Ο τσιγγάνος πυγμάχος, Johann “Rukeli” Trollmann, διαμαρτυρήθηκε γενναία κατά του ναζιστικού καθεστώτος και το “πλήρωσε” ακριβά. Με την ίδια του τη ζωή.

Τον Ιούνιο του 1933 στη Γερμανία η δημοκρατία της Βαϊμάρης, αποτυχημένο κατάλοιπο της ήττας των Γερμανών στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, είχε μόλις καταλυθεί αφού ο Χίτλερ μόλις λίγους μήνες πριν, εκμεταλλευόμενος την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας και τα όλο και αυξανόμενα ρατσιστικά στοιχεία κατάφερε να αποκτήσει τις δικτατορικές εξουσίες που ήθελε, αποδυναμώνοντας τελείως την γερμανική βουλή.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως αυτό στο Νταχάου, είχαν ήδη αρχίσει την λειτουργία τους δεχόμενα τους πρώτους πολιτικούς κρατούμενους και μειονότητες, όπως οι Εβραίοι και οι τσιγγάνοι,  που είχαν ήδη αρχίσει να νιώθουν τα πρώτα ρατσιστικά μέτρα των Ναζί που τους απομάκρυναν βιαίως από δημόσιες υπηρεσίες και εργατικά σωματεία, ενώ έκαναν μποϊκοτάζ των επιχειρήσεων τους. Μόλις ένα μήνα πριν, τον Μάιο, οι Ναζί ρίχνουν στην πυρά βιβλία σε όλη τη χώρα.

Την 9η Ιουνίου, ο Γερμανός πυγμάχος Adolf Witt διεκδικούσε τον Light Heavyweight τίτλο της χώρας και ως “γνήσιος” εκπρόσωπος της Άριας φυλής ήταν ο αγαπημένος της ναζιστικής κυβέρνησης, που ως γνωστό πίστευε ότι μέσω των σπορ, ειδικά των δυναμικών όπως η πυγμαχία, θα έδειχνε η Άρια φυλή την ανωτερότητα της επί των υπολοίπων. Το ότι τον έλεγαν και Adolf ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Αντίπαλος του, ο Sito Τσιγγάνος πυγμάχος Johann “Rukeli” Trollmann ο οποίος ήταν και ιδιαίτερα δημοφιλής στο πυγμαχικό κοινό της χώρας για το ιδιαίτερο και “χορευτικό” στυλ του με πολύ κίνηση και εξαιρετικό Footwork.

Στον αγώνα, η ανωτερότητα του Trollmann είναι εμφανής σε όλους τους γύρους όμως η γερμανική Ομοσπονδία δίνει το αποτέλεσμα ισοπαλία και ο κόσμος ξεσηκώνεται, αναγκάζοντας τους να το αλλάξουν και να δώσουν την νίκη στον “Rukeli”. Μια εβδομάδα μετά του αφαιρούν τον τίτλο και επίσημα, καταγγέλλοντας το “αντιγερμανικό” και “χορευτικό” στυλ του μέσα στο ρινγκ ζητώντας του να παίξει με τον “Γερμανικό” τρόπο.

Όταν πήρε τον επόμενο αγώνα του στις 27 Ιουλίου, οι Ναζί είχαν ήδη καταλύσει κάθε αρχή στην Γερμανία που δεν άνηκε σε αυτούς,  καταργώντας και κάθε άλλο πολιτικό κόμμα εκτός από το Ναζιστικό. Η δύναμη τους ήταν απόλυτη.

Αντίπαλος του αυτή τη φορά θα ήταν ο γνωστός “brawler” Gustav Eder και ο Trollmann ήξερε ότι δεν είχε καμία ελπίδα όχι μόνο να κερδίσει με απόφαση τον αγώνα αλλά και να κάνει κάποια ουσιαστική καριέρα στην ναζιστική Γερμανία, γι’ αυτό και αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί και να αντισταθεί με τον δικό του τρόπο  τρολάροντας την γερμανική πυγμαχική ομοσπονδία που απαιτούσε να αγωνίζεται με τον “γερμανικό” ή μάλλον “Άριο” τρόπο.

Την ημέρα του αγώνα ανέβηκε στο ρινγκ με τα μαλλιά του βαμμένα ξανθά και το πρόσωπο του πασπαλισμένο με αλεύρι σε μια παρωδία των στερεοτύπων των Ναζί. Το καμπανάκι χτύπησε και ο Trollmann αντί να κινηθεί με το γνωστό του Footwork, έκανε ακίνητος στη μέση του ρινγκ και δέχθηκε τα χτυπήματα του αντιπάλου το ένα πίσω από το άλλο αντέχοντας μέχρι τον 5ο γύρο πριν χάσει τις αισθήσεις του.

Ήταν μια γενναία διαμαρτυρία που ο ίδιος πλήρωσε ακριβά. Η καριέρα του θα κρατούσε 2 χρόνια ακόμη με συνεχείς απειλές από τους Ναζί στον ίδιο και την οικογένεια του και το 1935 θα του αφαιρέσουν την άδεια του.

Ο ίδιος θα υποστεί όλα τα τρομαχτικά μέτρα που εφάρμοσαν οι Ναζί στις μειονότητες όπως οι Τσιγγάνοι. Αρχικά θα του γίνει αναγκαστική στείρωση ενώ λίγα χρόνια μετά θα καταταχθεί με το ζόρι στον Ναζιστικό στρατό και θα πολεμήσει στη Γαλλία και στο Ανατολικό μέτωπο.  Εκεί θα τραυματιστεί και το 1942 θα απολυθεί από το στρατό ατιμωτικά όπως όλες οι μειονότητες παρά τους τραυματισμούς τους στην μάχη.

Η κατάληξη του ήταν αναμενόμενα τραγική. Στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου αναγνωρίσθηκε ως πυγμάχος και χρησιμοποιήθηκε στις μάχες που έστηναν οι αξιωματικοί για την διασκέδαση τους. Λίγο αργότερα θα μεταφερθεί σε άλλο στρατόπεδο όπου ο “Capo” Emil Cornelius θα τον αναγνωρίσει ξανά. Οι Capo ήταν πρώην εγκληματίες φυλακισμένοι που συνεργαζόντουσαν με τους Ναζί για προνομιακή μεταχείριση. Ο Cornelius θα τον προκαλέσει σε αγώνα, βλέποντας τον σε άθλια κατάσταση και προχωρημένη ηλικία.

Παρόλα αυτά ο Trollmann θα κερδίσει και αυτή τη μάχη με το γνωστό “αντιγερμανικό” στυλ του όμως ο Cornelius δεν θα του το συγχωρήσει. Την επόμενη μέρα τον βρήκε την ώρα που έκανε καταναγκαστική εργασία και τον σκότωσε χτυπώντας τον με ένα φτυάρι στο κεφάλι.

Το πτώμα του ρίχθηκε σε έναν μαζικό τάφο μαζί με όλα τα άλλα θύματα των Ναζί. Ο Trollmann ήταν μόλις 36 ετών. Η ιστορία του όμως παραμένει, όπως και αυτές άλλων μαχητών που βρέθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί είχαν διαφορετικό χρώμα δέρματος ή διαφορετική κουλτούρα. Όσα και να πέρασε από τους Ναζί και τους υποστηρικτές τους, ο “Τσιγγάνος του ρινγκ” έπεσε ως μαχητής.

πηγή: Sport24.gr