Όπως σημειώνει το Σωματείο, “οι φροντιστηριάρχες θέλουν καθηγητές-δούλους με ωρομίσθιο 3,5 ευρώ μικτά!”, ενώ προκρίνει την οργάνωση και τον αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς.

Οι φροντιστηριάρχες θέλουν καθηγητές-δούλους με ωρομίσθιο 3,5 ευρώ μικτά!

Απαντάμε με οργάνωση κι αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς

Όλοι στην κινητοποίηση, Τρίτη 5/2, 11:00, μνημείο Λαμπράκη (Ερμού με Βενιζέλου)

Με την προσφυγή αυτή οι εργοδότες στοχεύουν:

α) Στη μείωση του ωρομισθίου μας από 6,70 μικτά, στα 3,50 ευρώ μικτά, δηλαδή στο μισό!

β) Στην κατάργηση -με έναν έμμεσο και ύπουλο τρόπο- του πλήρους ωραρίου των 21 ωρών εβδομαδιαίως και στη μετατροπή του σε 40ωρο.

γ) Στην κάθετη μείωση των εργοδοτικών εισφορών για την ασφάλισή μας. Πράγμα που θα σημάνει και τη συνολική αλλαγή προς το χειρότερο του τρόπου ασφάλισής μας, μείωση των ενσήμων μας, τεράστιες δυσκολίες για να βγει κάποιος ταμείο ανεργίας κ.λπ. Αυτό φυσικά σχετίζεται και με το περσινό στραπάτσο κυβέρνησης και εργοδοτών, όταν η εγκύκλιος που άλλαζε τον τρόπο υπολογισμού των ενσήμων των εκπαιδευτικών αποσύρθηκε μετά από πολύμηνες κινητοποιήσεις του ΣΜΕΘ.

δ) Στην επίσημη θεσμοθέτηση καθεστώτος κάτεργου στα φροντιστήρια: Με καθηγητές στα όρια της εξαθλίωσης, μισθούς πείνας, απόλυτα αναλώσιμους και φοβισμένους, και φροντιστηριάρχες που θα παζαρεύουν για να μας δίνουν ψίχουλα.

Οι φροντιστηριάρχες είναι ένα κομμάτι εργοδοτών το οποίο ωφελήθηκε στο έπακρο από την εφαρμογή των μνημονίων και την καταστρατήγηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων: Με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων το 2012, τα ωρομίσθια και οι μισθοί των καθηγητών ισοπεδώθηκαν. Σήμερα, ένας καθηγητής με πλήρες ωράριο (21 ώρες εργασίας τη βδομάδα) αμείβεται με τον βασικό μισθό των 586 ευρώ μικτών, ενώ τα δίδακτρα που πληρώνουν γονείς και μαθητές παρέμειναν σε δυσθεώρητα ύψη. Παρόλα αυτά, ακόμα και με αυτήν την κουτσουρεμένη εργατική νομοθεσία, οι εργοδότες μας είναι από τους πρωτοπόρους στην καταπάτησή της: όλοι οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε ότι η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία οργιάζει, ότι η καταβολή δώρων και επιδομάτων είναι άπιαστο όνειρο για τους περισσότερους (έχουν σημειωθεί και περιστατικά επιστροφής του δώρου στον εργοδότη), ότι οι υπερωρίες δεν πληρώνονται, ότι τα διάφορα «extra» (διαγωνίσματα, ενημερώσεις γονέων κ.λπ.) θεωρούνται υποχρέωση του εργαζόμενου και όχι εργάσιμος χρόνος.

Είναι φανερό ότι ούτε αυτά τους είναι αρκετά! Το «τέλος των μνημονίων» και η «επαναφορά» των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τους εργοδότες και την κυβέρνηση (αυτή και όποια επόμενη) σημαίνουν απλά τη συνέχιση του ξεζουμίσματος των εργαζομένων για πάντα!

Καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχουμε και στη δικαιοσύνη, που με μια σειρά αποφάσεών της τελευταία (καθαρίστρια στο Βόλο, Κυριακάτικη αργία, μη καταβολή δεδουλευμένων), δείχνει ότι είναι βασικός πυλώνας της εφαρμογής του δόγματος «νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη».

Μόνο με τη δική μας οργάνωση, αντίσταση και μαχητική κινητοποίηση μπορούμε να αποκρούσουμε αυτήν τη σφοδρή επίθεση, η οποία δεν θα είναι η τελευταία. Χρειάζεται να οργανωθούμε σε κάθε χώρο δουλειάς και στο Σωματείο Μισθωτών Εκπαιδευτικών, για να σώσουμε τα δικαιώματά μας. Να παλέψουμε για μια ενιαία συλλογική σύμβαση στα φροντιστήρια, με αυξήσεις στους μισθούς και τα ωρομίσθια, κατάργηση του καθεστώτος επισφάλειας στο οποίο ζούμε και εργαζόμαστε όλα αυτά τα χρόνια.

Το ΣΜΕΘ, ξεκινάει μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης σε κάθε φροντιστήριο της πόλης και καλεί κάθε συνάδελφο να προσεγγίσει το Σωματείο, να συζητήσουμε και να οργανώσουμε από κοινού τον αγώνα μας.

Απαιτούμε να απορριφθεί η κατάπτυστη προσφυγή της ΟΕΦΕ. Οι εργοδότες, με αυτήν την προσφυγή, μας κηρύσσουν ανοιχτό πόλεμο. Τους διαμηνύουμε σε όλους τους τόνους ότι οι πόθοι τους για εργαζόμενους δούλους δεν θα πραγματοποιηθούν. Ζητάμε από την ΟΙΕΛΕ να κηρύξει άμεσα απεργία για τις 5 Φλεβάρη και καλούμε κάθε συνάδελφο σε συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που θα καλέσει το ΣΜΕΘ.

Απαιτούμε – παλεύουμε για:

– Να απορριφθεί άμεσα η κατάπτυστη προσφυγή της ΟΕΦΕ.

– Κλαδική Σύμβαση στα φροντιστήρια, υποχρεωτική για όλους, με υποχρεωτικές αυξήσεις στους μισθούς και τα ωρομίσθια.

– Καμιά ανοχή στη μη τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Να πληρώνονται όλα τα δώρα και τα επιδόματα.

– Μετατροπή της σύμβασης εργασίας σε αορίστου χρόνου αυτόματα, μετά από δύο χρόνια εργασίας στον ίδιο εργοδότη.