόγητο, προνοιακά επιδόματα, πλειστηριασμοί, κλπ.), β) στις αναδιαρθρώσεις στην Ενέργεια, τις Μεταφορές, τα κλειστά επαγγέλματα,την Εκπαίδευση, την Υγεία, την Πρόνοια, γ) στις «μεταρρυθμίσεις» στο Δημόσιο τομέα, δ) στις Ιδιωτικοποιήσεις («Ελ. Βενιζέλος», «Ελληνικό», ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, Ναυπηγεία Ελευσίνας και Σκαραμαγκά, λιμάνια, κ.α.).

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών, Ε.Τσακαλώτος, συναντήθηκε την περασμένη Τετάρτη στο Βερολίνο με τον Γερμανό ομόλογό του, Ολ.Σολτς, και με τον επίτροπο Οικονομικών της Ε.Ε., Π.Μοσκοβισί, προς τους οποίους εξέθεσε την άποψη της ελληνικής κυβέρνησης ότι με βάση τα τελευταία στοιχεία, υπάρχει «δημοσιονομικός χώρος» πέραν του στόχου 3,5% του ΑΕΠ και για το έτος 2019 και για τα επόμενα χρόνια, τέτοιος ώστε να τακτοποιηθεί το θέμα των συντάξεων.

Στο μεταξύ και σε ό,τι αφορά τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής στη… «μεταμνημονιακή» εποχή, τα δύο κόμματα-εκφραστές μερίδων της μεγαλοαστικής τάξης, δεν έχουν καμία διαφορά. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ έχουν κοινό στόχο τη συνέχιση της εργασιακής ζούγκλας, με τις ελαστικές σχέσεις, τον ελάχιστο μισθό εργασίας, την καταστρατήγηση των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, τη συνέχιση των περικοπών σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, με ένα Δημόσιο τομέα μονταρισμένο στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Στις παραπάνω θεμελιώδεις θέσεις για τη στρατηγική της καπιταλιστικής ανάπτυξης και των επενδύσεων, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συγκλίνουν απολύτως, διαβεβαιώνοντας τα ξένα κέν­τρα ότι «δεν θα υπάρξει κανένα πισωγύρισμα». Κανένα από τα δύο δεν καταργεί τον ΕΝΦΙΑ, δεν αυξάνει τις συντάξεις και τους μισθούς, δεν ενισχύει τα κονδύλια για την Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, δεν μειώνει τους φόρους, κ.ο.κ. Περιττό να σημειώσουμε πως και τα δύο αυτά κόμματα καλούν το λαό σε… συστράτευση! Κι αυτός είναι ο λόγος που επιδίδονται σε μία οργισμένη σκιαμαχία, προσπαθώντας να πολώσουν το πολιτικό κλίμα με ανούσια επιχειρήματα και να εγκλωβίσουν το λαό σε ψευτοδιλήμματα και αυταπάτες. Ακόμα και για το Ασφαλιστικό, όπου η ΝΔ αναφέρθηκε στο σύστημα Πινοσέτ (που προτείνει επίσημα και η ίδια η Ε.Ε.), προκαλώντας τη δήθεν έκρηξη του ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί να πούμε ότι, και οι μεν και οι δε, έχουν αποδεχθεί το σύστημα της ανταποδοτικότητας με τρεις πυλώνες (κράτος-εργοδότης-εργαζόμενος). Ωστόσο, προωθούν συνεχώς την αύξηση της συμμετοχής των εργαζομένων και τη σταδιακή απαλλαγή για εργοδότες και κράτος από τις εισφορές, γεγονός που οδηγεί αβίαστα στην ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης. Για ποιο λοιπόν «κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης» κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του;

Για τις εξαγγελίες των ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, οι εκπρόσωποι των «θεσμών», απέφυγαν κάθε διαπραγμάτευση, περιοριζόμενοι στο να μεταφέρουν τα όσα «πλουσιοπάροχα» μοιράστηκαν από το βήμα της ΔΕΘ, στις κυβερνήσεις τους για τα περαιτέρω.

★★★

Ας δούμε τώρα τις εξαγγελίες ένθεν κακείθεν που ανακοινώθηκαν στη ΔΕΘ.

Ο μεν Α.Τσίπρας, παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις των προηγούμενων ημερών, ανακοίνωσε:

1. Μείωση του ΕΝΦΙΑ έως 50% για 1,2 εκατ. μικροϊδιοκτήτες -με μ.ο. φόρου τα 100 €, που σημαίνει «παροχή» 60 εκατ. € σε δύο δόσεις, με την πρώτη για το 2019. Το τι «παροχή» είναι αυτή, αρκεί να πούμε πως από τον ανύπαρκτο αυτό φόρο πριν, το κράτος εισπράττει 2,6 δις €. Το τι θα δεχθούν τελικά οι «θεσμοί», παραμένει άγνωστο, δεδομένου ότι τα περί «δημοσιονομικού χώρου», δεν συγκινούν και πολύ τους δανειστές.

2. Μείωση των συντελεστών ΦΠΑ από την 1/1/2021 κατά μία μονάδα. Στο μεταξύ από 1/1/20 το αφορολόγητο όριο προβλέπεται στα περ. 5.600 €, ενώ οι άλλοι έμμεσοι φόροι προβλέπονται για το 2019 στα 35,45 δις € και το 2020 στα 35,7 δις €. Κατά συνέπεια η μείωση του ΦΠΑ κατά 1% είναι σταγόνα στον ωκεανό.

3. Μείωση ασφαλιστικών εισφορών ελεύθερων επαγγελματιών με εισόδημα πάνω από 7.000 ευρώ και έως 35% από 1/1/19. Εδώ γίνεται λόγος για τα «ψηλά πατώματα», αφού εξαιρούνται οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροεπαγγελματίες.

4. Κατάργηση του «τέλους επιτηδεύματος» για συνεταιρισμένους αγρότες, συνεταιρισμούς. Η «παροχή» αφορά ελάχιστους αγρότες, αφού οι περισσότεροι υπάγονται στο «ειδικό καθεστώς ΦΠΑ» και εξαιρούνται από το «τέλος επιτηδεύματος».

5. Το θέμα των συντάξεων, δηλ. η ακύρωση των μειώσεων από 1/1/19, μένει προς το παρόν μετέωρο, εξαρτώμενο πρωτίστως από τις αποφάσεις των δανειστών και όχι τόσο από τον «δημοσιονομικά χώρο». Μάλιστα το σχετικό κονδύλι των περικοπών έχει ήδη περιληφθεί στον Προϋπολογισμό του 2019. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανόν στο Eurogroup της 5ης Νοέμβρη να δοθεί, σαν προεκλογική συνδρομή των ιμπεριαλιστικών κέντρων στο πειθήνιο όργανό τους, την κυβέρνηση Τσίπρα.

Τονίζουμε εμφαντικά ότι πέρα από το γεγονός ότι το σύνολο των «παροχών» τελεί υπό προϋποθέσεις, δρομολογείται για το 2019 και εφεξής, όταν δηλαδή θα υπάρχει άλλο κυβερνητικό σχήμα. Παράλληλα, όλες οι παραπάνω «παροχές» εξανεμίζονται τόσο με τη μείωση από 1/1/19 του αφορολόγητου ορίου στα 5.600 €, όσο και από τις μειώσεις των προνοιακών και άλλων επιδομάτων που είναι εγγεγραμμένες στον Προϋπολογισμό.

Κι αν οι «παροχές» προς το λαό εξαντλούνται στα παραπάνω ψίχουλα, για τη μεγαλοαστική τάξη η κυβέρνηση δεν τσιγκουνεύεται καθόλου, αφού:

1. Μειώνει τον εταιρικό φορολογικό συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη κατά 4%, δηλ. από το 29% στο 25% σε βάθος τετραετίας, αρχής γενομένης από το 2019. Κι αυτό, όπως λέει, για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα, να καταργηθεί ο υποκατώτατος, να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός των εργαζομένων και να αυξηθούν οι προσλήψεις. Το όφελος από το μέτρο για τους εργοδότες αγγίζει τα 500 εκατ. €.

2. Παρέχει κρατική επιδότηση του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών για νέους μισθωτούς έως 25 ετών, κατά 50% από 1/1/19 και 100% από 1/1/20. Φυσικά η κρατική παροχή δίνεται από τον Προϋπολογισμό, δηλ. με λεφτά του λαού.

Υπάρχουν ακόμα μία σειρά «παροχών» που παραμένουν θολές και αδιευκρίνιστες, συνδεόμενες κυρίως με τα «αντίμετρα», που δεν έχουν ωστόσο συμφωνηθεί. Τέτοιες «παροχές» είναι η «επιδότηση ενοικίου», η ενίσχυση της Ειδικής Αγωγής στα σχολεία με 4.500 προσλήψεις, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» για ηλικιωμένους και ΑμεΑ.

Τέλος, και μετά από έναν καταιγισμό δικαστικών αποφάσεων, ανακοινώθηκε η καταβολή αναδρομικών σε ένστολους, δικαστικούς και πανεπιστημιακούς.

Ο δε Κ.Μητσοτάκης, με τη γνώση της ελληνικής γλώσσας που ενισχύει και με νοήματα, πλειοδότησε έναντι του Τσίπρα, έχοντας υπόψη ότι μέχρι να γίνουν οι εκλογές και η πιθανή ανάρρησή του στον πρωθυπουργικό θώκο, θα κυλίσει πολύ νερό στ’ αυλάκι. Έτσι, με πρώτα και κύρια την άρνηση να δεσμευτεί από τις παμπόνηρες εξαγγελίες Τσίπρα για μετά το 2019, ανακοίνωσε τα εξής:

1. Τη μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με ανάλογη περικοπή των κρατικών πόρων. Κάτι τέτοιο ουσιαστικά ενισχύει την ανισοκατανομή μεταξύ των Περιφερειών και αφετέρου δημιουργεί καθεστώς πολλαπλών ταχυτήτων στους Δήμους. Άλλα ποσά θα εισπράττει ο Δήμος Φιλοθέης, άλλα ο Δήμος Αιγάλεω, κ.ο.κ.

2. Την αυτονόητη υπερίσχυση των επιχειρησιακών Συμβάσεων έναντι των κλαδικών.

3. Τη μείωση των πλεονασμάτων του 3,5% μέχρι το 2020 και του 2,5% εφεξής. Φυσικά δεν του στοιχίζει τίποτα το να λέει ό,τι θέλει, αφού δεν έχει έρθει ακόμα αντιμέτωπος με τους δανειστές.

4. Τη διαγραφή των φορολογικών οφειλών σε «ορισμένες κατηγορίες επιχειρήσεων», δίνοντας συνέχεια στο καθεστώς του ρουσφετιού και της διαπλοκής.

5. Τη «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού, με βάση την ιδιωτική ασφάλιση, χωρίς ωστόσο να κατονομάζει το τι θα γίνει με το τρέχον σύστημα της επικουρικής ασφάλισης.

6. Τη συρρίκνωση του Δημόσιου τομέα στη λογική του 1:5 για τις προσλήψεις. Παράλληλα ανακοίνωσε την εκχώρηση τομέων του Δημοσίου σε ιδιώτες, ώστε να σμικρυνθεί το κράτος!

7. Την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων σε συνδυασμό με το δραστικό περιορισμό της δημόσιας εκπαίδευσης.

8. Τη στάση του στο πλευρό της προσφυγιάς, την ίδια στιγμή που αποδεχόταν την ευθύνη της Ελλάδας για τις προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη.

9. Την ανάπτυξη στο 4% και τη δημιουργία 700.000 θέσεων εργασίας μέσα στην επόμενη πενταετία.

10. Το σχεδιασμό ειδικών αγροτικών φορολογικών μέτρων και κίνητρα για τις ομάδες παραγωγών, ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν με επιχειρηματικά κριτήρια.

11. Την εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών όταν η ΝΔ έρθει στην κυβέρνηση,

★★★

Είναι ολοφάνερο πως από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι δέχονται ήδη τον εργασιακό Μεσαίωνα και τις οδυνηρές συνέπειες της κρίσης, με συνεχή –ουσιαστικά- μείωση του μεροκάματου ή του μισθού εργασίας, με εφαρμογή ελαστικών εργασιακών σχέσεων, με περικοπές των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων ή και με ανασφάλιστη εργασία, με σοβαρές μειώσεις των κοινωνικών παροχών, με απολύσεις. Ο εφεδρικός στρατός των ανέργων αυξάνει δραματικά, και όσοι βρίσκουν δουλειά καλούνται να δεχθούν ακόμα πιο επώδυνους όρους εργασίας και καταστρατήγηση όσων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει όρθια. Παράλληλα, ένας μεγάλος αριθμός (περ. 300.000) έχει ήδη μεταναστεύσει.

Κατά συνέπεια, η οποιαδήποτε αντίληψη που καλεί τους εργαζόμενους σε κοινή προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων για τη «σωτηρία της χώρας», κινείται σε απολύτως εχθρική κατεύθυνση προς αυτή που καθορίζουν τα συμφέροντα του εργατολαϊκού κινήματος. Όλα τα αστικά κόμματα, έχουν κάθε λόγο να στέκονται –παρά τις επουσιώδεις διαφορές τους- στη γραμμή της «ανάπτυξης» διαμέσου της οικονομικής στήριξης της ολιγαρχίας, της «κοινωνικής ομοψυχίας», της «ταξικής συναίνεσης», ούτως ώστε να «τονωθεί» και να λειτουργήσει η οικονομία και να αποφευχθούν οι συνέπειες που θα «πλήξουν πρώ­τα και κύρια τα λαϊκά στρώματα». Αυτή την κινδυνολογία αναμασάνε καθημερινά, προσθέτοντας σ’ αυτήν και κάποια μέτρα ενίσχυσης των «ασθενέστερων εισοδηματικά τάξεων», όπως αυτά που εξαγγέλθηκαν στη Θεσσαλονίκη.

Από την πλευρά της η εργατική τάξη της χώρας μας και τα σύμμαχα στρώματα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, της χαμηλόμισθης υπαλληλίας, της νεολαίας κλπ., δεν μπορεί παρά να είναι ασυμβίβαστα με την ολιγαρχία, με τα μονοπώλια, με τον ιμπεριαλισμό.

Η συνειδητή εργατική τάξη που δρα σαν τάξη για τον εαυτό της, προβάλλει και διεκδικεί τα εργασιακά και δημοκρατικά της δικαιώματα και παράλληλα πολεμά ανοιχτά το καπιταλιστικό σύστημα για το δικό της συμφέρον προς τη δική της κατεύθυνση.

Αλλά και πέρα απ’ αυτό, καλεί τα μικροαστικά στρώματα που σήμερα τα τσακίζει η οικονομική κρίση, να αντιληφθούν πως ο μόνος δρόμος που τους απομένει είναι η συμμαχία μαζί της, για την ανατροπή του συστήματος που είναι υπεύθυνο για την καταστροφή τους.